از محسن تنابنده و حبیب رضایی بگیر تا رامبد جوان،سروش صحت و این هفته «محمد جواد ظریف». میان همه میهمان های ورزشی و غیرورزشی 90 ، از حق نگذریم، این آخری گزینه غیر مترقبه و جالب تری است.

بعید به نظر می‌رسد، شما برای پیدا کردن دلیل و توجیه  حضور «ظریف» در 90 دنبال شباهت‌های ظاهری یا وجه مشترک میان این دو نفر باشید. اولی قد بلند، لاغر، سبزه و موفرفری و دومی  کوتاه، کمی چاق، سفید با موهایی غیرفرفری! در نگاه اول، دوم وسوم شاید نشود، این وجه مشترک را پیدا کرد . اما اگر کمی بیشتر دقت کنید، احتمالاً مثل خود «عادل» شباهت‌های مورد نظرتان را پیدا می‌کنید.

یعنی وقتی  که می‌رسیم به حوزه کاری برنامه 90 ، جایی که حاشیه ها و گاه جنجال حرف اول را می‌زند. حالا کیست که نداند در بحث سیاست خارجی نیز این روزها، حاشیه و جنجال‌های برجام و پی‌ام‌دی و تحریم و....حرف اول و آخر را می‌زند؟این شباهت‌های حاشیه ای و جنجالی انگار بهترین انگیزه برای عادل بود که برود سراغ مرد کم حاشیه و پرکار و همیشه خندان عرصه سیاست خارجی.

  عادل از کجا پیدایش شد؟

همان طور که  فوتبال ایران گاهی دچار کمبود و نبود ستاره می‌شود، عرصه گزارشگری  و مجری‌گری برنامه های فوتبالی  هم انگار گاهی انتظار ظهور کسی را می‌کشد که از جایی پیدایش بشود و قواعد و اصول قدیمی را به هم بریزد. «عادل» نیز پس از تولد در سال 1353 درمحله شهر آرای  تهران، 19 سال صبر کرد تا با گزارش فوتسال جام رمضان، پایش  به دنیای گزارشگری باز بشود. البته همه این ها بعد از به قول خودش «n» بار تست دادن بود! تست هایی که «مازیار ناظمی» نا امید کننده از آن ها یاد می‌کند:«...جوان قد بلند و موفرفری آمده بود و کلی مجلات ورزشی خارجی زیر بغلش بود...وقتی کارش را شروع کرد، آن قدر صدایش بد و اجرایش مشکل دار بود که همه به او می‌خندیدند...».

با این همه «عادل» از رو نرفت، آن قدر تلاش کرد تا بالاخره، گزارشگری جام جهانی 1998 او را به شهرت رساند و شد «همون گزارشگری که میدونه فلان بازیکن خارجی شب قبل بازی شام چی خورده و کجا بوده».

 ... و اما 90

تقریباً یک سال بعد بود که به سرش زد، با الهام از برنامه پرطرفدار ورزشی در تلویزیون ایتالیا، 90 را راه بیندازد. چه کسی مناسب‌تر ازاو که با گزارش‌های جالب و لحن خاصش حال و هوای تازه ای بخشیده بود به  گزارشگری فوتبال؟ جوانی که اطلاعات به روزی داشت، ریز بین، سمج و پرکار بود  و همیشه در گزارش ها و برنامه‌هایش چیز تازه ای برای رو کردن داشت. طرفدار دو آتشه تیم خاصی نبود(این را شما باور کنید!) و تجربه گزارشگری مسابقات تنیس و اتومبیلرانی را هم در پرونده اش داشت!

استقبال از 90  غیر قابل تصور بود و شگفت انگیز، حتی شگفت انگیز تر از تمام کارهای عجیب و غریب «فردوسی پور» . محبوبیت 90 و عادل فردوسی پور البته خیلی عجیب و غریب و راز آلود نیست . برای کشف دلایل این همه محبوبیت کافی است، چند باری پای گزارش های عادل نشسته باشید و چند قسمت از برنامه 90 را دیده باشید. آن وقت دستگیرتان می‌شود که مهارت و تسلط «عادل»، ویژگی های خاص برنامه90 و حتی سوتی های «عادل» مقابل دوربین و در برنامه زنده و یا جمله معروف«...مجید خدایی کشتی گیر خوب تیم ملی فوتبال کشور وارد ورزشگاه می‌شود» همه و همه دست به دست هم می‌دهند و از «عادل» و برنامه اش، معجون دوست داشتنی و جالبی  را می‌سازند. معجونی که البته  در هر دوره ای  به مذاق تعداد کمی از اهالی ورزش و سیاست  چندان خوش نیامده است!

 چه یلدایی بشود امسال!

حالا وقتش است که  تسلط «عادل» و «ظریف» به زبان انگلیسی را به فهرست شباهت های  این دو نفر و دلایل حضور وزیر خارجه در یک برنامه صد درصد غیر سیاسی  اضافه کنید. شب یلدای بلندتری لازم است، برای اینکه بنشینی به تماشای مذاکرات هسته ای- فوتبالی  «عادل» و «ظریف» ! حتی  انتظار داشته باشید در بخش‌هایی از برنامه، این دو نفر به زبان انگلیسی حرف بزنند تا رازهای توافق میان فدراسیون و وزارت خارجه  برای پرداخت دستمزد «کی روش» همچنان سربسته بماند و تعجب نکنید، اگر «عادل» تصمیم بگیرد «جان کری» را بیاورد روی خط برنامه نود!