«خویشتنداری چین به بالاترین حد خود رسیده است!» این موضعی تند بود که دولت چین، سال گذشته میلادی پس از تحرکات آمریکا در دریای جنوبی چین و نیز تداوم مواضع کاخ سفید در حمایت از ژاپن برای تنش مالکیت بر گروهی از جزایر در این منطقه با پکن، گرفت. در آن موقع چینی‌ها پاسخ بسیار شدید اما غیرمعمولی به واشنگتن دادند، پاسخی که آمریکایی‌ها را شتابزده به پای میز مذاکره کشاند. پس از آن بود که «اوباما» با «شی جین پینگ» رئیس جمهوری چین دیدار کرد و بنوعی درخواست آتش بس داد!
اکنون به نظر می‌رسد اگرچه در آن جبهه و به طور  موقت، جنگ خاموش ایالات متحده با اژدهای زرد متوقف شده، اما این نبرد نامریی و این آتش زیرخاکستر، همچنان در جبهه‌های دیگر دوام دارد اکنون نبرد جدید در جبهه تایوان بالا گرفته است. اینگسون، رئیس‌جمهور جدید تایوان تحصیلکرده آمریکاست. او گرایشات آشکاری به کاخ سفید دارد، تا آنجا که پیش از رسیدن به مقام فعلی، سفر مفصلی به آمریکا داشت. سفری که خشم و برخورد سنگین پکن را به دنبال داشت. اما این برخورد به نفع اینگسون تمام شد و او توانست برای خیل عظیمی از رأی‌دهندگان که در این تقابل، متمایل به غرب و مخالف سیاست‌های چین در کشورشان هستند را با خود همراه سازد و به عنوان نامزد پیروز، برطرفداران پکن که پیش از او این سمت را در اختیار داشتند فایق آید.
در دوره ریاست جمهوری پیشین تایوان، روابط این جزیره با چین بسیار بهبود یافت. «ماینیگ جو»  نخستین رئیس‌جمهور تایوان بود که پس از جنگ داخلی چین در سال 1949 توانست با همتای چینی خود ملاقات کند. همه چیز بخوبی پیش می رفت و اما انتخابات جدید و نامزد پیروز آن معادلات را در هم ریخت. اکنون هر چند پکن در بیانیه‌ای رسمی به تایوانی‌ها هشدار داده است که دچار توهم مستقل بودن نشوند، اما همزمان آن‌ها در جبهه‌ای دیگر سرگرم تدارک هجومی سنگین‌تر به عامل این بی‌ثباتی‌ها، یعنی ایالات متحده آمریکا هستند. چینی‌ها با بسیاری از متحدان دیرین کاخ سفید روابط بسیار وسیع و گسترده‌ای برقرار کرده‌اند. در یک قلم آن‌ها قراردادی 46 میلیارد دلاری با لندن و قراردادهای سنگین و مشابه به دیگری با آلمان امضا کردند. این یعنی در یک کشمکش لقمانی، این متحدان لزوما طرف واشنگتن نخواهند بود. باید منتظر ماند و دید این جنگ خاموش تا کی ادامه داشته و چه نتایج جدیدی را بدنبال خواهد داشت.