در روزگاران گذشته  همدان به خاطر  قرار گرفتن در مسیر جاده ابریشم،  یکی از دروازه های مهم صادرات به اروپا و آسیا ودیگر نقاط جهان؛ شناخته می شد ، به جز تولیدات همدان که غالبا صنایع دستی همچون  کیف وکفش، پوست ، فرش ، سرامیک و خشکبار ودها کالای متنوع ومرغوب دیگر ؛ که از این نقطعه به سایر کشورهای جهان صادر می شد، محل اصلی مبادله وخرید وفروش کالای تجار دیگر نقاط کشور هم به حساب می آمد.

خیلی از  تجار  وارد  کننده  و صادر  کننده وقتی به همدان می رسیدند در این محل کالای خود را فروخته ویا با کالای مورد نیاز منطقه خود مبادله می کردنند.

تولید وتجارت حرفه اصلی اهالی هگمتانه(همدان)بود وبا این حرفه در ایران وجهان شناخته می شد.

ولی امروزه از آن تنوع بالای تولید ، خبری نیست ،اکثر تولید کنندگان سنتی همدان همچون کیف وکفش وفرش که روزگاری حرف اول دنیا را می زد، دیگر تولیدی ندارند ویا این صنعت به حداقل خود رسیده است.

با ورود صنعت وتکنولوژی حتی روستائیان هم به جای فرش دست بافت خود، از فرش ماشینی استفاده می کنند .

تولید کنندگان کیف وکفش به جای تولید ؛کیف وکفش چینی فروخته و خود نیز از آن می پوشند.

بادام وگردوی درجه یک وممتاز همدان جای خود را به بادام وگردوی چینی داده است .

گویا امروز بدون  چین و کالای چینی دیگر نمی شود زندگی کرد.

کشور دوست وبرادر چین !  مهر وتسبیح ، قبله نما..... وحتی لباس سفر آخر ما را نیز ساخته وروانه بازار ایران ودیگر کشورهای مسلمان کرده است.

اخیرا بنابر روایتی دستگاه مرده شور اتوماتیک چینی ،که هم غسل می کند وهم کفن پوش، واردایران شده است.

در دوره تحریم چین نفت وگاز ما را به قیمت ارزان می برد ودر مقابل اجناس درجه چندم خود را در مقابل پول به ما قالب می کرد.

حال باید دید در دوره پسا تحریم نیز این روش ادامه خواهد یافت و یا مسئولان محترم چاره ی دیگری خواهند کرد ویا همچنان؛ شاهد تاخت وتاز چین وچینی در ایران خواهیم بود.

من نمی دانم چرا مسئولان محترم به فکر تولید واشتغال جامعه نیستند ، آیا با داشتن سرمایه کافی ونیروی انسانی جوان ومتخصص ، وقت آن نشده  آقایان از خواب سنگین بیدار شده وفکری به حال جامعه جوان ایران نمایند.

هم چرخ تولید را به حرکت درآورند وهم اشتغال ،اقتصاد،فرهنگ وازدواج جامعه را از کما خارج کنند.