به گزارش قدس آنلاین، زندان اساساً از مباحث و مشکلات اساسی بیشتر کشورها و از جمله کشور ما است، به ویژه در اوضاعی که ارتکاب جرایم در زندان در حین افزایش، پیچیده°تر و سازماندهی شده تر نیز می‌شود و امکانات و شیوه‌های روز مورد استفاده بزهکاران در داخل زندان قرار می‌گیرد.
شکی نیست که زندان برای نظام‌های قضائی تمام کشورها از جمله کشور ما هم، امری مطرح است، اما از سوی دیگر، آثار و تبعات و آسیب‌هايی که زندان و حبس دربردارند، به خصوص با این اشکال ترتیبی که امروز در اکثر کشورهای جهان مورد استفاده قرار می‌گیرید، مسأله‌ای بسیار مهم و قابل توجهی است.
زندان آسیب‌های بسیاری دارد که در اغلب موارد بسیار بیشتر از سود ناچیزی است که از آن عاید می°شود. امروزه هر چند که برخی از کشورهای جهان تلاش داشته‌اند تا از این آسیب‌ها بکاهند اما توفیق آنها چندان قابل توجه نبوده است و در این زمینه تفاوت زیادی میان کشورهای توسعه یافته و یا در حال توسعه نیست چرا که هر کدام از این کشورها آسیب های خاص خود را دارند.
زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها حتی در ثروتمندترین و توسعه یافته‌ترین کشورها تحت فشار ازدحام جمعیت هستند و در نتیجه از آسیب‌ها و مشکلاتی همانند فضای فیزیکی نامطلوب، تسهیلات بهداشتی، درمان ناکافی، سوء استفاده‌های جنسی (لواط)، خشونت و پرخاشگری، استعمال مواد مخدر و استفاده از داروهای روان گردان، خودکشی و خودزنی و خالکوبی، عدم طبقه بندی صحیح زندانیان و عدم اشتغال زندانیان رنج می‌‍برند که به اختصار در این مقاله در خصوص بعضی از این آسیب‌ها در
زندان توضیحاتی در صفحات بعدی ارائه گردیده است.
به طور کل باید توجه داشت که آسیب‌ها و مشکلاتی که به برخی از آنها اشاره شد در حصار تنگ زندان‌ها محدود نمی‌مانند و خواه ناخواه به کل جامعه تسری می‌یابند و اگر روند بازتاب برخی از این آسیب ها و مشکلات در جامعه تا حدودی کند و غیرلمس باشد در برخی جنبه‌ها، بسیار چشمگیر، سریع و حساسیت برانگیز خواهد بود که شیوع برخی بیماریهای واگیردار مهم مانند ایدز، هپاتیت از جمله آن‌هاست.
خوشبختانه در کشور ما نیز در سال‌های اخیر، به جنبه‌های مختلف زندان توجه نسبتا زیادی شده است که سبب خوشحالی و امیدواری شده است، اما آنچه که در این میان بسیار شوق‌انگیز و امیدوارکننده است توجه به جنبه‌های انسانی زندان است که به نظر می‌رسد تامل جدی در این جنبه، پویایی جنبه‌های دیگر را نیز به دنبال خواهد داشت و باز آنچه که در این میان دل انگیزتر و امیدوارکننده‌تر است، توجه مقامات و مسئولان عالی کشوری به این جنبه از زندان بوده است.
خودکشی مرگی است که به دست خود شخص حاصل می‌شود، به عبارتی دیگر خودکشی عمل آگاهانه نابودسازی به دست خود است که آن را یک ناراحتی چند بعدی در انسان ناتوان یا نیازمندی می‌توان دانست که حذف خود را به عنوان بهترین راه برای حل مسئله تصور می‌کند.
بدون‌شک میزان خودکشی در یک زندان معرف سطح کلی بهداشت روانی در آن زندان است، خودکشی با بیماریهای روانی و جسمی متعددی ارتباط دارد، اما بیشترین ارتباط را با افسردگی دارد و افسردگی پیش درآمد اکثر خودکشی هاست.
خودکشی با سوءمصرف الکل و اسکیزوفرنی نیز رابطه دارد و افراد قاتل و دیگرکش نیز به مقدار زیادی در معرض خطر خودکشی هستند، میزان خودکشی در زنان و مردان در بین افرادی بیشتر است که طلاق گرفته و بیوه شده‌اند؛ همچنین خطر خودکشی در افراد مجرد بالاتر از افراد متاهل است.
اقدام به خودکشی قوی‌ترین عامل خطر برای خودکشی کامل است که این اقدام در سال بعدی صد برابر بیشتر از متوسط کنونی خطر به همراه دارد.
بزهکارانی که سابقه رفتارهای خود آسیبی داشتند اغلب مجرد، سفید پوست، یا بومی بودند، در مورد سوابق کیفری بزهکاران که سابقه محکومیت‌های متعدد داشتند موارد متعدد فرار از زندان و ارتکاب جرایم سازمان‌یافته از مواردی است که می توان
درباره این گروه ذکر کرد، علاوه بر این کمترین دوره زمانی عدم ارتکاب جنایات را داشتند و دارای سوابق جرایم خشونت آمیز و حتی سوابقی مبنی برداشتن آزادی مشروط و در موارد بسیار نقض آن هم بودند.
ارزیابی هنگام پذیرش زندانیان به مااین امکان را می دهد که این موارد به طور کامل احراز شوند.
*امیر ابراهیمی-کارشناس امور انتظامی زندان تربت حیدریه
نظر شما