بهار در راه است. دست مهربان تو در انتظار بخشیدن و کسی در همین نزدیکی منتظر دستان پر مهر توست؛ و چه هفته خوبی است هفته نیکوکاری.
با توجه به آموزه‌های قرآن کریم، احسان نه تنها منحصر به طایفه، گروه و ‌نژاد خاصی نیست، بلکه در هر شرایط مالی و زمانی می‌توان به این کار اهتمام ورزید. خداوند در سوره آل عمران آیه ۱۳۴ می‌فرماید: «..کسانی که در راحت و رنج انفاق می‌کنند و خشم خود را فرو می‌خورند و از مردمان در می‌گذرند، و خداوند نیکوکاران را دوست دارد».
حالا وقت آن است که دانش‌آموزان را بیشتر مد نظر داشته باشیم. دانش آموزان نیازمندی که با یک وعده غذا، روزشان را سپری می‌کنند و با هر سختی دست از تحصیل و کسب علم بر نمی‌دارند.
نیکوکارانی هستند که دانش آموزان را تحت پوشش و سرپرستی قرار می‌دهند. عده‌ای هم دانش آموزان نیازمند را به سفره‌های مهربانی‌شان دعوت می‌کنند. دیده‌ام کسانی را که برای دانش آموزان بی‌بضاعت، بلیت رفت و برگشت به مشهد مقدس می‌خرند و هنگام برگشت چند هدیه هم به رسم یادبود به آنان می‌دهند. مگر می‌شود، دانش آموزی که در کمال احترام با او برخورد شده و از او پذیرایی شده، این احسان را فراموش کند و برای تو دعا نکند؟ عده‌ای هم هنگام خرید شب عید، به فرزندشان می‌گویند یک هدیه هم برای همکلاسی یا دانش آموزانی که نمی‌‌شناسی، انتخاب کن تا روز عید او هم مثل تو لباس نو بپوشد و خوشحال شود. این‌‌همان تربیت صحیح است که از همین کودکی به فرزندانمان بخشندگی را بیاموزیم تا وقتی بزرگ شدند، دستگیر دیگران باشد.
معلمان شریفی را می‌شناسم که زنگ تفریح را به آموزش دانش آموزان بی‌بضاعت می‌پردازند و طی سال، لوازم التحریر و لباس و تغذیه دانش آموزان را تهیه می‌کنند. همچنین هنرمندانی که به هر نحو دل این کودکان محترم را شاد می‌کنند و در کنارشان می‌نشینند و دست مهربانی بر سرشان می‌کشند و با آنان عکس یادگاری می‌گیرند.
یادمان باشد، نیکوکاری زمان و مکان نمی‌شناسد و حد و مرزی ندارد. از اهدای یک لبخند تا اهدای یک سرپناه برای دانش‌آموزان، می‌تواند برگی از دفتر خاطرات خوش ما باشد.