همه می‌دانیم که مدتهاست که تلویزیون با مشکلات مالی زیادی دست و پنجه نرم می‌کند و پول کافی برای تولیدات مطلوب و به قولی فاخر را ندارد.
این مشکل از یک طرف و نداشتن یک مدیریت درست و سنجیده هم از طرف دیگر، باعث شده است که این گونه تولیدات منحصر به گروهی خاص از  تهیه کنندگان و کارگردانان شود.این تهیه کنندگان می‌توانند با صرف هزینه و زمان کمتر آثاری را برای پخش از آنتن تولید کنند ولی این گروه از این نکته غافل اند که سرعت در تولید اثرهنری و نداشتن فرصت کافی برای تهیه و تولید، می‌تواند لطمات زیادی و تأثیرات بدی بر کیفیت این گونه تولیدات داشته باشد.
ما هر سال از وجود یکسری معضلات سخن می‌گوییم و البته همه می‌دانیم کار از کجا خراب است و درد اصلی چیست ولی سال بعد دقیقاً همان حرف‌ها را تکرار می‌کنیم و از تجربه‌های گذشته پند نمی‌گیریم.هر سال می‌گوییم نبود فرصت کافی و سرعت در ساخت این گونه تولیدات کیفیت آثار را از بین می‌برد ولی بازهم سال بعد می‌رسد و باز مانند قبل دردقیقه نود تصمیم به سریال سازی می‌گیریم و تجربه‌های اشتباه گذشته را تکرار می‌کنیم. البته این مسایل که از آنان سخن گفته شد، تقریباً مشکلات هر ساله است ولی امسال مشکل دیگری مزید بر علت شده است و کیفیت آثار تلویزیونی را در نوروز تحت تأثیر قرار داده است و آن هم تصمیم گیری در حوزه تلویزیون است. این تصمیم گیری‌ها در حال حاضر منحصر به چند نفر خاص شده است و به نظرمن این شیوه اشتباهی در کار رسانه‌ای است.این شیوه غلط باعث شده است که برخلاف سالهای گذشته حس رقابتی که بین شبکه‌ها برای تولیدات هر چه بیشتر و بهتر وجود داشت، عملاً از بین برود. امسال همه چیز در انحصار جایی به نام «اداره کل نمایش» قرار گرفت و به این ترتیب دست مدیران شبکه‌ها عملاً در خصوص تولیداتشان برای مناسبتی مانند نوروز کوتاه شد و حاصل این اتفاق هم کیفیت برنامه‌های نوروزی است که همگی شاهد آن بودیم و البته این مسأله چندان هم دور از انتظار نبوده و نیست. از این قضایا که بگذریم، این را هم نباید فراموش کنیم که با همه این مشکلات و مصائب دلایل دیگری هم در بروز کاسته شدن از کیفیت برنامه‎‌های تلویزیونی بی تأثیر نیست. شاید یکی از دلایلی که در این یکی دو سال گذشته، تلویزیون نتوانسته است در جذب مخاطب -البته منهای یکی دو سریال- موفقیت چندانی داشته باشد، درگیری‌های اجتماعی مردم و البته مسافرتهای نوروزی است.ما نمی‌توانیم صرف اینکه یکی دو سریال نوروزی نتوانسته‌اند در جلب مخاطبان موفق باشند، کل تولیدات صدا وسیما را زیر سؤال ببریم.
با همه این انتقادات، نمی‌شود زحمات دوستان و همکاران صدا وسیما را درشبکه‌های مختلف نادیده گرفت ولی شاید دلیل این ناکامی‌را بتوان به عواملی چون بالا رفتن سطح سلیقه مخاطبان و وجود رسانه‌های دیگر هم نسبت داد که در افزایش گزینه‌های بینندگان و قدرت انتخاب مردم برای تماشای برنامه‌های سرگرم کننده مؤثر بوده است.