چند روز پیش طالبان تهدید کرد که در بهار عملیات‌های انتحاری گسترده‌ای را در سرتاسر افغانستان آغاز خواهد کرد. آنها به یاد رهبر فقید خود، این سلسله عملیات‌ها را به نام «ملاعمر» نامگذاری کرده‌اند. این در حالی است که حکومت وحدت ملی در کابل اوضاع مناسبی ندارد. صداهای جدیدی از جامعه فرهیخته، نخبگان و سیاستمداران بریده از دولت به گوش می‌رسد که مدعی‌اند این دولت نظر به پیمانی که دو سال پیش از این بسته شده است دیگر مشروعیت لازم را برای ادامه فعالیت ندارد. آنها با همین استدلال اپوزیسیون جدیدی را در کنار محورهای سابق اپوزیسیون دولت در کابل ساخته‌اند. برخی از مقامات سابق دولتی و برخی که بتازگی استعفا کرده‌اند در شمار این حلقه اپوزیسیون جدیدند.
چنانکه پیشتر آمد، دولت وحدت ملی روزهای سختی را می‌گذراند. برخی رقابت‌ها و اختلافات که در آغاز بنظر می‌رسید قابل حل باشند، در رأس مقامات دو محور اصلی قدرت، یعنی اشرف غنی و دکتر عبدالله، اندک اندک دارد به چالش‌هایی جدی برای حکومت بدل می‌شود. ژنرال عبدالرشید دوستم و کیفیت حضور او در بدنه قدرت، می‌تواند یکی از مهمترین این چالش‌ها باشد. بسیاری باور دارند که رأی یکپارچه ازبک‌ها با هدایت ژنرال دوستم به اشرف غنی بود که اسباب پیروزی او را فراهم کرد. اما دوستم آشکارا از اینکه در دو سال اخیر به حاشیه رفته است عصبانی است. کار وقتی سخت‌تر شد که در جشن بهار امسال در مزار شریف، تصویر ژنرال دوستم در محل برگزاری مراسم سال نو پایین کشیده شد. این مسأله برای او و طرفدارانش بسیار مهم و حیاتی و سخت حساسیت برانگیز بود.
در مناطق شمالی افغانستان ژنرال دوستم از دیرباز یک رقیب قدرتمند دارد و او ژنرال «عطا محمد نور» است. اکنون او به قدرت اول در این منطقه بدل شده و برخلاف تصور دوستم که با کمک به غنی در قبضه کردن قدرت امیدوار بود لااقل حاکمیت مناطق شمالی به او و طرفدارانش سپرده شود، نه تنها این اتفاق نیفتاد، بلکه حال شواهدی از حذف او نیز به‌چشم می‌خورد. این مسأله بشدت باعث گارد گرفتن او شد. طرفدارانش در چندین استان شمالی به خیابان‌ها ریختند و کار به خشونت کشید و ده‌ها نفر کشته و زخمی شدند. تمام این‌ها در حالی است که مدت‌هاست انتخابات پارلمانی عقب افتاده، اوضاع اقتصادی کشور بسیار آشفته است و ارتش نیز در مضیقه بسر می‌برد. در چنین وضعی «جان کری» به کابل می‌آید و می‌گوید: دولت وحدت ملی دوام خواهد یافت و... به این ترتیب یک بار دیگر آمریکایی‌ها حرف آخر را در یک دعوا میان افغانستانی‌ها می‌زنند، اما باید دید اگر تهدیدات طالبان جدی باشد، حکومت وحدت ملی با انبوه مشکلاتی که دارد قادر خواهد بود بار دیگر از وقایعی شبیه آنچه منجر به سقوط استان قندوز در چند ماه پیشتر شد، جلوگیری کند؟