معمولا پدیده  اجتماعی‌ای پیدا نمی کنید که باطل محض باشد. اصولا باطل محض در جامعه دوام پیدا نمی کند. باطل اگر در دل حق خانه نکند، پذیرفتنی نیست. هنر اصلی انسان این است که بتواند این حق و باطل را از هم تفکیک دهد. در هر مسأله  اجتماعیِ عمومی معمولاً رد پای فطریات دیده می‌شود. بویژه اینکه آن پدیده  اجتماعی حالت فراگیری هم داشته باشد. در مورد پدیده  «مد» و «مدگرایی» هم قاعده به همین شکل است؛ یعنی آن بخش از مد و مدگرایی که جنبه  باطل دارد در بعضی از امیال خوب و حق انسان لانه گزیده است  و در یک کلام می‌شود گفت بنای «مد» اغلب بر پایه‌های بعضی از امور فطری بشر بنا می‌شود؛ مانند حس زیبایی دوستی، حس تنوع دوستی، حس جمع گرایی و اجتماع دوستی، و مانند حسی که یک انسان در یک هویت جمعی پیدا می‌کند ـ مانند پرسپولیسی بودن ـ و از این دست حس‌ها.  اعتقاد این قلم به این است که ملاک ارزش دهی به پدیده‌ها نباید این باشد که پایگاه پذیرش آن پدیده یک ویژگی فطرت انسان است. چرا؟ چون باطل می‌تواند در پوشش امیال حق و مطلوب انسان خودنمایی کند و از استعداد و امیال طبیعی و فطری انسان استفاده کند و خود را مطلوب انسان جلوه دهد. در پدیده‌های پیچیده  اجتماعی تشخیص حق و باطل به مراتب دقت بیشتری می‌طلبد. در مقوله «مد» اگر چه انسان با اراده  خود لباس یا آن کالا و حالتی که مد شده است، انتخاب می‌کند، ولی در دل این اراده کردن یک نوع بی ارادگی مزمن وجود دارد؛ زیرا به صرف اینکه یک پدیده‌ای مد شد، دیگر برای کسانی که هویت کاذب اجتماعی خود را بر اساس مد شکل داده‌اند، به طور ماشین وار و بدون هیچ منطق و اراده  جهت داری آن کالا و حالت را به صرف اینکه نام مد روی آن است، می‌پذیرند و تعقیب می‌کنند. اگر هم از آن‌ها بپرسی این کالا یا این حالت چه ویژگی دارد که شما انتخاب کرده‌ای، جزو دلایل اولش می‌گوید «مد است»؛ البته اگر دلیل انحصاری‌اش نباشد.
پاسخ این مخاطب گرامی را به  بیان نورانی رهبر فرزانه  انقلاب که در هفدهم تیرماه سال 83 در جمع دانشجویان و استادان دانشگاه‌های استان همدان فرمودند، ارجاع می‌دهم: «تقلید فرهنگی، خطر خیلی بزرگی است، اما این حرف اشتباه نشود با اینکه بنده با مُد و تنوع و تحول در روش‌های زندگی مخالفم؛ نخیر، مُدگرایی و نوگرایی اگر افراطی نباشد، اگر روی چشم و همچشمىِ رقابت‌های کودکانه نباشد، عیبی ندارد. لباس و رفتار و آرایش تغییر پیدا می‌کند، مانعی هم ندارد، اما مواظب باشید قبله‌نمای این مُدگرایی به سمت اروپا نباشد؛ این بد است. اگر مدیست‌های اروپا و آمریکا در مجلاتی که مُدها را مطرح می‌کنند، فلان‌طور لباس را برای مردان یا زنانِ خودشان ترسیم کردند، آیا ما باید اینجا در همدان یا تهران یا در مشهد آن را تقلید کنیم؟ این بد است. خودتان طراحی کنید و خودتان بسازید.
من می‌خواهم بگویم اگر شما موی سرتان را می‌خواهید آرایش کنید، اگر می‌خواهید لباس بپوشید، اگر می‌خواهید سبک راه رفتن را تغییر دهید، بکنید، اما خودتان انجام دهید، از دیگران یاد نگیرید.»
مخاطبان گرامی می‌توانند پرسش‌های دینی خود را
 به شماره 300072309 پیامک کنند.