به گزارش قدس آنلاین، سیلاب رفته رفته به سمت روستاهای پایین دست شعیبیه در حال پیشروی است. در امتداد مسیر تصفیه نیشکر به روستای بیت حسین فریح که برسید مردان این روستا را بیل به دست می بینید که سراسیمه منتظر هستند. از آنها دلیل تجمع را که می پرسی و می گویند سیلاب به روستای بالا دستی رسیده و ما می خواهیم مقاومت کنیم.
احمد از اهالی این روستا می گوید: از دو روز پیش مسئولان هشدار دادند که این روستا در خطر است و باید روستا را تخلیه کنید. خانواده و دام هایمان را به گوریه فرستادیم و ما جوانان برای مقاومت و حفظ روستا اینجا ماندیم. دام هایمان در گوریه با مشکل علوفه مواجه شدند و مجبور شدیم به زور آنها را وارد شرکت کشت و صنعت کنیم تا تغذیه کنند. متاسفانه هیچ امدادی به ما نشده و تنها دیشب هشت چادر در گوریه توزیع شد و می گویند هر کسی چادر بخواهد باید بیاید از بخشداری بگیرد.
وی که از نگرانی سراسیمه شده می افزاید: مسیر قطع شده و مسئولان چطور انتظار دارند برای چند چادر در این شرایط تا بخشداری برویم؟
گندم های سر طلایی
اهالی روستای بیت حسین می گویند: جلوتر نباید رفت چون روستاها به زیر آب رفتند اما برای مشاهده اوج فاجعه مجبوری جاده های بسته شده را رد کنی. چند کیلومتر جلوتر که برانی به روستای یذاب می رسی. آنجا نیز جوانان در جاده مقابل روستا ایستادند اما نه سراسیمه. بلکه سرتا پا خیس و خشمگین. ابتدا گمان می کنند مسئول هستی و می خواهند با پرخاش لب به اعتراض بگشایند اما وقتی می شنوند «احنا صحفی» با استقبال به پیشوازت می آیند و سفره دل روستا را پیش چشمت پهن می کنند.
به روستا که نگاه بکنی خانه ها را نیم تنه می بینی. تنها سر صندوق صدقات و بخشی از تابلوی یک شهید پیدا است. وسایل خانه ها همه در بالای بام خانه ها با ملحفه پیچانده شدند. روبروی روستا نیز تنها کاکل های طلایی گندم های زرد رنگ چشم نوازی می کنند. این یعنی روستا بیش از نیم متر در آب فرو رفته است.
موسی کرم الله چعب از فعالان اجتماعی این روستا آرام تر از همه اما با دلی پر توضیح می دهد: امروز روز دوم است که روستای یذاب سیراب شده و زیر آب رفته اما مسئولان تنها برای عکس یادگاری به ما سر زدند. تنها ۲۰ چادر به ما رساندند که هیچ دردی از ما دوا نمی کند. یکی از اهالی انتهای روستا پایش شکسته و هیچ وسیله ای نداریم که برویم و او را به بیرون روستا بیاوریم.
وی می گوید: در فاصله چند صد متری از روستا، شرکت کشت و صنعت کانال بزرگی دارد که اگر بخشی از این کانال که در مقابل روستا واقع شده را بشکنند روستاهای دیگر که در پایین دست ما و در آستانه غرق شدن هستند، نجات پیدا می کنند. روستای ما که از بین رفت، حداقل جلوی پیشروی آب به روستاهای دیگر با این روش گرفته شود. این کانال آب را به سمت رود شطیط می برد.
اهالی می گویند: چهار ساعت پیش مدیر کل بحران آمد و قول هایی داد. دو شب پیش نیز فرماندار سر زد و بعد از آن هیچ اتفاقی رخ نداد. حتی بیل مکانیکی که نیاز داشتیم به هزینه خودمان تهیه کردیم.
گفته می شود سال ۱۳۷۳ نیز سیل به این روستا زده و مردم برای نجات روستاهای پایین دست بخشی از کانال را شکستند تا آب وارد مجرای کانال شود و از برگشت آب به سمت روستاهای دیگر جلوگیری شود و تنها روستای یذاب را آب برد و باقی روستاها در امان ماندند. طبق مشاهدات، تا کنون روستاهای ایشان سخی، دهول، عبدالنبی، بیت یریح، یذاب، بیت شیخ رحمه، شیخ حسن، بیت اخضیر، بیت طلال، شیخ ثامر، بیت حسن، بیت زروک، بیت جاسم، بیت مولی، بیت خلیف الحتوت و بیت شیخ مجید الثیل زیر آب رفتند. روستاهای بیت مریوش و بیت فنیان و دیگر روستاهای پایین دست نیز در خطر هستند.
اهالی همچنین می گویند: اگر بخواهی وضعیت زنان و دام ها را ببینی باید به گوریه بروی. به سمت گوریه می رانی و در تاریکی مسیر تعدادی چادرهای پراکنده را می بینی که برخی خانواده ها در آنها ساکن شدند.
شام می خواهیم
به گوریه که برسی جمعیتی را مقابل بخشداری می بینی که فریادزنان نیاز به امداد دارند. فرمانده نیروی انتظامی در بالای پله ها ایستاده و مرتب می گوید : «چادر داریم اما تا تعدادشان به اندازه مورد نیاز نرسد آنها را توزیع نمی کنیم»
این مامور نیروی انتظامی همچنین می گوید: «هر کسی چادر بخواهد باید به بخشداری مراجعه کند تا به او بدهیم یا اینکه چادرها را بین دهیارانتان توزیع می کنیم»
به گفته مسئولان هلال احمر، این سازمان نمی تواند چادرهای امداد را به غیر از مقر امدادرسانی به جای دیگر بدهد و اگر این کار را بکنند توبیخ می شوند. از جهتی بسیاری از مردم حاضر به اسکان در مقرهای هلال احمر نمی شوند .
مردم هم می گویند: «دهیاران مدیریت خوبی ندارند، چادرها را مستقیم به ما بدهید» در این هرج و مرج جوانی که چهره اش سرخ شده بود و صدایش گرفته می گوید: به دادمان برسید تنها یک گریدر یا لودر می خواهیم. روستا دارد زیر آب می رود چرا کمک نمی کنید؟»
در گوشه ای از حیاط بخشداری تعدادی از زنان روستای بیت زروک در گوشه ای کز کرده بودند و از خجابت عبا را تا بینی بالا برده بودند و می گفتند: «انرید عشا» یعنی شام می خواهیم.
پنج روستا به زیر آب رفت
برای شنیدن پاسخ مسئولان مجبوری هر طور شده بخشدار را ببینی. از لا به لای مردم خودت را از حیاط به در اصلی بخشداری می رسانی. نیم ساعتی منتظر بخشدار می شوی و در نهایت بخشدار را می بینی و پای سخنانش می نشینی.
قاسم نبهانی بخشدار شعیبیه است. او در توضیح درباره وضعیت موجود می گوید: پنج روستا را آب گرفت و ۱۱ روستا در خطر هستند. وضعیت روستای ایشانسخی هم به حالت عادی بازگشته و تردد ممکن شده است. شکستگی های سیل‌بند را ترمیم کردیم اما بی فایده بود. برای سیل‌زدگان نیز سه مقر در شرکت تعاونی روستایی، بنه کاظم و بیت یریح در نظر گرفتیم و حدود ۵۰۰ نفر در این سه مقر اسکان پیدا کردند.
نبهانی همچنین توضیح می دهد: از لحظات اولیه نیز نیروهای ارتش و سپاه به کمک آمدند. تا دیروز ادوات در روستاها بودند و وقتی آب پایین آمد از روستاها خارج شدند که به یکباره آب بالا آمد و ادوات مجبور شدند دوباره به سمت روستاها بروند.
وی افزود: تیم تکاور و نیروهای هلال احمر نیز به صورت صد در صد آماده باش کامل مشغول کمک رسانی هستند. مدیریت بحران استان نیز قول رساندن ۲۰۰ تخته چادر را داد که قرار است هرچه زودتر به دستمان برسد.
راضی عنافچه عضو شورای بخش نیز می گوید: به طور معمول هر روستا نیاز به یک بیل مکانیکی و لودر داشت که در روز نخست سیل تنها هفت بیل و هشت لودر بود که در روزهای بعدی تعداد ادوات بیشتر شد.
شویع نژاد از دیگر اعضای شوراهای بخش نیز می افزاید: از مردم می خواهیم آستانه تحمل خود را بالا ببرند، مسئولان دلسوزانه پیگیر حل و رفع نیازمندی های آنان هستند.
۱۴ روستا زیر آب رفت
حین گفتگو با بخشدار، فرماندار شوشتر وارد می شود. با اینکه موبایلش متصل زنگ می خورد اما در فواصل تماس ها به سوالات پاسخ می دهد.
حیدر نجفی، فرماندار شوشتر می گوید: وضعیت منطقه طوری است که لاجرم آبگرفتگی صورت می گیرد و راهی وجود ندارد جز نجات جان انسان ها. ما مسئول تامین خوراک مردم نیستیم و کمک هایی که به ما می رسد را مدیریت و توزیع می کنیم.
وی در پاسخ به اینکه چرا بخشی از کانال روبروی روستای یذاب شکسته نشد تا آب سیل وارد آن شود، می گوید: این کار علمی نیست و حالا راه دیگری وجود دارد و قرار است حدود ۲۰ بیل مکانیکی را مردم بیارند و شرکت نیشکر هزینه اش را تقبل کرده است.
فرماندار شوشتر می گوید: دو هزار و ۷۷۵ خانوار نیاز به چادر دارند. ۱۴ روستا زیر آب رفتند و ۶ روستای دیگر به زیر آب می روند. تلاش ها بی فایده است و کمک ها در حد رفع آلام مردم نیست و هم اکنون سه روستای دهول، یذاب و شیخ رحمان به صورت صد در صد تخریب شدند. سعی می کنیم ۱۳ تا ۱۴ روستا با مزارع کاملشان را نجات دهیم.
نجفی در خصوص اقدامات پس از سیل می گوید: آب آشامیدنی مردم تا وضعیت عادی به صورت بسته توزیع می شود. فردا به اهالی ایشانسخی می گوییم به روستایشان برگردند. پس از سیل نیز همه خانه ها باید سمپاشی شوند.
وی در خصوص خسارات وارده به کشاورزان گفت: بخش شعیبیه بالاترین تولید کشاورزی را نسبت به استان دارد و شخصا متعهد می شوم که برآورد خسارت دقیق صورت گیرد و پیگیر مطالبات خسارت کشاورزان می شوم. تاکنون ۴۶ هزار تن گندم را از دست دادیم.
بحران ادامه دارد
وضعیت روستاهای شوشتر بخش شعیبیه همچنان بحرانی است و مردم و نهادهای خیریه می توانند کمک های خود را برای منظم تر شدن خدمات رسانی به هلال احمر برسانند تا آنها طبق آماری که دارند توزیع مناسبی انجام دهند. مردم بیش از هر چیز نگران دام و زمین های کشاورزی خود هستند و انتظار دارند مدیریت بحران هرچه زودتر نسبت به خسارات وارده اقدام کند. مردم معتقدند دولت کمترین کمک را به آنها کرد.
منبع: مهر
نظر شما