به گزارش قدس آنلاین، آیت‌الله رضا استادی، دیشب هفتم اردیبهشت ماه در جلسه تفسیر سوره مبارکه مومنون به تفسیر آیات ۶۳ تا ۶۸ این سوره پرداخت و گفت: «یسارعون فی الخیر» کسانی هستند که میان خوف و رجا قرار دارند، ایمان و خشیت دارند و در عین اینکه کار خیر می‌کنند باز نگران اعمالشان و نگران قیامت هستند.
وی افزود: برعکس این این ها، کسانی هستند که دنبال بهانه می‌گردند و می‌گویند ایمان و عمل صالح بسیار سخت و ما لایطاق است و چه کسی می تواند این اعمال ما لایطاق را انجام دهد اما خدا فرموده این طور نیست و به اندازه توان هر کسی، تکلیف وجود دارد همچنین در پاسخ به این بهانه آنان که می‌گفتند که کار خیر گم می‌شود فرمود همه چیز در کتابی ثبت و ضبط می شود و حتما انسان نتیجه عملش را می‌بیند اما مشکل اینها این است که قلوبشان در جهل و ضلالت فرو رفته است و واژه غمرة مبین این مسئله است.
استاد برجسته تفسیر حوزه با اشاره به تعبیر « وَلَهُمْ أَعْمَالٌ مِن دُونِ ذَلِكَ » اظهار کرد: این عبارت دو گونه معنا شده یکی اینکه کارهایی غیر از آنچه ما گفتیم انجام می‌دهند و معنای دیگر این است که اینها علاوه بر بی ایمانی، اعمال خوبی هم ندارند زیرا ممکن است برخی ایمان نداشته باشند اما اعمال خوبی داشته باشند.
آیت‌الله استادی اظهار کرد: واژه عاملون در آیه ۶۳ نیز محتمل است موید این مطلب باشد که اینها در اعمال بدی که دارند مداومت و اصرار نیز دارند تا زمانی که ما آنها را به عذاب مبتلا کنیم البته مترفین مبتلا به عذاب در هنگامه عذاب، شروع به ناله می کنند ولی به آنان گفته می شود که سر و صدا و ناله نکنید زیرا امروز نصرتی برای شما وجود ندارد.
عضو شورای عالی حوزه‌های علمیه بیان کرد: نصرت الهی در قیامت در قالب شفاعت، دعا و ... است؛ علامه طباطبایی نکته ای را در اینجا مطرح فرموده و آن این است که در آیه ۶۴ به ۶۵، خداوند التفات از غیب به خطاب دارد که این برای تاکید بر شدت بیشتر در مخاطبه با مترفین مبتلا به عذاب است تا بفرماید هیچ امیدی برای نصرت شما در قیامت وجود ندارد.
استکبار ورزیدن؛ ریشه عذاب در قیامت
آیت الله استادی اظهار کرد: آیه مبین این است که این افراد مبتلا به عذاب نه تنها به قهقرا می‌رفتند بلکه از روی استکبار به قرآن، پیامبر و بی توجه بودند و بدگویی نیز می‌کردند و دشنام می‌دادند.
وی در تبیین بیشتر واژه «غمره» از دید علامه طباطبایی افزود: انسان‌های فاجر و کافر دل مشغولی‌ها و اعمال رذیله‌ای دارند که آنان را از اعمال خوب باز می‌دارد مثلا چون به بی عفتی و شرابخواری مشغول هستند این اعمال فاسد باعث غفلت آنان و جهالتشان نسبت به اعمال خوب می‌شود.
استاد تفسیر حوزه با اشاره به واژه « يَجْأَرُونَ» عنوان کرد: این واژه بیانگر داد و فریاد و استغاثه مستکبران مترف است که خداوند خطاب به آنان فرمود این استغاثه برایشان فایده‌ای ندارد.
وی افزود: علامه فرموده است که التفات از غیبت به خطاب برای قطع طمع و تشدید توبیخ است زیرا اگر کلام با غیبت ادامه می‌یافت ممکن بود این طمع به نجات در آنان وجود داشته باشد ولی التفات قطع احتمال هر گونه نجات است و این شدت هم به علت این است که آیات خدا بر اینها خوانده می‌شد اما به جای توجه از آن اعراض می‌کردند و عقب عقب می رفتند و این عقب عقب رفتن را هم با استکبار انجام می‌دادند.
وی با اشاره به واژه«نکوص» و«سامرا» ادامه داد: نکوص به معنای به قهقرا رفتن و سامر نیز در شب دورهم جمع شدن و بدگویی کردن است؛ البته سامرا با قرائت های مختلف خوانده شده که علت این قرائت ها نیز به نحوه نوشتن آن دوره باز می‌گشته است که نمونه بارز آن مالک و ملک است.
رد سخنان سیوطی
آیت الله استادی با بیان اینکه درالمنثور تفسیر روایی اهل سنت است عنوان کرد: در این تفسیر آمده این آیات مربوط به جنگ بدر است ولی علامه فرموده سیاق آیات با مضمون روایت و شان نزول ذکر شده سازگاری ندارد.
سوء استفاده از سخنان امام و رهبری
وی افزود: وقتی روایتی از ائمه می‌شنویم گاهی واضح و روشن است ولی گاهی آیه قرینه لفظی دارد که اگر از آن غفلت کنیم گرفتار بدمعنایی می‌شویم و الان در زمان ما این مسئله مورد ابتلای سیاسیون است و برای دشمنی و دوستی و مخالفت، از حرف‌های امام و رهبری، قرینه لفظی را رها می‌کنند و گرفتار بدمعنی کردن می‌شوند که این کار خیانت است.
آیت الله استادی اظهار کرد: مثلا در آیاتی از سوره مدثر که با طلیعه «ما سلککم فی سقر» شروع می‌شود برخی منبری‌ها می‌گویند علت جهنمی بودن این افراد، این است که آنان نماز نمی‌خواندند در حالی که چند آیه بعد هم هست و اینکه اینها نه تنها نماز نمی‌خواندند قیامت را هم قبول نداشتند.
وی افزود: آیت‌الله بروجردی یکی از نقایص وسایل الشیعه را تقطیع در روایت می دانست به همین دلیل تیمی ایجاد کرد تا این نقص برطرف شود زیرا همین تقطیع ممکن است فقیه را به اشتباه بیندازد لذا در آیات و روایات باید به قرائن لفظی توجه کنیم.
توجه به قرینه لفظی و مقامی
وی ادامه داد: همچنین قرینه مقامی داریم که نمونه آن این روایت است که خدا حضرت آدم را به صورت خودش خلق کرده است که اگر به قرینه مقامی توجه نکنیم به بدفهمی از روایت خواهیم افتاد.
آیت الله استادی بیان کرد: مثلا امام خمینی صحبتی را در باره حادثه روز بیان فرموده بودند که ناظر به آن حادثه بوده است اما جملات قبل و بعد آن را حذف می‌کنند تا چیزی را که به نفع خودشان است از آن برداشت کنند.
وی اظهار کرد: یکی از کارهایی که المیزان برخلاف بسیاری از تفاسیر کرده این است که صحت و سقم شان نزول را ذکر فرموده است؛ در این آیات نیز سخن درالمنثور را رد کرده و گفته است شان نزول آیه با جنگ بدر سازگار نیست.
وی تاکید کرد: علامه احتمالات را بیان فرموده و خودش نیز احتمال درست تر را بر خلاف سایر تفاسیر تعیین فرموده است که برای ما منبری‌ها بسیار مفید است.
هشدار به خبرنگاران
استاد تفسیر حوزه با بیان اینکه به صرف احتمال نمی‌توان مطلبی را به عنوان مطلب مسلمی گرفت بیان کرد: امروز نیز متاسفانه گرفتار این مسئله هستیم؛ خبرنگاران و خبرگزاری‌ها احتمالی را که حدس زده شده مسلم می‌گیرند در حالی که وقتی مطلب دنبال می شود می‌بینیم اصل و فرع آن هم دروغ بوده است ولی در برخی رسانه‌ها مثلا نقل و انتقال فردی با حذف حدس، به صورت قطعی بیان می‌شود.
وی تاکید کرد: مثلا شان نزول آیه تطهیر تنها مخصوص اهل بیت است ولی گاهی این حصر وجود ندارد مانند اینکه هر چه «یا ایهالذین آمنوا» در قرآن است در شان امام علی است که البته ایشان در بالاترین مرتبه آن قرار دارد و فقط مخصوص ایشان نیست.
استادی با تاکید بر کاربردی بودن تفسیر برای دوره کنونی عنوان کرد: آیت‌الله طالقانی مدعی بود که من قرآن را می‌خوانم و به روز تفسیر می‌کنم اگر کسی این هنر را داشته باشد که طوری تفسیر کند که با شان نزول بسازد و ناظر به مسایل روز باشد کمک و خدمت زیادی کرده است.
تفسیر در صحنه
وی تاکید کرد: این نوع تفسیر تاکیدی بر این است که قرآن کتاب زندگی است حتی برای ما و نه اینکه برای ۱۴ قرن پیش باشد؛ این قرآن در صحنه که آیت الله طالقانی مطرح فرموده همین مزیت را دارد و برخی تفاسیر اهل سنت نیز با همه اشکالات دنبال این مسئله بوده‌اند و اگر کسی این هنر را داشته باشد خیلی می‌تواند در مسایل روز کاربرد داشته باشد و خدمت بزرگی به جامعه است.
ایکنا
انتهای خبر/
نظر شما