به گزارش قدس آنلاین، خویشتن داری هنگام خشم و عصبانیت و در پیش گرفتن حلم و بردباری در آموزه های دینی ما بشدت توصیه و برای آن اجر و ثواب بسیار تصریح شده است.
امام صادق (ع) فرمودند: «فرو خوردن خشم از دشمن در زمان دولت و اقتدار آنها، تقيه و احتياطى است براى كسى كه دورانديشى كند، و ه بمعرض بلاى دنيا درنيايد، و مخاصمه نمودن و دشنام دادن دشمنان در زمان اقتدار آنها بدون مراعات تقيه، ترك دستور خداست، پس با مردم مدارا كنيد تا عمل شما نزد آنها بزرگ و فربه شود [از شما به نيكى ياد كنند] و با آنها دشمنى مكنيد كه بر گردن خود سوارشان كنيد و خوار و زبون گرديد.»
ایشان همچنین می فرمایند: «هيچ بندهئى خشمى فرو نخورد، جز آنكه خداى عز و جل عزت او را در دنيا و آخرت بيفزايد، و همانا خداى عز و جل فرمايد: «و آنها كه خشم خود فرو خورند و از مردم بگذرند، و خدا نيكوكاران را دوست دارد، 128- سوره 3» و خدا او را بجاى فرو خوردن خشمش اين پاداش دهد (يعنى او را دوست دارد)»
و نیز آن حضرت (ع) می فرمایند: «هر كه خشمى را فرو خورد كه بتواند آن را اعمال كند (و از طرف خود انتقام بگيرد)، خدا روز قيامت دلش را از رضاى خود پر كند.»
امام باقر (ع) نیز در این باره فرموده اند: «هر كه خشمى را فرو خورد كه بتواند آن را اعمال كند، خدا روز قيامت دلش را از ايمنى و ايمان پر كند.»
علاوه بر این، رسول خدا (ص) فرموده اند: «دوستترين راه بنده به سوى خداى عز و جل نوشيدن دو جرعه است 1- جرعه خشمى كه با خويشتن دارى ردش كند. 2- جرعه مصيبتى كه با صبرش برگرداند.»
و از حضرت باقر (ع) است که فرمودند: پدرم به من فرمود: «چيزى مانند جرعه خشمى كه به صبر پايان پذيرد، چشم پدرت را روشن نكند، و چيزى شادم نكند كه در عوض فروتنيم، برايم شتران سرخ باشد.»
امام صادق (ع) فرموده اند: «در برابر دشمنان نعمت ها صبر كنيد، زيرا آن كس را كه درباره تو خدا را نافرمانى كرده بهتر از اينكه د باره او خدا را اطاعت كنى، پاداش نخواهى داد.»
امام رضا (ع) مي فرمودند: «مرد عابد نباشد، جز آنكه خويشتن دار باشد، و چون مردى در بنى اسرائيل خود را به عبادت وا مي داشت، تا پيش از آن 10 سال خاموشى نمي گزيد، عابد محسوب نمي شد.»
و از حضرت على بن الحسين عليهماالسّلام است که فرمودند: «من خوشم مىآيد از مردى كه هنگام غضب بردباريش او را دريابد.»
امام باقر (ع) نیز می فرمایند «خداى عز و جل شخص با حياى خويشتن دار را دوست دارد.»
و رسول خدا (ص) فرموده اند: «خدا هيچ گاه كسى را به سبب جهل عزيز نساخته و به سبب بردبارى ذليل نداشته است.»
پیامبر اکرم (ص) همچنین می فرمایند: «خدا شخص باحياى خويشتن دار، پاكدامن، با مناعت را (كه از مردم سؤال نمي كند) دوست دارد.»
و امام صادق (ع) فرموده اند: «چون ميان دو نفر نزاعى در گيرد، دو فرشته فرود آيند و به آن كه سفيه و بي خرد است گويند: هر چه خواستى گفتى، خودت لايق آنچه گفتى هستى، و كيفر گفتار تو را خواهى ديد. و به بردبار گويند: صبر كردى و حلم نمودى، اگر حلمت را به پايان رسانى، خدا تو را مىآمرزد،» سپس فرمودند: «ولى اگر شخص بردبار جواب او را پس دهد، آن دو فرشته بالا روند.»
منبع: أصول الكافي، ترجمه مصطفوى، جلد 3
انتهای خبر/
نظر شما