به این ترتیب در دهه ۶۰ هر مادر 6 فرد جایگزین خود داشت که حدود دو یا سه نفر آن‌ها نیز دختر بودند و می توانستند وظیفه باروری و رشد جمعیت را در آینده به دوش بکشند. این‌‌ همان نسلی است که امروز عهده دار مادری شده است، حال آنکه با کاهش ضریب باروری در همین مادران، در آینده شاهد کاهش جمعیت زنانی خواهیم بود که قرار است در ساختار جمعیتی مؤثر باشند.
وی ادامه داد: در حال حاضر ضریب رشد ما 2/1 برآورد می‌شود. این به معنای آن است که ۵۰تا ۶۰ سال به طول می‌انجامد که جمعیت دو برابر شود. به این ترتیب وقتی ضریب رشد ما در سال ۱۳۶۵ به 9/3 رسیده، یعنی پس از ۱۸ سال می‌توانست دو برابر شود که اگر با همین روند ادامه می‌یافت باید در سال ۱۳۸۳ به صد میلیون نفر می‌رسیدیم. اکنون این پرسش مطرح می‌شود که جمعیت ۱۰۰ میلیونی در سال ۱۳۸۳ تا چه حد برای کشور مطلوب بوده است؟
دکتر حسنی با اشاره به اینکه در حال حاضر در تمام جهان به دلایل گوناگون از جمله تغییر سبک زندگی و تحول در ارزش‌های خانوادگی، شاهد کاهش رشد جمعیت هستیم، گفت: در حال حاضر ما بهترین دوره جمعیت، یعنی پنجره طلایی را سپری می‌کنیم، ولی از کاهش جمعیت گلایه‌مند هستیم. این در شرایطی است که در دانش جمعیت‌شناسی بر مقوله حد تناسب جمعیت تأکید می‌شود که بین منابع، نیروی انسانی، سرمایه و مدیریت صحیح آن‌ها روابط منطقی حاکم باشد، زیرا مشکل اصلی ساختار جمعیت ما همیشه کاهش یا افزایش رشد جمعیت نبوده است، بلکه نحوه مدیریت و هدایت سیاست‌های جمعیتی اهمیت دارد.
این جامعه‌شناس با هشدار نسبت به رشد شتابان سالمندی در ایران، اضافه کرد: با بررسی‌های انجام شده آنچه قابل توجه است سرعت، شتاب و شدت تغییرات جمعیتی در کشور ماست. چنانکه با اعمال سیاست‌های افرایش جمعیتی که از ۱۹۷۰تا 1980 در اروپا حاکم شد، این جوامع زمانی طولانی برای آمادگی در برابر این تغییرات را داشتند، در حالی که ما در کشور خود در سال۱۳۵۵ حدود۳۳ میلیون نفر جمعیت داشتیم که این میزان در سال۱۳۶۵ به ۵۰ میلیون نفر رسید، یعنی در طی 10 سال، جمعیت حدود ۵۰ درصد رشد داشته و این وضعیت در ژاپن با رشد یک دهم درصد به زمانی حدود ۷۰۰ سال نیاز دارد. ما بدرستی از رشد جمعیت سالمند ناسالم نگرانیم، زیرا کشور فرانسه با گذشت ۱۱۵ سال رشد جمعیت سالمندش از هفت درصد به ۱۴ درصد رسیده، اما این سرعت و شدت رشد سالمندی در جامعه ما طی ۲۵ سال اتفاق افتاده است.
دکتر حسنی تأکید کرد: برای کاهش مشکلات جمعیتی در آینده باید بر توانمندسازی و سلامت نسل امروز توجه کرد تا در آینده سالمندانی مؤثر در چرخه بهره‌وری داشته باشیم، چنانکه امروزه در چین که بیشترین آمار سالمندان جهان را داراست ۶۳ درصد از این جمعیت هنوز هم فعال به شمار می‌آیند.