در این چند سال اخیر سرعت تحولاتی که در ارتباط با انقلاب اسلامی به وقوع می پیودند به طور محسوسی افزایش پیدا کرده است و تقریبا روزی نیست که شاهد یک اتفاق تازه نباشیم. از تحولات میدانی عراق ، سوریه ویمن و تحولات دیپلماتیک مرتبط با جبهه مقاومت و مسئله ی فلسطین و انتفاضه ی سوم گرفته تا برجام و سایر مسائل کوچک و بزرگ داخلی که هر روز با آن مواجهیم . این مسئله (شتاب گرفتن سرعت اتفاقات مربوط به انقلاب اسلامی) طبیعتا باعث شده است تا وظایف ما به عنوان مومنین و معتقدین به انقلاب اسلامی و آرمان های آن روز به روز بیشتر و با اهمیت تر بشود. و بیشتر شدن وظایف به  خودی خود تلاش روز افزون ما را نیز مطالبه خواهد کرد. همه و همه ی این مسائل و اتفاقات طبیعتا مقدار بسیار زیادی از توان ، استعداد و زمان نیروهای مومن و معتقد به انقلاب اسلامی را به خود اختصاص داده که هر کدام در جای خود لازم وبلکه واجب است. ولی مسئله ، موضوع و یا حتی می توان گفت چالشی که در این وجیزه به آن اشاره می شود قطعا جزء آن دسته از مسائلی است که نمی توان به راحتی از آن عبور کرد و آن را به عهده ی سایرین گذاشت چرا که  این مسئله با اصل حیات انقلاب اسلامی در ارتباط است و غفلت از آن می تواند کثیری از تلاش ها و زحمات نیروهای انقلاب را خنثی و یا حتی به عکس خود تبدیل کند. اتفاقا این موضوع در فرمایشات و مطالباتی که مقام معظم رهبری –حفظه الله- داشته اند نیز به دفعات و با بیان های مختلف تکرار شده است. که می توان در مجموع از این موضوع با عنوان ضرورت گفتمان سازی و ترویج گفتمان انقلاب اسلامی و همچنین مقابله با خطر تحریف این گفتمان نام برد. چهاردهم خرداد 94 بود که رهبر انقلاب یکی صریحترین و شفاف ترین سخنان خود را پیرامون این موضوع ایراد نمودند ایراد نمودند و در آن خطر عظیم تحریف امام را گوشزد کردند و به درستی به این نکته اشاره کردند که در صورت انحراف جمهوری اسلامی و ملت ایران از خط اصیل انقلاب اسلمی و حضرت امام؛ ملت ایران سیلی خواهد خورد. طبعا این طرح دغدغه - که از قضا برای بار اول هم نبود وسابقه ای به اندازه ی تمام مدت رهبری حضرت آقا داشت- برای جامعه ی نخبگانی جبهه انقلاب اسلامی تکلیف آور بوده و انتظار می رفت که واکنشی در خور شان از سوی نخبگان انقلابی ما صورت پذیرد. در حالی که این واکنش ظاهرا به وقوع نینجامیده است. یکی از بهترین مثال ها برای اثبات این مدعی مطرح شدن دوگانه انحرافی ومضحک "انقلاب اسلامی ، اسلام انقلابی" است که در حالی که حضرت امام در پیام تاریخی خود در اسفند 67 _که به منشور روحانیت مشهور شد_ مهم ترین برکت جنگ هشت ساله ی ما را استمرار روح اسلام انقلابی بیان میکنند. که این علاوه بر نشان دادن بیش از پیش آبشخورهای ذهنی برخی مسئولین نظام ، ضعفها و کم کاری جبهه خودی را در تبیین وگفتمان سازی نشان می دهد.
این عدم واکنش نسبت به این دغدغه مهم و اساسی می تواند ناشی از چند امر باشد:
۱. عده ای از نخبگان انقلابی ما به ضرورت ترویج و تبیین گفتمان انقلاب اسلامی نرسیده اند. و اولویت هایی غیر از موارد مطرح شده توسط رهبر انقلاب مد نظرشان است. البته در وهله ی اول ممکن است اکثر این افراد قائل به تفاوت اولویت هایشان با اولویت های ولی جامعه اسلامی نباشند.(خصوصا با توجه به این نکته که تعیین اولویت ها در جامعه ی اسلامی جزء شئون مقام ولایت است و نخبگان انقلابی ما به اهمیت این امر واقفند.) ولی در عرصه ی عمل این اتفاق ناخوشایند افتاده است که می توان در این باره از حجم عظیمی از کارهای فرهنگی ، تربیتی و سیاسی نام برد که با وجود استفاده از توانمندی های جوانان مومن انقلابی و حتی استفاده از ظرفیت های نظام ولی متاسفانه  آنچنان که باید و شاید در خدمت ترویج گفتمان انقلاب اسلامی نیستند. و باید این خطای راهبردی را به این دسته یادآور شد  که  "فَإِنَّ الذِّكْرى‏ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنين "
۲. عده ای دیگر به این ضرورت رسیده اند ولی راهبردهای صحیحی برای رسیدن به این مهم انتخاب نکرده اند. به عنوان مثال می توان از فعالیت های یک ماه مانده به انتخابات نام برد که انتظار داریم در عرض یک ماه گفتمان انقلاب را –آن هم با هدف پیروزی در انتخابات_در بین مردم ترویج کنیم و به نتیجه ی کوتاه مدت هم برسیم و دقیقا پس از انتخابات این امر تا حد زیادی تعطیل می شود. یا مثلا صبر می کنیم تا سنگین ترین هجمه ها به مبانی انقلاب اسلامی صورت پذیرد و بعد ما به صورت منفعلانه واکنش نشان دهیم آن هم واکنش هایی از جنس سر و صداهای سیاسی و روزنامه ای؛ نه واکنشی از جنس تبیین و روشنگری و گفتمان سازی.
در مورد این دسته نیز به نظر می رسد در فرمایشات و سیره ی شخص حضرت آقا راهبردها و راهکارهای لازم برای حل این معضل وجود دارد. که به عنوان نمونه می توان به توصیه ی ایشان به جوانان برای بازخوانی در اندیشه های حضرت امام و اجتهاد در سخنان آن بزرگ مرد اشاره کرد. همچنین توصیه های ایشان برای مطالعه وآشنایی با تاریخ معاصر ایران و جهان، آشنایی با سایر انقلاب ها و... نیز دراین امر راهگشا خواهد بود.
در نهایت با توجه به جایگاه اساسی و بی بدیل و نقش عظیم مردم در تمامی مراحل انقلاب اسلامی می توان گفت که قطعا یکی از مهم ترین اولویت های جامعه نخبگان انقلابی میبایست ترویج این گفتمان و جلوگیری از تحریف این اندیشه ی ناب در مقابل دشمنان داخلی و خارجی باشد. چرا که اگر خدای ناخواسته این گفتمان به صورت انحرافی به مردم عرضه شود آن گاه نمی توان توقع داشت مردم انقلابشان را در عبوراز گردنه های پیش رو همراهی کنند.