به گزارش قدس آنلاین به نقل از خبرگزاری تسنیم، پایگاه مرکز مطالعاتی الزیتونه با انتشار گزارشی به نحوه تعامل رژیم صهیونیستی با تشکیل دولت فلسطینی در چارچوب راه حل تشکیل دو دولت در فلسطین اشغالی اشاره کرد و این موضوع را از ابعاد مختلف مورد توجه قرار داده است. در این مقاله نحوه تعامل کابینه رژیم صهیونیستی و گروه‌های مختلف با این طرح به بحث و بررسی گذاشته شده است:
کابینه سی و چهارم اسرائیل به ریاست بنیامین نتانیاهو، یکی از چالش انگیزترین کابینه‌ها در تاریخ موجودیت اسرائیل است، این موضوع با توجه به شاخص‌های منفی تشکیل کابینه مطرح است، چرا که کابینه مذکور در نتیجه روند سخت سیاسی به دست آمد و تنها موفق شد رأی موافق 61 نفر از مجموع 120 عضو کنست را به خود اختصاص دهد.
تنها 90 دقیقه قبل از پایان مهلت نتانیاهو برای تشکیل کابینه بعد از مذاکرات 50 روزه که با موانع و مانورها و غافلگیری های زیادی همراه بود، بنیامین نتانیاهو به رووفین ریفلین اعلام کرد که با همراهی پنج حزب راست گرا بعد از عدم تمایل حزب "اسرائیل خانه ما " به مشارکت در کابینه، موفق به تشکیل کابینه شده است.
ائتلاف‌ها کابینه از پنج حزب "لیکود"، "کولانو"، "خانه یهودی"، "شاس" و "یهود تورات" تشکیل شد، اما در حالی که کابینه اسرائیل 20 وزیر داشته و به همراه نخست وزیر، 21 نفر می‌شود، این تعداد 28 پست وزارتی را در اختیار گرفتند. در نتیجه این کابینه با میزان شکننده 61 رأی موافق و 59 رأی مخالف ، موفق به گرفتن رأی اعتماد از کنست رژیم صهیونیستی شد.
برنامه‌های کلی کابینه چهارم نتانیاهو نشان دهنده رویکردها و دیدگاه‌های احزاب شرکت‌کننده در آن است. کابینه اسرائیل متشکل از سه حزب راست‌گرا یعنی لیکود، کولانو و خانه یهودی بعلاوه دو حزب حریدی یعنی شاس و یهود تورات است. این احزاب گرایش‌های افراط‌گرایانه‌ای نسبت به موضوع فلسطین و عرب‌های سرزمین‌های اشغالی دارند. برخی از آنها نظیر احزاب حریدی گرایش‌های اقتصادی اجتماعی دارند و برخی دیگر نیز نظیر حزب لیکود به ریاست بنیامین نتانیاهو، چالش‌های امنیتی فراروی رژیم صهیونیستی را در رساندن نیت‌های خود قرار داده‌اند.
برنامه‌های کلی کابینه نتانیاهو 18 بند است که یک مورد از آنها به موضوع فلسطین اشاره می‌کند. ارزیابی های موجود نشان می‌دهد کابینه نتانیاهو که تنها براساس رأی 61 نماینده برای کار باقی مانده ، تا موعد قانونی انتخابات آینده یعنی پاییز سال 2019 قادر به پایداری نخواهد بود. همین موضوع نیاز شدیدی در نزد نتانیاهو ایجاد کرده که وی تلاش کند دست کم یک گروه و فراکسیون را به کابینه اضافه کند. چرا که اگر وی بر روی تناقض‌های موجود بین مخالفانش حساب کرده است، تناقض‌های داخل کابینه نیز کم اهمیت‌تر از آن نیست و نگرانی‌های جدی در زمینه ادامه موجودیت کابینه ایجاد کرده است.
مواضع کابینه اسرائیل نسبت به تشکیل دولت فلسطین
درست قبل از موعد انتخابات اخیر کنیست رژیم صهیونیستی در تاریخ 17 مارس 2015 ، بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل اعلام کرد که در صورتی که بار دیگر به ریاست کابینه انتخاب شود ، دولت فلسطین دیگر تشکیل نخواهد شد. رأی‌دهندگان راست‌گرا از این پیام استقبال کرده و با وجود کاهش جایگاه و موقعیت لیکود براساس نظرسنجی‌ها ، این حزب را در حاکمیت سرزمین‌های اشغالی نگه داشتند. به این ترتیب بود که برخی ناظران مسائل داخلی رژیم صهیونیستی معتقدند که انتخابات اخیر کنیست اسرائیل سند مرگ راه حل تشکیل دو دولت است.
با این وجود گزینه تشکیل دولت فلسطین که در تبلیغات انتخاباتی ازبین رفته بود ، بار دیگر بعد از انتخابات مطرح شد و نتانیاهو تأکید کرد که به راه‌حل تشکیل دو دولت متعهد است. نتانیاهو دیدگاه دو دولت برای دو ملت را پذیرفته و در سخنرانی مشهور خود که در سال 2009 در دانشگاه بارایلان انجام داد، تحت فشارهای بین‌المللی این موضوع را اعلام کرد. اما مانع که نتانیاهو در این زمینه وارد کرد، این بود که از فلسطینی‌ها خواست اسرائیل را به‌عنوان دولتی برای ملت یهودی به رسمیت بشناسند ، این درخواست مانعی اساسی در برابر هر مناقشه جهت اجرای دیدگاه تشکیل دو دولت بود. حتی با وجود این مانع نیز نتانیاهو موفق نشد اعضای لیکود را به پذیرش این طرح قانع کند. به این ترتیب کابینه در هیچ یک از دولت‌های خود طرح مطرح شده در سخنرانی بارایلان را روی میز مناقشه قرار نداده و آن را به عنوان یک طرح یا تصمیم دولتی مطرح نکرد. این موضوع حتی در چارچوب و ساختار حزب لیکود نیز وارد نشد. در دو رقابت انتخاباتی که بعد از سخنرانی بار ایلان انجام شده ، نتانیاهو از انتشار برنامه‌ای برای حزب لیکود خودداری کرد ، چرا که نمی‌خواست یک موضع حزبی مورد توافق از این موضوع ارائه دهد.
انتخابات اخیر میزان شکاف در این حزب در خصوص مواضع نسبت به دولت فلسطین را نشان داد. احزابی که خارج از ائتلاف کابینه قرار گرفتند، مانند اردوگاه صهیونیستی یش عاتید و میرتس اعلام کردند که با این ایده البته براساس شرایط و روش‌های متفاوت موافق هستند، اما احزابی که وارد ائتلاف کابینه شدند ، حتی حزب کولانو و احزاب دینی حریدی یا از پرداختن به این موضوع امتناع ورزیده و مواضعی ابهام آمیز در قبال آن اتخاذ کردند، یا اینکه به صورت علنی با این موضوع مخالفت کردند.
در پایان نتانیاهو ائتلاف دولتی راست‌گراها را تشکیل داد که هیچ حزبی خارج از ساختار اردوگاه راست گرایان در آن وجود ندارد و اکثریت اعضای این ائتلاف با تشکیل دولت فلسطین مخالف بودند. در برنامه‌های ائتلافی تدوین شده بین ساختارهای کابینه هیچ اشاره‌ای به موضوع مذاکرات با فلسطینی‌ها یا تشکیل دولت فلسطین نشده بود. در برنامه‌های کلی دولت نیز هیچ بحثی از این موضوع به میان نیامده بود و تنها اشاره مختصری به این موضوع شده بود که روند سیاسی و تلاش برای رسیدن به سازش با فلسطینی‌ها و تمامی همسایگان در سایه حفظ منافع امنیتی تاریخی و ملی اسرائیل باید دنبال شود. در صورتی که چنین توافق به دست آید، این موضوع به کابینه و کنیست ارائه می‌شود تا به تصویب برسد و در صورتی که براساس قانون، نیاز باشد همه پرسی مردمی در قبال آن صورت گیرد، این اقدام انجام خواهد شد.
نگاهی کلی به مواضع احزاب موجود در کابینه نشان می‌دهد که حزب خانه یهودی به سرکردگی نفتالی بنت به صورت علنی با تشکیل دولت فلسطینی مخالفت کرده است و اعضای آن به شدت با هر نوع عقب‌نشینی از اراضی فلسطین اشغالی 48 مخالف هستند. بنت این موضوع را در سخنرانی‌های خود مطرح کرده و تعهد داده که از هیچ اقدامی برای جلوگیری از عقب‌نشینی از حتی یک سانتی‌متر از "اراضی اسرائیل به نفع عرب ها" فروگذار نکند. وی در عین حال خواستار انضمام کرانه باختری نشده و براساس طرحی که آن را "طرح ثبات" نامیده است ، خواستار اعمال تمامیت اسرائیل در منطقه ج شده که 60 درصد از کرانه باختری را شامل شده و بیش از 350 هزار یهودی و 80 هزار فلسطینی در آن زندگی می کنند.
حزب کولانو به ریاست موشه کحلون وزیر امور مالی رژیم صهیونیستی به صورت مشخص به روند سازش با فلسطینی‌ها اشاره نکرده است، اما برنامه سیاسی این حزب ایده‌هایی را مطرح کرده که مانع از رسیدن به سازش است. این حزب معتقد است که اسرائیل باید ترتیبات امنیتی در کرانه باختری را اعمال کند تا امنیت برای اسرائیلی‌ها ایجاد شود. بر اساس برنامه ارائه شده از سوی حزب کولانو در هر سازش احتمالی آینده اسرائیل باید حق مجتمع های شهرک‌نشین را به رسمیت شناخته و اجازه بازگشت آوارگان به اراضی اسرائیل را ندهد. قدس باید همچنان پایتخت اسرائیل باقی بماند. به نظر می‌رسد این حزب به دنبال حفظ وضعیت موجود است، چرا که معتقد است اسرائیلی‌ها هیچ منافعی در مدیریت امور فلسطینی‌ها ندارند.
حزب یهود تورات هیچ برنامه سیاسی منتشر نکرده و تنها مصوبات خاخام‌های خود را اجرا می‌کند. حزب شاس نیز هیچ برنامه سیاسی ندارد.
به نظر می‌رسد در کابینه موجود رژیم صهیونیستی، نتانیاهو استراتژی مدیریت درگیری‌ها با فلسطینیان به جای حل آن را دنبال می‌کند. این استراتژی اجازه پیشروی در موضوع دولت فلسطین را نمی‌دهد. نتانیاهو اعتقاد دارد که این استراتژی در ابعاد سیاسی و امنیتی و حزبی و شخصی برای وی مفید است، اما به اعتقاد مخالفان وی این رویکرد اسرائیل را به سمت پرداخت هزینه‌های آن و تحمل موج عملیات‌ها در قالب انتفاضه سوم مجبور کرده است.
کابینه اسرائیل و تشکیلات خودگردان فلسطین
امکان فروپاشی تشکیلات خودگردان فلسطین، بار دیگر در عرصه سیاسی اسرائیل مطرح شده است. بعد از اشاره‌ها و تهدیدات سابق محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان در مورد انحلال آن و هشدارهای مکرر آمریکایی‌ها نسبت به خطرات فروپاشی تشکیلات خودگردان بر منافع اسرائیل، کابینه نتانیاهو رویکرد بی‌توجهی نسبت به آینده تشکیلات خودگردان را در پیش گرفته و جدیت گزارش‌های منتشر شده در این رابطه را زیر سؤال برده است، اما ناگهان موضع غافلگیر کننده از نتانیاهو در این رابطه مطرح شده و وی ضمن اشاره به امکان فروپاشی تشکیلات خودگردان، بر ضرورت اقدام برای جلوگیری از این اتفاق تأکید کرد. این موضع نتانیاهو در نشست کابینه امنیتی رژیم صهیونیستی مطرح شد که در آن مجموعه‌ای از اقدامات مطلوب از اسرائیل در رابطه با درگیری‌های داخلی تشکیلات خودگردان نسبت به جانشینی ابومازن مطرح شده بود.
صحبت از مجموعه مناقشات انجام شده در این موضوع به اکتبر سال 2015 بازمی‌گردد، یعنی هنگامی که سفر جان کری وزیر خارجه آمریکا به منطقه با شکست مواجه شد. در آن زمان مؤسسات امنیتی در پیامی به مقامات سیاسی هشدار دادند که در صورت ادامه این وضع، تشکیلات خودگردان ممکن است دچار فروپاشی شود. مؤسسات امنیتی تل آویو به شورای وزیران پیشنهاد داد سیاست رسمی برای جلوگیری از این فروپاشی در نظر بگیرد، سیاستی که براساس آن اسرائیل نه تنها خود را در قبال این فروپاشی بی‌طرف نشان ندهد، بلکه اقدامات خوبی را برای جلوگیری از تحقق این سناریو در دستور کار قرار دهد.
یک منبع ارشد اسرائیلی در این رابطه می‌گوید نتانیاهو مواضع مؤسسات امنیتی ر ا پذیرفت و سیاست جلوگیری از فروپاشی تشکیلات خودگردان را دنبال کرد، چرا که جایگزین این تشکیلات را بدتر از شرایط کنونی می‌دانست. بنا بر اعلام این منبع، نتانیاهو در هفته‌های پایانی سال 2015 نشست‌هایی با موشه یعلون و سرکردگان امنیتی اسرائیل و برخی وزرای کابینه امنیتی از جمله زئیف ألکین وإسرائیل کاتس برگزار کرد. آنها با مواضع نتانیاهو در زمینه جلوگیری از فروپاشی تشکیلات خودگردان موافق نبودند. این در حالی بود که نفتالی بنت وزیر آموزش رژیم اسرائیل نیز گرچه با اتخاذ تدابیری برای تسریع در روند فروپاشی تشکیلات خودگردان مخالف بود، اما انجام اقدامات مهم برای جلوگیری از این روند را برنمی‌تابید.
در یکی از جلسات کابینه امنیتی رژیم صهیونیستی به همراه برخی مسائل دیگر، سناریوهایی مورد مناقشه قرار گرفت که به موجب آنها قرار بود اقداماتی در چارچوب تقویت تشکیلات خودگردان و جلوگیری از فروپاشی آن صورت گیرد. البته این اقدامات ممکن بود نتواند مانع از فروپاشی شود، چرا که فروپاشی تشکیلات خودگردان ممکن بود بنا به عوامل داخلی غیرمرتبط با اسرائیل صورت گیرد یا اسرائیل قدرت تأثیرگذاری کمی بر این اتفاقات داشته باشد. در هر حال احتمال فروپاشی تشکیلات خودگردان درنتیجه اتفاقاتی نظیر مرگ محمود عباس رئیس این تشکیلات مورد مناقشه قرار گرفت و این نتیجه به دست آمد که در چنین سناریویی امکان بروز اختلافات داخلی که منجر به بحران گسترده در تشکیلات خودگردان می‌شود، زیاد است.
مواضع مخالفان کابینه اسرائیل نسبت به دولت فلسطین
در زمینه صحبت از موافقان و مخالفان کابینه اسرائیل نمی‌توان از تقسیم بندی حزبی بر اساس مناسبات سنتی سیاسی نظیر چپگرها و راست‌گراها یا مواضع گروه‌ها نسبت به مسائل استراتژیک مورد اختلاف صحبت کرد، بلکه مقصود مشارکت یا عدم مشارکت این نیروها در تشکیلات کابینه است. بر این اساس احزاب حاضر در ائتلاف کابینه را حامیان کابینه و احزاب غایب از کابینه را مخالفان دولت نام می‌گذارند. در این زمینه می‌توان به این نکته اشاره کرد که برخی از مخالفان کنونی را احزابی تشکیل می‌دهند که چپ‌گرای افراطی هستند، نظیر حزب میرتس یا حزب اسرائیل خانه ما به رهبری آویگدور لیبرمن که تا چندی پیش جزو مخالفان بود و اخیراً به ائتلاف کابینه پیوست. در میان مخالفان همچنین گروه‌هایی که خود را میانه رو می‌خوانند نظیر حزب صهیونیستی یش عاتید نیز مشاهده می‌شود.
الف: اردوگاه صهیونیستی (ائتلاف حزب کار و جنبشس هتنوعا): فراکسیون اردوگاه صهیونیستی در برنامه سیاسی خود که در سایت اینترنتی آن قرار داده شده، تأکید دارد: سازش سیاسی در درجه اول به نفع اسرائیل بوده و شرط تضمین آینده اسرائیل به عنوان یک دولت دموکراتیک یهودی است. این سازش از حمایت و تأیید گسترده بین‌المللی برخوردار است. اردوگاه صهیونیستی برای ایجاد سازش سیاسی و ترسیم مرزهای دایمی برای دولت اسرائیل تلاش خواهد کرد و سعی می‌کند تعریفی شفاف از دولت اسرائیل به عنوان دولت ملی برای ملت یهود ارائه دهد.
در برنامه سیاسی این گروه صهیونیستی آماده است: اردوگاه صهیونیستی برای از سرگیری مذاکرات سیاسی در چارچوب دوجانبه منطقه‌ای و بین‌المللی تلاش خواهد کرد و انگیزه این اقدام رسیدن به سازش فراگیر با فلسطینی‌ها بر اساس مبنای تشکیل دو دولت ملی برای دو ملت است. چنین سازشی می‌تواند نیازمندی‌های امنیتی اسرائیل را تضمین کرده و به درگیری‌های عربی و اسرائیل پایان دهد.
اردوگاه صهیونیستی در عین حال شرایطی برای این سازش تعریف کرده که عبارتند از: بدون سلاح بودن دولت تشکیل شده فلسطینی، حفظ حاکمیت اسرائیل در تجمعات صهیونیست‌نشین، تقویت موقعیت قدس به عنوان پایتخت ابدی اسرائیل، تضمین آنچه که آزادی دینی نامیده شده و براساس آن یورش‌های صهیونیست‌ها به مسجدالاقصی توجیه می‌شود، حفظ تمامیت ارضی اسرائیل، حل موضوع آوارگان فلسطینی از طریق تشکیل دولت فلسطینی در خارج از خاک سرزمین های اشغالی.
در این برنامه آمده است که اردوگاه صهیونیستی از هر اقدامی برای آسیب زدن به ماهیت امکان رسیدن به سازش سیاسی جلوگیری خواهد کرد، این اقدامات می‌تواند توقف ساخت و ساز در شهرک‌های صهیونیست‌نشین خارج از تجمعات صهیونیستی باشد که جایگاه بین‌المللی اسرائیل را تضعیف کرده و آن را به سمت انزوای بین‌المللی کشانده است.
با وجود درج این برنامه در سایت اینترنتی حزب مذکور، اما هرتسوگ آن را نادیده گرفته و صراحتاً اعلام کرده که راه حل تشکیل دو دولت در مرحله کنونی غیرقابل اجرا است. وی این فرضیه را مطرح کرده که می تواند مبنای جداسازی صهیونیست ها از فلسطینی‌ها در سریع‌ترین زمان ممکن را طرح نماید. این موضع جدید در کنفرانس مرکز مطالعات امنیت داخلی رژیم صهیونیستی مطرح شد.
طرح هرتسوگ شامل دعوت به جداسازی روستاهای فلسطینی در شرق قدس از مرکز این شهر و ایجاد وحدت! برای قدس بدون مشارکت صدها هزار فلسطینی که در طرف دیگر دیوار حائل خواهد بود. هرتسوگ روند تکمیل دیوار حائل در کرانه باختری را دنبال خواهد کرد تا تمامی شهرک‌های بزرگ صهیونیست‌نشین را دربرگیرد. وی گفته است که اقداماتی را برای اعتمادسازی با فلسطینی‌ها در دستور کار قرار خواهد داد که به آنها اجازه پیشرفت در ابعاد مدنی داده شود. همچنین موجودیت ارتش اسرائیل در غرب رود اردن ابقا خواهد شد. این مقام صهیونیست به دنبال برپایی کنفرانس منطقه‌ای امنیت با برخی رژیم‌های عربی از جمله مصر، اردن، عربستان سعودی و دولت‌های حاشیه خلیج فارس است. وی گفته که این طرح مورد تصویب کنفرانس حزب کار قرار گرفته و می‌توان آن را به عنوان برنامه سیاسی جدید حزب مطرح کرد.
ب: یش عاتید: این حزب به اصطلاح میانه رو صهیونیستی به دنبال اجرای راه‌حل دو دولت بعد از رسیدن به توافق جهت تضمین اقدامات امنیتی شدید و طولانی مدت از جمله خلع سلاح در کرانه باختری و از بین بردن سلاح‌های استراتژیک جنبش حماس است، به شرطی که قدس به صورت متحد باقی مانده و مجامع شهرک‌نشین تحت حاکمیت اسرائیل باقی بماند.
یائیر لاپید رئیس این حزب طرح خود را برای جداسازی تدریجی مطرح کرده و خواستار "طلاق " اسرائیل از فلسطینی‌ها شده است. در چارچوب این طرح لاپید پیشنهادات یک‌جانبه ای را در سه مرحله مطرح کرده است. مرحله اول شامل تخلیه مناطق خالی – که نیازی به شهرک سازی نیست- و توقف ساخت و ساز در خارج از مجتمع های صهیونیست‌نشین بزرگ است. در مرحله دوم گرایش به سمت داخل فراکسیون‌های شهرک‌نشین مطرح می‌شود و در مرحله سوم اصلاحات منطقه‌ای در رابطه با مرزها و تبادل اراضی صورت می‌گیرد. بعد از این مراحل تلاش‌ها در زمینه حل مسائل اساسی آغاز می‌شود. لاپید تأکید دارد که نیاز استراتژیک اسرائیل این است که یکبار برای ابد مرزهای خود را ترسیم کند.
رئیس حزب یش عاتید می‌افزاید: روند سیاسی به بن‌بست رسیده است در عرصه بین‌الملل ما بازنده شده ایم و گناه‌ها به دوش ما افتاده است. ما می‌خواهیم مبنای تشکیل دو دولت را بپذیریم و از فلسطینی‌ها جدا شویم. ما نمی‌توانیم به 4 میلیون فلسطینی که تعداد آنها بعد از یک نسل دو برابر خواهد شد، حاکمیت کنیم. اسرائیل دولت قوی است، اما اگر ما از فلسطینی‌ها جدا نشویم، هویت یهودی اسرائیل را از دست خواهیم داد.
ج: حزب اسرائیل خانه ما: این حزب به عنوان یکی از افراطی‌ترین احزاب صهیونیستی همواره به دنبال اقدامات تحریک‌آمیز بر ضد عرب ها است. آویگدور لیبرمن رئیس این حزب که به تازگی وارد کابینه شده، از راهکار تشکیل دو دولت به شدت حمایت می‌کند، اما برخلاف احزاب چپ‌گرا و میانه‌رو مرزهای 1967 را مبنای مذاکرات قرار نمی‌دهد، بلکه اصرار دارد که مرزهای جدیدی باید بین دو دولت تشکیل شود تا بتوانند بیشتر مقدار از یهودیان و کمترین مقدار از عرب‌ها را در داخل مرزهای اسرائیل جا دهد.
براساس طرح اسرائیل خانه ما ، تجمع‌های شهرک‌نشین مرکزی در کرانه باختری به اسرائیل ملحق شده و در مقابل مناطق عرب‌نشین تحت حاکمیت رژیم صهیونیستی به دولت آینده فلسطین واگذار شود.
افکار عمومی و تشکیل دولت فلسطین
در سایه رکود مذاکرات سیاسی بین اسرائیل و فلسطینی‌ها و توسعه دامنه دار پروژه‌های احداث شهرک های صهیونیست‌نشین در کرانه باختری و موج فزاینده عملیات فلسطینی‌ها و ادامه تجاوزات اسرائیل، بسیاری از افکار عمومی صهیونیست‌ها معتقدند فرصتی تاریخی که می‌توان از طریق آن به راه‌حلی مبتنی بر تشکیل دو دولت برای دو ملت رسید، از دست رفته است. به همین علت بسیاری از آنها اعتقاد دارند که در صورتی که توافق برای راه حلی صورت گیرد ، ناگزیر باید این راه حل مبتنی بر تشکیل یک دولت واحد برای دو ملت باشد.
برای شناخت افکار عمومی صهیونیست‌های ساکن فلسطین اشغالی دانشگاه تل‌آویو با همکاری آکادمی دموکراتیک اسرائیل اقدام به طرح یک نظرسنجی از ساکنان بالای 18 سال در سرزمین‌های اشغالی کرده است. نتایج این نظرسنجی نشان می‌دهد که بیشتر یهودیان اسرائیل مذاکرات سازش با فلسطینی‌ها را تأیید می‌کند. این میزان بین 54 تا 69 درصد در نوسان است. این در حالی است که تنها 13 تا 17 درصد از یهودیانی که در این نظرسنجی ها شرکت کرده بودند ، خود را متمایل به جریان چپ سیاسی می‌دانند.
با وجود تأیید روند مذاکرات از سوی افکار عمومی صهیونیست‌ها، اعتقاد به اینکه مذاکرات مذکور در آینده نزدیک بتواند به توافق و سازش منتهی شود، بسیار کمتر است. تنها 26 تا 44% از یهودیان اسرائیل اعتقاد دارند که سازش محقق خواهد شد، این میزان طی سال‌های اخیر همواره رو به کاهش داشته است.
به صورت جزیی روند در تأیید مذاکرات اعضای گروه‌های مختلف صهیونیستی به صورت زیر است:
حزب میرتس: 97 درصد
حزب اردوگاه صهیونیستی: 91%
حزب یهود تورات: 15%
حزب شاس: 21در صد
حزب خانه یهودی: 25 درصد.
اما در مورد اینکه آیا این مذاکرات می‌تواند در آینده نزدیک مثمرثمر واقع شود ، تنها 62% از حزب میرتس و 51 درصد از اردوگاه صهیونیستی پاسخ مثبت به این سؤال کردند. شرکت‌کنندگان حزب خانه یهودی و اسرائیل خانه ما تنها 4 درصد معتقد بودند که این مذاکرات نتیجه بخش خواهد بود و یهود تورات نیز هیچ اعتقادی به موفقیت آمیز بودن این مذاکرات نداشتند.
همچنین نظرسنجی دیگری در مورد شکست کامل راه حل تشکیل دو دولت در آگوست سال 2013 و اکتبر 2015 و هم‌زمان با آغاز موج انتفاضه کنونی انجام شده است. نتایج نظرسنجی‌های انجام شده در دو سال پیش نشان می‌دهد که 54% از صهیونیست‌ها اعتقاد دارند که راه حل تشکیل دو دولت هنوز به طور کامل با شکست مواجه نشده است ، اما این آمار در نتایج نظرسنجی‌های اخیر به 50% کاهش پیدا کرده است. بیشترین میزان اعتقاد به حذف راه حل تشکیل دو دولت در میان هواداران حزب خانه یهودی است که 67 درصد از آنها اعتقاد دارند راه حل تشکیل دو دولت با شکست مواجه شده است. حامیان حزب لیکود با 63% در رتبه بعدی قرار دارند.
آکادمی دموکراسی اسرائیل نیز بعد از آغاز موج انتفاضه مردمی در فلسطین نظرسنجی را انجام داد که نشان می‌داد ایده تشکیل دو دولت از بین رفته است. براساس این نظرسنجی 57.1 در صد از صهیونیست‌ها اعتقاد دارند که راه‌حل تشکیل دو دولت از بین رفته است.
با این وجود بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی بارها تعهد خود را به راه حل تشکیل دو دولت اعلام کرده است، اما شرکت‌کنندگان در نظرسنجی اکتبر سال 2015 از میان صهیونیست‌ها به اظهارات نتانیاهو اطمینان ندارند و معتقدند که وی به صورت عملی به این راه حل التزام ندارد.
امکان تشکیل دولت فلسطین در روند مذاکرات سیاسی
تحولات سرزمین‌های اشغالی در سال 2015 به ویژه در قبال موضوع تشکیل دولت فلسطین به وضوح نشان داد که مواضع مردمی و حزبی صهیونیست ها تأثیری در پیشبرد روند مذاکرات سازش با تشکیلات خودگردان نداشته و فرصت جدی و واقعی برای تشکیل دولت فلسطین ارائه نخواهد شد. آنچه که در عرصه واقعیت شاهد آن بوده‌ایم، این بود که با وجود ادعای نتانیاهو در تعهد نسبت به راه حل تشکیل دو دولت در سخنرانی مجمع عمومی سازمان ملل متحد و دیدار با باراک اوباما رئیس‌جمهور آمریکا، این راه حل بیش از هر زمان دیگر بعید به نظر می‌رسد. کابینه راست‌گرای رژیم صهیونیستی در شرایط کنونی تصمیم به پیشبرد این موضوع ندارد و حتی مخالفان کابینه نیز امکان جدی برای تحقق آن نمی‌بینند، اکثریت افکار عمومی رژیم صهیونیستی نیز اعتقاد دارند ایده تشکیل دولت فلسطین کاملاً از بین رفته است. به نظر می‌رسد تحولات سال 2016 نیز نشان نمی‌دهد که عرصه متفاوتی در منطقه شکل بگیرد.
نظر شما