به گزارش قدس آنلاین به نقل از خبرگزاری شبستان، آخرین جمعه ماه مبارک رمضان از سوی امام خمینی(ره)، رهبر کبیر انقلاب اسلامی به عنوان روز جهانی قدس نامگذاری شد. همه ساله مسلمانانن در این روز به حمایت از قدس شریف به پا خواسته و تظاهرات برپا می کنند، در پی این حرکت حتی بسیاری دیگر از کشورها نیز این روز را گرامی داشته و «قدس» و شرایط آن برای مردم جهان بیش از پیش آشکار شد.

با این وجود اما و در هرحالی که جامعه جهانی نسبت به فجایعی که در فلسطین در حال جریان است اطلاع دارند اما شاهدیم که هنوز حتی برخی مجامع آکادمیک که در ظاهر ماوا و مسند اهل فکر و اندیشه هستند از این رژیم حمایت یا در برابر دست اندازی هایش سکوت کرده و هرگز اعلام موضع نمی کنند.

به منظور بررسی این مباحث با حجت الاسلام سیدحامد ملکوتی تبار، کارشناس مسائل بین الملل و رایزن فرهنگی سابق جمهوری اسلامی در کشور سودان به گفت وگو نشسته ایم که حاصل آن را می خوانید:

به عنوان اولین سوال بفرمایید روز قدس برای جهان اسلام از چه رو حایز اهمیت است؟

برای پاسخ به این سوال مقدمه ای را عنوان می کنم، اصولا رو در رویی حق و باطل از آغاز خلقت بشر وجود داشته است و هیچ لحظه و ثانیه ای از زمان را نمی یابیم که بین حق و باطل درگیری وجود نداشته باشد. اما هرچه قدر سطح این گروه و موضوع وسیع تر باشد درگیری هم عظیم تر است، در عرصه بین المللی و روابط میان ملت ها نیز این حق و باطل وجود دارد.

رژیم غاصب صهیونیسم مظهر باطل بوده و رژیمی است که موجودیت آن با غصب ایجاد شده و با پایمال کردن حق مسلم ملت فلسطین موجودیت خود را به دست آورده است. این چنین رژیمی در صدد استوار کردن پایه های حکومتی خود است، قاعدتا ملت های آزاده و آن ملت هایی که زیر پرچم حق هستند از هر ملیت و هر رنگ و در هر جای دنیا برابر این جلوه باطل اعلام موضع می کنند، جمهوری اسلامی ایران نیز همگام با همه ملت ها در این صحنه پرچمدار بوده و ندای امام راحل را برای همبستگی همه ملت ها علیه رژیم صهیونیستی به خاطر دارد که باعث شد ملت ها بیدار شوند و حول محور اتحاد علیه این رژیم قیام کنند.

پیشنهاد امام راحل در آغاز انقلاب اسلامی برای حمایت از مردم مظلوم فلسطین، پیشنهادی بجا و شایسته بود که به سرعت در میان ملت ها جای خود را باز کرد. معرفی آخرین جمعه ماه رمضان برای اعلام حمایت از مردم مظلوم فلسطین سبب شد تا هر ملتی در هر کجا که هست به هر شکل و به هر میزانی که می تواند بیاید و حمایت خودش را از مردم مظلوم فلسطین و این حق غصب شده شان اعلام کند. این اتفاق چندین و چند سال است که می افتد و تا نابودی کامل رژیم غاصب صهیونیستی این حق طلبی و تظاهرات و روز قدس ادامه می یابد تا روزی که این رژیم غاصب از صحنه روزگار محو شود.

علت اهمیت قدس شریف برای اسراییل و رژیم صهیونیستی چیست؟

منطقه خاورمیانه و سرزمین اشغالی یکی از نقاط استراتژیکی بود که از مدت ها قبل رژیم صهیونیستی و سردمداران با یک نقشه شوم به دنبال اشغال این سرزمین بودند و به بهانه های مختلف از جمله اینکه این مسجد، مکان مقدس دین آنهاست، محل و مرقد پیامبران شان است، به هر صورت این مکان را وصل به اعتقادات خود می کردند تا مستمسکی داشته باشند.

با این بهانه ها این سرزمین را اشغال کردند و به دنبال اشغال سرزمین های دیگر هم هستند از جمله اجرای طرح «از نیل تا فرات» که گفته اند این شعار نیست و در عمل به دنبال کسب بین النهرین نیز هستند اما تاکنون نتوانستند جای پایی پیدا کنند لذا به جنوب سودان رفته و در کشوری به نام سودان جنوبی پایگاه زده اند و  مشغول پایه ریزی اسراییل دوم در آن سرزمین هستند.

اعتقاد من این است همان طور که مقام معظم رهبری(مدظله العالی) پیش بینی کردند که تا بیست و پنج سال آینده رژیم صهیونیستی در خاورمیانه وجود نخواهد داشت، حقیقتا همین طور خواهد داشت.  آنها پایگاه خودرا در منطقه از دست داده اند و دنبال مکان دوم به عنوان جایگزین برای خود می گشتند که در منطقه آفریقا بهترین نقطه استراتژیک را به نام سودان جنوبی اشغال کردند و با برنامه بیست ساله به حداقل هایی که می خواستند رسیدند و اکنون در تلاش اند که این منطقه را به تسخیر کامل خود در بیاورند و دوباره بحث اشغال گری خودشان را در منطقه جاری کنند.

من این منطقه را دیده ام چراکه به مدت سه سال در سودان به عنوان رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران حضور داشتم و در خارطوم ساکن بودم. البته قبل از جدایی بخش جنوبی این کشور کاملا مشخص بود که با برنامه دارند کار می کنند و برای جدایی این منطقه قدم به قدم پیش رفتند.

هنوز چهل روز از جدایی سودان جنوبی نگذشته بود که حدود چهارصد نفر از کارشناسان اسراییلی وارد این کشور شدند و برای آموزش و ساماندهی ادارات این کشور مشغول به کار شدند. مسئولان و متصدیان خود را در ادارات گماردند و سیستم آنجا را در دست گرفتند. جالب است که از تمام مسیحیانی که با گرایش رژیم اشغالگر قدس همسو هستند برای هجرت دائمی به سودان جنوبی دعوت کردند تا ترکیب جمعیتی آنجا را عوض کنند و در نتیجه سودان جنوبی تبدیل به منطقه ای شد با حدود 98 درصد مسیحیانی که اکثرا گرایش صهیونیستی دارند و  در این بین تعداد محدودی از این جمعیت را افرادی از سایر ادیان تشکیل می دادند.

در این سیر رژیم غاصب اسراییل حمایت های بسیاری از افرادی که گرایش صهیونیستی داشتند، انجام داد از جمله واگذاری مسکن بالعوض به آنها، وام، بحث اشتغال و سرمایه گذاری و .... که همه و همه در راستای شکل گیری یک پایگاه دوم بعد از خاورمیانه در آفریقا بود که متاسفانه تا حدودی هم این اتفاق افتاد در حالی که کشورهای مسلمان در خواب غفلت به سر می برند و هیچ اعتراضی به حضور صهیونیست ها در سودان جنوبی نکردند و به نوعی آنها را در کنار خود پذیرفته اند.

 اگر این روال ادامه یابد باید بگویم در آینده ای نه چندان دور در آن منطقه اشغالگر دومی با گرایش صهیونیستی و اسراییلی به خود  شکل علنی خواهد گرفت و شاید بعد از علنی شدن ملت های مسلمان دیگر نتوانند کاری کنند. اکنون وقت آن است که علیه افکار صهیونیست ها در هر کجای جهان چه در خاورمیانه، چه در سودان جنوبی، ندای اعتراض بلند شود و در روز جهانی قدس که روز اعلام حمایت عملی از مردم مظلوم فلسطین است این اعتراض به گوش جهانیان برسد.

اگر این سلسله تظاهرات ها در ماه رمضان در طی این سال ها نبود، قطعا نفوذ رژیم صهیونیستی بیشتر از آنی بود که الان شاهدیم.

 از نظر شما چرا حتی فرهیختگان علمی و سیاسی در سطح دانشگاه های جهان، افرادی که به ظاهر با علم  سر و کار دارند از این رژیم حمایت می کنند؟ چرا حمایت های آکادمیک از این رژیم در جهان دیده می شود؟

دنیا دنیای معامله است،  بسیاری از واقعیت ها به خاطر مسایل دیگر پنهان می ماند، بسیاری از حقایق به علت مسایل دیگر ناگفته می ماند از جمله آنها همین نکته است که رژیم صهیونیستی و سرمایه داران صهیونیست در سرتاسر جهان این صحنه را مدیریت می کنند، هر جا ندایی علیه آنها بلند شود در نطفه خفه می کنند.

صاحبان قلم و اندیشه در کشورهای دیگر اگر نگوییم طرفدار آنها می شوند اما به دلایل مختلف حداقل می توانیم بگوییم رژیم اسراییل از غفلت شان سوءاستفاده کرده و با وعده و وعید های توخالی توانسته اعلام موضع آنها را به نفع خودش یا حداقل به سمت سکوت تغییر دهد تا اعلام موضع نکنند و در سطح جهانی اثرگذار نباشند.

البته صاحبان قلم فرهیخته و هوشمندی که به واقع در لحظه جریان نفاق و دشمنی را تشخیص می دهند هم فراوان داریم و این افراد آزاده در همه جای عالم وجود دارند که با گفتار و قلم و تالیف خود با این رژیم غاصب مقابله کرده اند. تعداشان کم نیست و شاید در مقابل آنها عده ای قلیلی وجود داشته باشند که به خاطر چند روز روزگار دنیا و بهره مند شدن از نتایج آن علیه این باطل قیام عملی نکرده و سکوت می کنند. ما باید دعا کنیم که دیگران نیز از خواب غفلت بیدار شوند و به جمع حق طلبان بپیوندند.