به گزارش قدس آنلاین به نقل از خبرگزاری فارس، رحیم فردین (شاعر و پژوهشگر ساکن سوئیس): آنچه در روزها و هفته‌های اخیر در غرب (آمریکا، فرانسه، بلژیک و آلمان) شگفتی بسیاری از مردمان این کشورها را سخت برانگیخته است، شدت آسیب‌پذیری و سرعت آشفتگی در جامعه در پی کوچکترین حادثه است.
فضای مجازی با بهره‌گیری از نظامی موازی و پیچیده در مقابل بسترهای سنتی و رسمی اطلاع‌رسانی، چنان چیرگی هراس‌انگیزی از خود به نمایش می‌گذارد که دستگاه دیوانی کشورها به تلاطم و سردرگمی شرم‌آوری دچار می‌شوند. با وجود اینکه هر بچه دبستانی هم دسترسی به اخبار را به سهولت آب‌خوردن در اختیار دارد، باز و شاید به همین سبب، رگبار تصاویر، صوت‌ها و متون سرسام‌آور و گیج‌کننده باهم و درهم و برهم، انعکاس مسابقه‌ای از رودست‌زدن‌های متوالی ـ بی‌طرفانه یا با جهتدارترین شکل ممکن ـ در مقابل انظار عمومی از پیر و جوان و خودی و ناخودی به رژه می‌ا‌فتند.
اتفاقات گهگاهی چنان مخدوش و آلوده در پیچ و خم اغراض و گرایش‌ها غلتانده می‌شوند که مقامات امنیتی و اطلاعاتی نیز لحظه به لحظه اندر پس راستگویی یا دروغ‌پراکنی، در تکذیب اطلاعیه‌های قبلی، نسخه جدید را هنوز به آگاهی نرسانده، با کهنگی یا بیات‌شدن اعلامیه خود مواجه می‌شوند.
بدتر از همه این که با وجود قول شرف از سوی مسئولان درجه بالا برای کشف و ابراز همه‌جانبه حقیقت با شفافیت مطلق، نه تنها به مخفی‌گری، بلکه واژگون نشان دادن واقعیات (برای مثال آنچه در نیس فرانسه روی داد) می‌پردازند.
تمام این رویدادها نه تنها از ضعف و بی‌لیاقتی اداره‌کنندگان این جوامع پرده بر می‌دارد، از طرفی دیگر نشانگر درگیری نامیمون و ناپاکی در میان قوای بی اسم و رسمی هستند که ناصداقتی حکومت در مقابل ملت‌ها را بیش از پیش در اذهان عمومی گسترش می‌دهد.
البته در مورد این اتفاقات ـ از سرنگونی هواپیمای مصری تا فاجعه کشتار مردم بلژیک و فرانسه ـ هیچ‌گاه حقیقت به شهروندان بازنمایانده نمی‌شود و تنها بخش محدودی از محققان، چند زبانان و روزنامه‌نگاران مستقل با همت و هزینه خود به اطلاعات هنوز طبقه‌بندی نشده دست می‌یابند. لذا اکثریت قریب به اتفاق مردم، نصفه و نیمه و آن هم تا افتادن آب‌ها از آسیاب، مطالب را در لابه‌لای اخبار روز و در بسته‌ای کهنه که بی‌تفاوتی را القا می‌کند، دریافت کرده و مورد اطلاع‌رسانی قرار می‌گیرند. در این میان اما، موج‌های جهتدار هدایت و التهاب حواس عمومی جاری شده، باورهایی تحمیل گشته و نتایج مورد نظر گرفته شده است.
باز صد البته که این موارد فقط درباره حوادثی است که در غرب به وقوع پیوسته است و آنچه در کشورهای چون ترکیه، عراق، افغانستان، یمن، کشمیر، فلسطین، بحرین، پاکستان و مصر ... روی می‌دهد، از همان اول تا آخر، فقط در یک بعد و یک جهت و یک برداشت از وقایع در تمام بسترهای اطلاعاتی تصویر و سخن‌پراکنی می‌شود و اختلاف تنها در زبان و لهجه رایج کشورهای گوناگون است.
سرانجام درس عبرت اینکه آنچه ما به‌طور عملیات آتشین می‌بینیم، تنها کوچکترین بخش از جنگی است که در تمام عرصه‌ها و در گوشه و کنار دنیا هر روزه به وقوع می‌پیوند و به‌نظر می‌رسد که حالا حالاها هم پایانی پایان نخواهد گرفت.
نظر شما