اطاعت از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) یکی از احکام مسلّمِ دین اسلام است. اطاعت از معصومین(علیهم السلام) در مکتب تشیّع و نیز اطاعت از ولایت فقیه در نظر پیروان مکتب حضرت امام (ره) و نیز اطاعت از حاکمان نظام اسلامی در نزد برادران اهل سنّت، همانند اطاعت از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) است.
بنابراین دستورهایی که در قرآن کریم و سنّت معصومین(علیهم السلام) برای مسلمین صادر شده و آن‌ها را مأمور به اطاعت از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) کرده است و دلیلی بر اختصاصی بودن آن نیست، مسلمانان موظفند آن دستورهایی را نسبت به امام معصوم(علیه السلام) و شخص ولایت فقیه نیز نافذ بدانند و از آن مدیران دینی نیز اطاعت کنند.
پاداش اطاعت، در این دنیا، جامعه ای آباد و امن است، اما برای روشن شدن مقدار قبح اطاعت نکردن از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) کافی است به سوره مبارکه حجرات نگاهی بیندازیم که در آیه دوم آن، مجازات بلندتر کردن صدا و داد و فریاد زدن نزد رسول خدا(صلی الله علیه و آله) را خطری برای هبوط و نابودی اعمال صالحه دانسته است.
آیا از خودمان پرسیده ایم:
«با اینکه در پانزده موردی که قرآن کریم حکم به هبوط اعمال کرده است، از موارد کفر و شرک و نفاق است، چرا در این یک مورد، با بلند کردن صدا، اعمال مؤمن در خطر نابودی قرار بگیرد؟!»
«اگر با بلند کردن صدا، عمل مؤمنی باید در خطر نابودی قرار بگیرد، پس تکلیف کسانی که از آن حضرت اطاعت نمی کنند، چه می‌شود؟!»
«چرا بلند کردن صدا یا اطاعت نکردن از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) باید این قدر مهم باشد که سبب هبوط و نابودی اعمال صالح یا مجازات سنگین تری در انتظار مؤمن باشد؟!»
آری! اطاعت نکردن از رسول (صلی الله علیه و آله) - که قبیح تر از بلند کردن صداست - بر اساس بعضی از آیات قرآن کریم، به کفر منجر می‌شود و مرتکبان آن مستحق جهنم می‌شوند.
نظر شما