تيرماه سال 92 بود كه مأموران پليس از قتل زني جوان در يكي از محله‌هاي تهرانسر با خبر و در محل حاضر شدند. جسد متعلق به زني 34 ساله به نام مريم بود كه با فشار بر عناصر حياتي گردن به كام مرگ رفته بود. يكي از همسايه‌ها كه پليس را از ماجرا با خبر كرده بود، گفت: مريم و شوهر افغاني‌اش از مدتي قبل در اين خانه اجاره‌اي زندگي مي‌كنند. آن‌ها معمولاً با هم مشاجره مي‌كردند و ساعتي قبل هم صداي دعواي آن‌ها را شنيدم. لحظاتي قبل متوجه شدم كه در خانه‌شان باز است. ابتدا در زدم اما وقتي جوابي نيامد احتمال دادم كه اتفاق ناگواري افتاده باشد به خاطر همين وارد شدم. آنجا بود كه جسد مريم را ديدم و به پليس خبر دادم.

بعد از انتقال جسد به پزشكي قانوني، نصير، شوهر مريم به عنوان مظنون تحت تعقيب پليس قرار گرفت و ساعتي بعد در محل كارش دستگير شد. او در اولين بازجويي‌ها به جرمش اقرار كرد و گفت به خاطر بدگماني به همسرش مرتكب قتل شده است.

نصير روز گذشته از زندان به شعبه دوم دادگاه كيفري شماره يك استان تهران منتقل شد. بعد از اينكه نماينده دادستان تهران او را گناهكار دانست، مادر مقتول هم براي وي درخواست قصاص كرد و گفت حاضر به گذشت نيست. او گفت مدتي قبل از حادثه بود كه دخترم در حالي كه كودكي 10 ساله داشت از شوهرش طلاق گرفت و همراه ما زندگي مي‌كرد. او سرپرستي دخترش را هم به شوهرش سپرده بود تا اينكه گفت مي‌خواهد صيغه مردي افغان به نام نصير شود. ما با درخواست او مخالفت كرديم، اما او به حرف ما توجه نكرد و وارد زندگي نصير شد تا اينكه به دست او كشته شد.

سپس قاتل 36 ساله در جايگاه قرار گرفت و اتهامش را قبول كرد. او گفت چند سال قبل با مجوز قانوني براي كار وارد ايران شدم. وضع مالي خوبي داشتم تا اينكه صاحبكارم مژگان را به من معرفي كرد. بعد از آشنايي با مژگان به او پيشنهاد ازدواج دادم و او را صيغه كردم. بعد هم خانه‌اي اجاره كردم و مشغول زندگي شديم. مدتي از زندگي مشترك ما نگذشته بود كه من به رفتار او مشكوك شدم. احتمال دادم كه با افراد غريبه رفت و آمد دارد. چند بار در اين باره به او هشدار دادم، اما گفت كه من دچار توهم شده‌ام.

متهم در شرح حادثه هم گفت: آن روز كمي زودتر از هميشه به خانه برگشتم. وقتي رسيدم در خانه كمي باز بود. احتمال دادم كه كسي به خانه رفت و آمد داشته است به خاطر همين سراغ مژگان رفتم و از او توضيح خواستم. همسرم به من فحاشي كرد. من هم عصباني شدم و او را خفه كردم. بعد هم راهي كارگاه شدم و مشغول كار بودم تا اينكه مأموران به سراغم آمدند و من را دستگير كردند. متهم گفت من از قتل همسرم پشيمان نيستم؛ چراكه او مستحق مرگ بود.هيئت قضايي بعد از شنيدن آخرين دفاع متهم وارد شور شدند.