قدس آنلاین - بدون مقدمه‌چینی، بازار پوشاک شب عید امسال، عرصه عرض اندام دست‌فروشان، حراجی‌ها و حاجی‌ارزانی‌های ترک‌فروش و چینی‌فروش است.

بنا بر مشاهدات خبرنگار ما این روزها در بازار بزرگ تهران، میدان هفت تیر، ولی عصر، فاطمی، هفت حوض، صادقیه و... قیامتی از جنس «دستفروشی» برپاست. نه اینکه فروشگاه‌های مستقر در مجتمع‌های تجاری یا نبش ‌خیابانی‌ها شلوغ نباشند اما در نهایت شانسی برای فروش ندارند چرا که وسوسه دستفروشان اجازه نمی‌دهد مشتریان انگیزه‌ای برای خرید از فروشگاه‌ها داشته باشند.

*بازار داغ دستفروشها

واقعیت این است که حراجی‌ها به قدری در پیاده‌روهای این محدوده‌ها مانور می‌دهند و حضورشان به قدری پررنگ است که رفت و آمد برای شهروندان با سختی همراه است. از هر گوشه صدایی مشتریان را به سمت خود جلب می‌کند؛ صدایی که قیمت‌های ۱۰ هزار تومانی تا ۵۰ هزار تومانی اجناس چینی و ترک(شلوارجین، پیراهن مردانه، روسری و شال و لباس بچه گانه) که از چندین متر آن سوتر بوی مواد پلاستیکی‌شان به مشام می‌رسد، را فریاد می‌زند. خلاصه اینکه مهارت خاصی می‌خواهد گریختن از دستفروشانی که در فضای کسالت آور رکود و در سال‌های انزوای تولید ملی به هر قیمتی دنبال فروش اجناس چینی و ترک (درجه چندم) هستند.

برندهای پوشاک هم که همه ساله با تخفیف‌های دلربا سعی در فروش بیشتر محصولات خود داشتند امسال بازار بشدت کسادی دارند و شاید هم رکود و کسادی سبب شده دوران تخفیف و میزان تخفیفشان نسبت به سال‌های قبل کوتاه‌تر و کمتر باشد. ضمن اینکه برندها بویژه ورزشی‌فروشی‌ها ویترین خود را پر کرده‌اند از نسخه‌های چینی بی‌کیفیت محصولاتشان که حتی با قیمت ناچیز، چنگی به دل مشتری نمی‌زند.

فروشندگان پوشاک هم اذعان دارند که از زمانی که برجام حاصلی برای اقتصاد کشور و صنعت پوشاک نداشته، تولیدات ملی بیش از پیش قدرت رقابت خود را با همتایان چینی، ترک، اندونزیایی و عرب از دست داده‌اند و قاچاق سهم زیادی در بازار پوشاک پیدا کرده است.

سعید یکی از همین فروشندگان در حاشیه میدان ولی عصر است. او به خبرنگار ما می‌گوید: برای پاس کردن چک‌ها و انجام تعهدات مالی نه من و نه هیچ فروشنده‌ای به ایرانی بودن کالا اهمیت نمی‌دهیم! در واقع مهم این است که درآمدمان بقدری باشد که سود مختصری به جیب بزنیم و نه چیز دیگر. به گفته او وقتی می‌توان روسری چینی را به نصف قیمت کالای ایرانی فروخت، حساسیت برای آوردن کالای ایرانی پنبه اصل و ساخت فلان کارخانه خوش‌نام کشور برای مردمی که قدرت خرید ندارند، بی‌معناست.

رضاییان فروشنده دیگری است که اعتقاد دارد نه تنها تخفیف‌های شب عید بلکه تنوع اجناس هم نمی‌تواند سبب جذب مردم به منسوجات ایرانی شود چرا که ترک‌ها و چینی‌ها ذائقه مردم ایران را بخوبی لحاظ می‌کنند و واردکنندگان هم کارشان را بلدند. او به این واقعیت اشاره می‌کند که تا دو سال پیش فروشگاهی شیک و چشم‌نواز در یکی از مجتمع‌های تجاری شمال تهران داشته اما رکود و نبود مشتری موجب شده اجناس را زیر قیمت و با چک بفروشد و حالا زیر پله‌ای در بازار تهران و فروش جوراب‌ها و تیشرت‌های ترک و اندونزیایی بخوبی خواسته‌های مالی‌اش را محقق می‌کند.

عاصفی، فروشنده دیگری در محدوده هفت حوض تهران است که خودش زمانی کارگاه تولیدی پوشاک داشته اما به دلیل ورشکستگی، امروز شلوار و پیراهن مردانه می‌فروشد. او معتقد است بهترین‌های چین و ترکیه قابل رقابت با منسوجات درجه یک ایرانی نیست اما قیمت تمام شده بالا و نبود بازار برای فروش سبب شده بسیاری از تولیدکنندگان دست از کار بکشند و چون حمایتی از سوی دولت دریافت نمی‌کنند، ترجیح می‌دهند بیش از این ریسک مالی را بر خود تحمیل نکنند.

یکی از مانتوفروش‌های میدان هفت تیر هم از اینکه قیمت تمام شده کالا در کشور تا این حد بالاست انتقاد می‌کند و می‌گوید: این همه شلوغی و آمد و رفت خانم‌ها به مانتوفروشی‌های این راسته حاصل زیادی ندارد چون در مقام مقایسه، حتی اگر مانتوهای ما به طور کامل نظرشان را تأمین کند، ترجیح می‌دهند از دستفروشی‌ها که پارچه‌های بی‌کیفیت و دوخت‌های نامناسب دارند، خرید کنند.

• واردات ۵میلیاردی پوشاک ترک

مشاور اتحادیه صنف پوشاک هم در روزهای اخیر به تلخی روزگار تولید ملی اشاره کرده است. به گفته محمدجواد صدق آمیز و بر اساس آمار گمرک واردات پوشاک از همه کشورها به ایران به ۷۰ میلیون دلار هم نمی‌رسد که حتی اگر این رقم را ۱۰۰ میلیون دلار در نظر گیریم نسبت ۱۰۰ میلیون دلار به ۵ میلیارد دلاری که ترکیه به کشورمان صادرات پوشاک دارد ۲ درصد است.

او توضیح می‌دهد که اگر بخواهیم اعداد واردات را قابل درک‌تر کنیم، ارزش بار هر یک کانتینر پوشاک از ترکیه به ایران حداکثر۱۰۰ هزار دلار است، ‌با این حساب اگر ما ۵ میلیارد دلار واردات داشته باشیم، یعنی ۵۰ هزار کانتینر پوشاک در سال از ترکیه پوشاک وارد کشور می‌شود، اگر این ۵۰ هزار دلار را تقسیم بر ۳۶۵ روز سال کنیم، ‌روزانه ۱۳۷ کانتینر پوشاک وارد کشور می‌شود و اگر در نظر بگیریم که ۲۴ ساعته واردات اتفاق بیفتد، یعنی ساعتی ۶ کانتینر پوشاک وارد کشور می‌شود و به عبارتی هر ۱۰ دقیقه یک کانتینر پوشاک؛ و این آمار نشان دهنده حجم وحشتناک ورود پوشاک از ترکیه است.