به‌ گزارش قدس آنلاین، ۹ روز از مرگ تیوته گذشته است و هنوز دلیل ایست قلبی او مشخص نشده است. یک بررسی که در نیجریه صورت گرفت نشان می‌دهد ۷۵ درصد فوتبالیست‌هایی که به این طریق جان خود را از دست داده‌اند نژاد آفریقایی دارند.

در روز ششم می سال ۲۰۱۶ ، پاتریک اکنگ، فوتبالیست بین‌المللی کامرونی در ‌دقیقه ۷۰ یک مسابقه در لیگ فوتبال رومانی بر زمین افتاد. کادر پزشکی نتوانسته او را نجات دهند. بعد از دو ساعت اکنگ جان خود را به دلیل نارسایی قلبی از دست داد.

در ۱۳ ژوئن سال ۲۰۱۵، دیوید اونیا فوتبالیست نیجریه‌ در یک مسابقه به زمین افتاد و کمتر از یک ساعت بعد درگذشت.

به نقل از ایسنا، در ۲۷ جولای ۲۰۱۳ سکو کامارا اهل مالی در یک تمرین فوتبالی در اندونزی بیهوش شد. او به نزدیک‌ترین بیمارستان منتقل شد اما در راه جان خود را از دست داد. دلیل مرگ او ایست قلبی شناخته شد.

در پنجم آگوست ۲۰۱۲ ، هنری چینونسو ایهلور اهل نیجریه در ۲۱ سالگی در یک مسابقه دوستانه در  رومانی به زمین افتاد. او به بیمارستان برده شد و هیچ وقت به هوش نیامد.

در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۶، مارک ویون فوئه از کامرون در جام کنفدراسیون‌ها در مسابقه نیمه نهایی به زمین افتاد. او به مرکز پزشکی استادیوم برده شد و بعد از ۴۵ ‌دقیقه درگذشت. زمانی که کالبد شکافی انجام شد مشخص شد که او به دلیل مشکل قلبی جان خود را از دست داده است.

چیک تیوته که پیش از این در باشگاه نیوکاسل فعالیت داشت، به لیگ چین منتقل شد. ۹ روز بعد از مرگ تیوتد به دلیل ایست قلبی، هنوز مرکز پزشکی پکن در حال‌ بررسی علت مرگ است.

گفته می‌شود که احتمال دارد فوتبالیست‌های آفریقایی مشکل کم خونی داشته باشند و این مشکل ژنتیکی باعث بیماری‌های قلبی – عروقی به هنگام فعالیت‌های فیزیکی شدید شود.

مطالعات انجام شده در نیجریه نشان داده است که ۷۵ درصد فوتبالیست‌هایی که از سال ۱۹۹۰ تاکنون به علت مشکلات قلبی جان خود را از دست داده‌اند، آفریقایی هستند.

بررسی‌ها نشان داده است که بسکتبالیست‌های سیاه پوست نیز هفت برابر بیشتر از دیگران احتمال مرگ در زمین دارند.

آزمایش‌هایی که در حال‌ حاضر از بازیکنان گرفته می‌شود به درستی مشکل قلبی آنها را نشان نمی‌دهد. فوتبالیست‌هایی هستند که آزمایش‌های آنها سالم بود. اما در نهایت دچار ایست قلبی شده‌اند. فوتبالیست‌هایی نیز علی‌رغم آزمایش‌های منفی به کار خود ادامه‌ داده‌اند و مشکلی برای آنها ایجاد نشده است. این مساله نشان می‌دهد که علم پزشکی نیاز به پیشرفت در این زمینه  دارد.