مشهد به دلیل وجود بارگاه منور امام رضا(ع) همواره مقصد سفر عده‌ای از آدم‌هاست که دل‌هاشان هوای حرم کرده و همین یک بهانه کافی است تا راهی این شهر شوند و فاصله‌ها و مشکلات به چشم نمی‌آیند.
با این وصف موضوع اسکان در شهر مشهد هم برای مسافران و هم برای مدیران این شهر همواره به عنوان مسئله‌ای اولویت دار مطرح بوده و هست، اگر به خاطر داشته باشید سال‌های نه چندان دور هر گوشه شهر و زیر سایه درختان خانواده‌ای را می‌دیدیم که بساط نهار و شامشان پهن است.
آنچه مسلم است اتفاقاتی که رخ می‌داد در شأن شهر مشهد و زائرانش نبود و همین امر موجب شد تا تمهیداتی اساسی اندیشیده شود که از آن جمله می‌توان اختصاص بوستان‌های خاص به محل استقرار مسافران را نام برد که از همان ابتدا پارک جنگلی طرق یا همین بوستان غدیر امروزی به اصلی‌ترین محل اقامت موقت مسافران و زائران معرفی شد.
• خواسته‌های آن روزها
از تابستان سال 92 آن دسته از مسافران شهر مشهد که می‌خواستند چادر بزنند و در پارک و کنار خیابان استراحت کنند تنها باید به یکی از بوستان‌های تعیین شده مراجعه می‌کردند و بیشترین مراجعه به وسیع‌ترین بوستان یعنی پارک جنگلی طرق بود که بعدها نام غدیر به خود گرفت.
آن روزها مسافران از کمبود امکانات اولیه همچون شیرهای آب و سرویس‌های بهداشتی گلایه داشتند و اصلی‌ترین گلایه شان مسئله تردد به هسته مرکزی و زیارت بود چرا که با اعمال طرح محدودیت ترافیکی باید با سیستم حمل و نقل عمومی تردد می‌کردند که کمبود اتوبوس موجب نارضایتی بیشتر مراجعان بود.
خلاصه اینکه کمبودهای ریز و درشتی از سوی مسافران مطرح می‌شد که به دلیل نو پا بودن محل، برطرف کردن آن‌ها به آینده موکول می‌شد.
• بوستان غدیر امروز
حالا با گذشت سال‌ها از این اقدام یک بار دیگر به این محل رفتیم و با مسافران اقامت کرده در این بوستان بزرگ به گفت‌وگو نشستیم.
راستش را بخواهید از همان ابتدای ورود به بوستان، خلوتی آن مشخص است، دیگر از چادرهای چسبیده به هم خبری نیست که با توجه به وضعیت اقتصادی حاکم بر جامعه قابل پیش بینی است.
فضای بوستان تمیز است و مانند دهکده‌ای کوچک خیابان اصلی آن نسبتاً پر رفت و آمد است و نگهبانان همه جا هستند و خودروهای امدادی هم در گوشه‌ای پارک شده‌اند تا در صورت نیاز وارد عمل شوند.
امکانات مورد نیاز مسافران از قبیل فروشگاه‌ها و مراکز تفریحی برای گذران اوقات فراغت مهیاست ومی توان گفت محیطی خوب برای اسکان موقت کسانی است که توان پرداخت هزینه‌های زیاد اسکان را ندارند.
هرچند کلیت اوضاع خوب است اما وقتی پای صحبت مسافران می‌نشینی و اندکی دقیق‌تر به اطراف نگاه می‌کنی هنوز هم کمبودهایی را می‌شود پیدا کرد.
• سکوهای کم، آلاچیق‌های بی‌برق
عبدالرضا، زائر خرمشهری که با 16 نفر از اعضای خانواده‌اش برای اولین بار به این بوستان آمده و در کنار یکی از معابر فرعی و روی آسفالت فرش پهن کرده‌اند، می‌گوید: متأسفانه تعداد سکوهای بتنی بسیار کم است و فضای بین درختان هم به دلیل ناهمواری و خاکی بودن مناسب چادر زدن نیست مجبوریم روی آسفالت بنشینیم.
او ادامه می‌دهد: آلاچیق‌ها هم برق ندارند حتی یک لامپ کوچک برای روشنایی آن‌ها تعبیه نشده است.
یکی از همراهان او می‌گوید: در قدمگاه برای راحتی مسافران پریز برق گذاشته بودند اما اینجا چند محل به عنوان ایستگاه شارژ گذاشته‌اند و باید همه به آنجا مراجعه کنند.
• هزینه‌های کمی که زیاد می‌شوند
خانواده پر جمعیت دیگری که از استان‌های غربی آمده‌اند هم در حاشیه خیابان اصلی مشغول استراحت هستند. احمد پسر جوان خانواده می‌گوید: شاید در نگاه اول هزینه‌های اینجا کم باشد ولی وقتی با هم جمع می‌شوند می‌بینیم پول زیادی می‌شود و همین محاسبات موجب می‌شود تا به این نتیجه برسیم که اگر یک خانه در داخل شهر اجاره کنیم به نفعمان است.
او می‌افزاید: ما پنج خودرو هستیم و برای هر خودرو 16 هزارتومان ورودی داده‌ایم و برای استحمام هر نفر باید 6000 تومان پرداخت کنیم که مجموع این ارقام زیاد می‌شود و وقتی قرار باشد هزینه بدهیم و در پارک بخوابیم تصمیم می‌گیریم حداقل پولمان را بدهیم و در یک اتاق اقامت کنیم. اینجا شاید برای خانواده کم جمعیت به صرفه باشد ولی خانواده‌های پر جمعیت به نظر من بهتر است جایی را اجاره کنند.
• از سرویس حمل و نقل تا سرویس بهداشتی
چند زائر رشتخواری هم زیر سایه بان آلاچیقی مشغول صرف چای هستند و گویا رفت و آمد تا سرویس‌های بهداشتی پیرمرد جمع را خسته کرده که به محض اینکه از امکانات اینجا می‌پرسیم ابتدا از کمبود و دوری سرویس‌های بهداشتی گلایه می‌کند و می‌گوید: بیشتر خانواده‌ها یا افراد پیر دارند یا بچه‌های کوچک که دسترسی سریع به سرویس بهداشتی برایشان ضروری است که اگر مدیران مجموعه تعداد سرویس‌های بهداشتی را بیشتر کنند بهتر است.
موسوی می‌افزاید: برای سومین بار است به این محل می‌آیم و از امکانات اینجا راضی هستم ولی ورودی 16 هزار تومانی اینجا به نظرم زیاد است و نیز پرداخت 30 هزارتومان برای سوئیت‌هایی که فقط موکت دارد و کولر و از حمام خبری نیست نامعقول است.
جوان دیگری هم با تأکید بر نکات ذکر شده، سرویس حمل ونقل از محل بوستان تا حرم مطهر را خوب توصیف می‌کند و می‌گوید: اتوبوس‌ها به فاصله یک ربع تا 20 دقیقه مدام حرکت می‌کنند و از 6 صبح تا 9 شب هر زمان بخواهیم به زیارت برویم به راحتی با اتوبوس‌ها می‌رویم.
• کلام آخر
هر چند با تعداد بیشتری از مسافران صحبت کردیم اما به جز چند نکته خاص سایر گفته‌ها تکراری بود و بیشترشان از شرایط راضی بودند و اصلی‌ترین کمبود مجموعه را سکوهای ساخته شده برای برپا کردن چادر می‌دانستند و طبق روال همه محل‌ها که ورودی می‌گیرند از مبلغ تعرفه گلایه مند بودند.
البته تعرفه استحمام هم مورد نقد بسیاری از مسافران بود و مانند تمام گزارش‌ها که از مسافران مشهد تهیه می‌شود جدی‌ترین گلایه از طرح ترافیک بود.
نظر شما