به گزارش قدس آنلاین ، علی کاظمی ، گفت: اثر«دوزخی» در واقع یک کار تعزیه است و موضوع آن در مورد شمر است و اتفاقاتی که برای او می‌افتد.
وی ادامه داد: در واقع در این اثر هنگامی که شمر چشمان خود را باز می‌کند خود را در دوزخ می‌بیند و بعد از آن وی با یک فلش‌بک به زمانی باز می‌گردد که در جلوی حضرت عباس ایستاده است و رجز خوانی‌هایی که بین این دو اتفاق می‌افتد.
این هنرمند بیان‌کرد: کاری که ما در خصوص این نمایش انجام داده‌ایم این است که ما دکور آن را به صورت سه بعدی طراحی کرده‌ایم برخلاف دیگر تئاترها و مخاطب به صورت سه بعدی جهنم که شمر در آن است را می‌بیند به همراه فلش‌بک‌هایی که حضرت عباس در آن حضور دارد.
این کارگردان تئاتر عنوان کرد: من به این دلیل نام این اثر را دوزخی انتخاب کردم که شمر در انتها احساس می‌کند که دوزخی شده و من در این اثر کاری کرده‌ام که مقداری سینما از نظر جلوه‌های ویژه به تئاتر وارد شده است.
وی در خصوص انتخاب ایده این اثر افزود: من به شخصه به دستگاه امام حسین(ع) ارادت خاصی دارم و اینکه من علاقه داشتم فضای جدایی از تعزیه به وجود بیاورم زیرا اکثر تعزیه‌ها قالبشان خیابانی است و در ماه‌های مخصوصی به اجرا در می‌آیند.
علی کاظمی تشریح کرد: در این نمایش قالب‌ها کمی عوض شده به عنوان مثال شمر قرار نیست با لباس مبدل تعزیه خوانی بیاید و این به این علت بود که می‌خواستم مردم تعزیه‌ای جدید را ببینند من تعزیه را کمی مدرن‌تر کرده‌ام.
این هنرمند اضافه کرد: من در واقع بیشتر کارهای مذهبی انجام می‌دهم به عنوان مثال در خصوص شهدا و سعی من بر این است که بیشتر از نویسنده‌های ایرانی بهره ببرم و تعلق خاطر من بیشتر بومی است تا خارجی زیرا فضای خارجی دارای یک‌سری المان‌ها است که به درد همان سمت می‌خورد اما کار بومی از بطن جامعه ما می‌آید و تمام افراد این را با کل وجود احساس می‌کنند.
این کارگردان در خصوص مشکلاتی که در تئاتر با آن‌ها روبرو بوده است؛ گفت: کار کردن تئاتر از همان روزهای اول مشکل است به عنوان مثال انتخاب بازیگر، طراحی لباس، دکور، بازبینی‌ها و گرفتن مجوز و...، این مراحل سخت و طولانی هستند و این مراحل در واقع انرژی کارگردان و عوامل را می‌گیرد.
علی کاظمی اظهار کرد: اگر این مسیر بسیار سهل باشد و همکاری‌های لازم صورت بگیرد، افراد در ماه‌ها و سال‌های بعد نیز کار می‌کنند اما برای فردی مثل من که با این همه مشکل هر سال این تئاتر را اجرا می‌کند و در انتها هیچ سودی به وی نمی‌رسد و برای او چیزی جز بدهی نمی‌ماند، این باعث کاهش انگیزه می‌شود.
او گفت: اگر در مشهد ارگان‌ها به کمک تئاتر بیایند اتفاقات بسیار بهتری خواهد افتاد زیرا ما قطب مذهبی ایران هستیم اما به لحاظ کارهای مذهبی بسیار فقیر هستیم و هرکاری که می‌خواهیم انجام دهیم با موانع زیادی روبه‌رو می‌شویم.
این هنرمند بیان کرد: امروز اسپانسر درک درستی از تئاتر ندارد و وقتی درک درستی از تئاتر نداشته باشد اسپانسر نمی‌شود و دغدغه اصلی من نیز همین است که چرا شرکت‌ها و ارگان‌ها اسپانسر فوتبال می‌شوند اما اسپانسر هنر نمی‌شوند.
علی کاظمی عنوان کرد: انتظار من از تماشاچیان این است که تشریف بیاورند و نظاره‌گر ما باشند زیرا با آمدن خود کمک بزرگی به ما کرده‌اند و این مانند زنجیره‌ای است که اگر یکی از حلقه‌های آن نباشد لنگ می‌شود و منِ کارگردان یا بازیگر چشم امیدمان به تماشاچی‌ها است و اینکه مخاطبان تئاتر در مشهد خاص هستند نه عام اتفاق بد است.
انتهای پیام
نظر شما