به گزارش قدس آنلایناحمد بهرامی کارگردان در ابتدای این نشست در خصوص انتخاب این سوژه به عنوان اولین ساخته اش وسختی کار در روستای مصر و کویرگفت: از ابتدا با دیدن آنجا به فکر ساخت فیلم افتادم. یعنی این‌طور نبود که طرحی در ذهنم باشد و بعد منطقه را پیدا کنم. حول و حوش ده سال قبل به عنوان مستندساز به کویر مصر رفته بودم و همراه با یک گروه عکاسی، مستندی در آنجا تهیه کردیم. همان روزها به این موضوع فکر کردم که آن روی دیگر اینجا که توریست‌ها رفت و آمد می‌کنند، حتما جنبه دیگری دارد و کم‌کم با رفت و آمدهای بیشتر، با آدم‌های آنجا آشنا شدم و تلاش کردم قصه همه آدم‌ها را سروسامانی بدهم و در فیلم بگنجانم. در حقیقت با دیدن لوکیشن و آدم‌ها این طرح به ذهنم رسید.
کارگردان فیلم پناه با بیان اینکه بودجه چنین آثاری در مقایسه با سینمای حرفه‌ای کم است، به فیلم‌برداری در کویر اشاره و عنوان کرد:حدود ۱۴_۱۵ جلسه در کویر کار کردیم که کار راحتی نبود. ضمن اینکه بودجه چنین فیلم‌هایی در مقایسه با سینمای حرفه‌ای خیلی کم است و معمولا یک پنجم یا یک سوم بودجه فیلم‌های حرفه‌ای است.
وی افزود: من در این فیلم می‌خواستم روی دیگری از هجوم شهری‌ها را به مناطق بکر و دست نخورده نشان بدهم؛ درواقع می‌خواستم این سوال را ایجاد کنم که آیا توریستی شدن مناطق بکر درست است یا خیر و می‌خواستم تأثیراتی را که فرهنگ‌های بزرگ و شهری روی فرهنگ‌های کوچک می‌گذارند، نشان بدهم.
بهرامی در خصوص استفاده از نابازیگر در فیلمش گفت: سینمایی که دوست دارم، مدل سینمایی است که سهراب شهید ثالث شروع کرد و ادامه آن را به صورت شاخص آقای کیارستمی انجام داد. من یک دوره یک ساله را با ایشان در موسسه کارنامه گذرانده‌ام. کلا علاقه‌ام این نوع قصه‌ها، بازیگران و چنین فیلم‌هایی است. یکی از مولفه‌های این نوع سینما همکاری با نابازیگران است، یعنی آدم‌ها جای خودشان بازی کنند مگر در مواقعی که امکانش نباشد یا آدم مناسبی پیدا نشود. برای همین با چنین سینمایی آشنا بودم و در واقعیت برایم سخت نبود که بخواهم از این آدم‌ها بازی بگیرم. این کار راه حل‌های خودش را هم دارد. طی سفرهای زیادی که به کویر مصر رفتم، بدون دوربین با این آدم‌ها حرف زدم و بعضی مواقع فقط صدای‌شان را ضبط کردم و بعدا دیالوگ‌هایی را که قرار بود بگویند، حد و حدودش را با آن‌ها در میان گذاشتم و سعی کردم آنچه را که نیاز است از طرف آن‌ها گفته شود، شسته و رفته کنم مثل اینکه روز فیلم‌برداری به مغازه‌دار بگویم یادت است فلان روز می‌گفتی آسمان خدا همه جا یکرنگ است، الان هم همان را بگو. با همه آن‌ها دوست شدم و از این طریق پیش رفتیم.
این کارگردان با بیان اینکه این فیلم در ۳ جشنواره خارجی حضور داشته است، عنوان کرد: این فیلم از حدود ۳ ماه پیش در گروه «هنر و تجربه» در حال اکران است و از اکران آن رضایت نسبی دارم ولی واقعیت این است که «هنر و تجربه» مخاطبان خاصی دارد و متأسفانه این روزها در اکران عمومی بیشتر فیلم‌هایی فروش می‌کنند که درون مایه طنز و ستاره دارند اما با توجه به بضاعت «هنر و تجربه» از اکران «پناه» راضی هستم.
این کارگردان سینما درباره فیلم بعدی خود بیان کرد: این روزها مشغول رایزنی برای ساخت دومین فیلم سینمایی‌ام با نام موقت «نعمت‌آباد» هستم که کاری کاملاً جدی است و موضوعی اجتماعی دارد که به اواسط دهه ۵۰ برمی‌گردد.
وی با بیان اینکه منتظر سرمایه‌گذار برای آن هستیم، افزود: اگر سرمایه‌گذاری برای این فیلم مشخص شود کار را کلید می‌زنیم.
نظر شما