همه مقابل درب منزل شهید برای برپایی مجلس عزای حسینی آماده می‌شوند. قاب‌ عکس‌هایی از سردار در قامت لباس‌های مختلف جلب توجه می‌کند؛ در یک قاب با لباس رزم، در یک عکس با لباس کار و در قابی دیگر در قامت خادمی حرم مطهر رضوی. سردار شهید نورعلی شوشتری مانند همه مردان خدا آن ‌قدر در رخت خدمت دنبال خدا گشت که سرانجام لباس شهادت اندازه‌اش شد.

بفرمایید روضه مقابل «پلاک ۸»

به گزارش قدس آنلاین، امسال تاریخ شهادت سردار شوشتری با شهادت حضرت رضا(ع) در ۲۶ مهرماه مقارن شده است. این بهانه‌ای شد تا طرح معنوی «پلاک ۸» با هدف بزرگداشت مقام شامخ شهدا در قالب برپایی مجلس عزای حسینی مقابل منازل آن‌ها، از جلو خانه این شهید والامقام آغاز شود. این برنامه به همت سازمان علمی و فرهنگی آستان قدس رضوی و با حضور جمعی از خادمان حرم مطهر رضوی از اربعین تا شب شهادت حضرت رضا(ع) ادامه دارد.

همرهان رفتند و من از کاروان جا مانده‌ام

همسر شهید شوشتری با لحنی گرم و چشمانی مهربان، جلو در به استقبال میهمانان می‌آید. از وی درباره شکل خدمت در جبهه‌ها و حضور سردار شوشتری در مناطق عملیاتی سؤال می‌کنیم. همسر شهید تعریف می‌کند: ماه‌ها پیش از آغاز جنگ تحمیلی در درگیری‌های کردستان حضور داشت. هنوز پایش به خانه نرسیده بود که بر کوس جنگ کوفتند و همه همّ خود را در مناطق عملیاتی گذاشت. آن‌قدر در منطقه ماند که خبر پذیرش قطعنامه ۵۹۸ رسید. همسرش با تأکید می‌گوید: در همه سال‌های جنگ، هر سه ماه یک بار، چند روز بیشتر به خانه نمی‌آمد. خیلی کم می‌ماند که از دیدنش سیر نمی‌شدیم.

از خلق و خوی شهید می‌پرسیم که همسرش فوری به میان حرفمان می‌آید و می‌گوید: از اخلاقش هر چه بگویم کم گفته‌ام، هر چه بگویم، اما بیش از همه مهربان و دلسوز بود، نه‌ فقط برای آشنایان به خصوص برای مستضعفان پیگیر و دلسوز بود. همان چند روزی که به خانه می‌آمد، به خانه همه سر می‌زد به‌ ویژه سرکشی از خانواده شهدا و خانواده‌های محرومی که نیاز مبرم داشتند در رأس کارهایش بود. مدام مراجعه‌کنندگانی از بین اقشار گرفتار و بی‌بضاعت داشت. طوری پیگیر مشکلات مردم بود که بعد شهادتش می‌آمدند و از ما برای خدمات و کارهایش تشکر می‌کردند.

از طیبه‌خانم می‌پرسیم: هیچ وقت شده بود از شما بخواهند برایشان دعای شهادت کنید؟ با تبسمی بر لب تعریف می‌کند: یک بار به نورعلی گفتم: من شما را بیمه امام زمان(عج) کرده‌ام تا شهید نشوی. شهید پرسید: چرا؟ گفتم: خودم خیلی درد بی‌پدری کشیده‌ام. سخت است. نمی‌خواهم بچه‌هایم بی‌پدر باشند. گفت: نه حاج‌خانم، دعا کن شهید بشم.

بعد ادامه می‌دهد: وقتی پای سجاده نماز اشک می‌ریخت، می‌دانستم برای چه این همه اشک می‌ریزد. همیشه می‌گفت: از قافله عقب ماندم. یک بیت شعر هم با همین کلمات زمزمه می‌کرد.

از وی درباره کیفیت خدمت در حرم مطهر حضرت رضا(ع) جویا می‌شویم. در این‌ باره می‌گوید: بعد سال‌ها خدمت در استان‌های مختلف، همین که در شهر مشهد مستقر شد، توفیق خادمی پیدا کرد. به اندازه‌ای به ائمه اطهار(ع) به‌خصوص حضرت رضا(ع) عشق و ارادت داشت که هر وقت از مأموریت برمی‌گشت، ولو به قدر یک ساعت، سر خدمت حاضر می‌شد.

عنایت ویژه

زهرا شوشتری، دختر شهید، ضمن قدردانی از آستان قدس رضوی برای سامان‌دهی این برنامه در دوران کرونا اضافه می‌کند: در مدت شیوع بیماری، اجرای این دست برنامه‌ها موجب خشنودی خانواده شهداست و آن‌ها را دلگرم می‌کند. سبب شد دوباره حس کنیم که حضرت رضا(ع) به ما عنایت دارند.

از وی درباره اخلاقیات برجسته‌تر پدرش جویا می‌شویم. تعریف می‌کند که مثل بیشتر دخترها از نظر عاطفی به پدرش وابسته بوده است. کم نبود اوقاتی که در سفرهای کاری با پدر همراه می‌شد. با تعریف یک خاطره، حساسیت‌های اخلاق کاری سردار شوشتری را این‌ طور بازگو می‌کند: کم‌سن ‌و سال بودم که در سفری به تهران همراه پدر رفتم. در اتاق کارش، یک پاک‌کن را برای کارم از روی میزش برداشتم بدون اینکه پدر مطلع باشد. فکر می‌کردم مال پدر است. وقتی از تهران برگشتیم، به پدر گفتم از پاک‌کن خوشم آمد و آن را برداشتم. پدرم گفت: این اموال بیت‌المال است. باید یک پاک‌کن مثل همین از پس‌انداز خودت بخری و ببری سر جایش بگذاری.

وی از میان همه خلقیات پدرش به مهربانی و توجه به رشد تحصیلی در کنار رشد اعتقادی، اجتماعی و سیاسی اشاره و اضافه می‌کند: پدر در فرصت‌های همنشینی خانوادگی درباره همه امور زندگی با ما در فضایی صمیمانه صحبت می‌کرد. به‌خصوص درباره شبهات روز و مسائل سیاسی به بحث و گفت‌وگو می‌نشستیم. بیش از همه امور بر حفظ عفاف و حجاب و بزرگداشت مقام شهدا تأکید می‌کرد.

بهانه‌ای برای ترویج فرهنگ شهادت

در این مراسم، حجت‌الاسلام ‌والمسلمین نصرالله پژمان‌فر، نماینده مردم مشهد و کلات در مجلس شورای اسلامی، با تشریح فرازی از زیارت‌نامه اربعین، درباره کیفیت یاری امام معصوم(ع) گفت: نوعی از یاری در زمان حضور است و یک نوع یاری در زمان غیبت. گروهی در زمان امام حسین(ع) حضور داشتند ولی خود را آماده یاری امام معصوم نکردند. تعدادی هم جان خود را برای فدا کردن آماده کردند.

وی تأکید کرد: افرادی چون شهید شوشتری و هزاران شهید راه اسلام با همه وجود آماده فدا کردن جانشان بودند، نه فقط آمادگی زبانی. امروز هم هستند کسانی که جانشان را نه ‌تنها در قالب قرائت ادعیه، واقعاً کف دست گرفته‌اند و آماده ظهور امام زمان(عج) هستند.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس درباره اجرای طرح فرهنگی «پلاک ۸» بیان کرد: اجرای چنین طرحی تأثیر بسیار خوبی بر محله‌ها و خانواده معظم شهیدان دارد. بزرگداشت شهیدان در کوچه و محل زندگی آن‌ها زمینه شادابی و نشاط معنوی را در آن محلات به وجود می‌آورد. ترویج فرهنگ ایثار و شهادت در قالب اجرای این دست برنامه‌های فرهنگی با مشارکت مردم برای مقابله با هجمه‌های فرهنگی کار بسیار ارزشمندی است.

منبع: روزنامه قدس 

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.