به گزارش قدس آنلاین، اینجا وام دار آقایی، جنس جوان و پیر و کودک و میانسالش هم فرقی ندارد؛ اینجا که بیایی جسمت را پشت صحن و سرا جا می گذاری و دلت را گم می کنی لا به لای اشک و لبخند زائرانش، کنار ضریحش، توی صحن جدش – پیامبر اعظم(ص) – پیش کفترهای جلدی که سال هاست اسیر خوان نعمت و مرامش شده اند، اینجا سبک بال می شوی در دریایی که می دانی غرق شدنش بهترین آرزوی هر کس که گنبدش را دیده و ندیده است.

اصلا این رشته انسی که بسته اند میان «ما» و «او» مگر به این سهل و آسانی پاره می شود؟ فقط مانده ام بازی روزگار را که حضور طولانی، امین الله های دسته جمعی و ندبه و کمیل هایی که در این صحن و آن رواقش می خواندیم یا نشستن پای منبر این واعظ و آن مداح، آن هم در صحنی لبریز از زائر و مجاور را چگونه از ما گرفته است.

حالا بیشتر از یک سال است که اوضاع همین است؛ تا روزی که امیدواریم خیلی زود از راه برسد و دوباره حرم را همانطور شلوغ ببینیم و آرزو کنیم که «این بار» دستمان را بیشتر به ضریحش برسانیم یا دو زانو در شلوغی زائران، توی صحن بنشینیم و دعا بخوانیم و گوش کنیم. تا آن روز که انشاالله به زودی برسد، چاره ای جز رعایت شیوه نامه ها نداریم؛ دست های ضدعفونی شده، ماسک و رعایت فاصله اجتماعی.

 

خدمت در این بارگاه، از هر نوعش عبادت است

به سراغ کریم آقا در حالی می رویم که به آرامی و متانتی مثال زدنی مشغول صحبت با یکی از زوار است و از او می خواهد حتما ماسکش را از زیرچانه، به روی صورت بکشد.

خادمی میانسال که به گفته خودش همین یکی دو سال آینده می رود جزو بازنشسته های آموزش و پرورش، اما چهره اش اصلا این را نشان نمی دهد؛ بگذریم، می گوید: هیچ کس راضی به این روزها نبوده و نیست. اصلا حرم باید شلوغ باشد و جمعیت در تمام صحن ها و رواق هایش موج بزند اما خب چه می شود کرد. باید زمینه را جوری فراهم کنیم که زائر آقا بدون استرس زیارت کنند و با آرامش حرم را ترک کنند.

او در حالی حرف هایش را ادامه می دهد که نگاهش را از زائرانی که روی فرش ها نشسته اند، بر نمی دارد، تا به گفته خودش «مبادا زائری سهواً ماسک نزده باشد»

کریم آقا حرف هایش را با آرزوی «سلامتی همه اهل زمین» اینگونه ادامه می دهد: وظیفه امثال من هم خدمت است، خدمت در این بارگاه از هر نوعش عبادت است...

 

همه چیز با رعایت شیوه نامه ها

ته لهجه اش که خیلی هم غلیظ نیست، نشان می دهد که از شمال غرب کشور به مشهد آمده است. آقای صمدی از رویه توزیع ماسک و مواد ضدعفونی کننده میان زائران اظهار خشنودی می کند و می گوید: از هر ورودی که می خواهیم وارد حرم بشویم، با احترام به ما ماسک می دهند و مواد ضدعفونی. حتی تا چند روز قبل و پیش از ماه رمضان، وقتی می خواستیم در چایخانه حضرت چای بنوشیم، به دست مان ضدعفونی کننده می زدند تا با رعایت کامل شیوه نامه ها چای بنوشیم.

او در حالی که می شود رضایت را در چشمانش به خوبی تماشا کرد ادامه می دهد: قربان آقا بشوم، هر جور که بیاییم دست رد به سینه ما نمی زند، خادمانش هم با صفا و مودب هستند و درشتی نمی کنند با ما...

 

آرزوی جبران خدمت خادمان

خانم تسلیمی هم از تهران آمده، قصد ۱۰روز کرده تا در روزهای ماه رمضان روزه هایش را کامل بگیرد. به گفته خودش یک سال نیامده و صبوری کرده بود اما دیگر دلش برای زیارت قرار و آرامش نداشته، این بود که تست کرونا داد و با برگه سلامتش سوار هواپیما شد و به مشهد آمد و حالا هم به جز راه حرم و خانه دخترش هیچ جای دیگر نمی رود، نه خرید، نه تفریح و نه شهرگردی.

او می گوید: خادم ها در همراهی با ما سنگ تمام گذاشته اند؛ آرزو می کنم روزی برسد که باشم و کرونا نباشد، به مشهد بیایم و بتوانم زحمات خادمان امام رضا(ع) را یک جوری جبران کنم.

 

درست همانطور که می گفتند

محمد آقای کیوانی هم از بیرجند آمده است، با رعایت همه فاصله گذاری ها و بهداشت کامل. او که به گفته خودش آدم دقیقی است، در ابتدا برای حضور در حرم تردید داشت؛ «فکر می کردم برخلاف آنچه اعلام می کنند، خیلی قید و بندی برای رعایت شیوه نامه ها در حرم وجود ندارد و هر چه می گویند فقط تبلیغات است. فکرم این بود که مگر می شود در حرمی به این عظمت اوضاع را کنترل و مردم را مجاب به رعایت فاصله گذاری و استفاده از ماسک کرد، اما وقتی وارد شدم دیدم واقعا همه چیز به همین مرتبی است که در تلویزیون می گفتند؛ هم ماسک را با احترام می دهند و هم جوری رفتار نمی کنند که دلخور شویم.»

هم فال و هم تماشا

لهجه شیرین اصفهانی را همه می شناسیم، زائر نصف جهانی بارگاه ملکوتی ثامن الحجج(ع) هم فقط زبان به شکر و تشکر دارد و دائم از «حال و وضع بهداشت حرم» تشکر می کند و خوشحال است که به تردیدش غلبه کرده و آمده است.

خانم شمسه اقدس نیا یکی دو روز دیگر میهمان امام رضا(ع) و مشهد است. در اصل برای کار اداری آمده است و توفیق زیارت هم برایش مهیا شده است. البته تنها آمده و با درک اشتیاق اهل خانه، از آنها خواسته تا تجربه سفر دسته جمعی را بگذارند برای زمانی که اوضاع بهتر شود.

رضایت از وضعیت موجود را به آسانی می شود در کلام خیلی از زائرانی که با آنها هم کلام می شویم، بیابیم؛ آقای جنتی که اهل مشهد است و هفته ای دو بار برای زیارت به حرم می آید، مسعود که بالاخره آقا جواب دعاهایش را داد و با دختر مورد علاقه اش عقد کرد و حالا ۲۰ روز از چله شکرگذاری اش پشت پنجره فولاد می گذرد و او به قول خودش «با رعایت تمام جوانب بهداشتی و ماسک» به حرم می آید، خانم درویش پور که از کاشان آمده اند برای معامله یک منزل و مجاور شدن در مشهد و خیلی های دیگر.

 

منبع: آستان نیوز

انتهای پیام/