نمی‌دانم خودش هم متوجه این موضوع شده یا نه، هر بار که نامش در فهرست بازیگران یک سریال یا فیلم سینمایی قرار می‌گیرد، علاقمندانش خود را آماده تماشای یک درخشش تازه و خلق شخصیتی کاملاً متفاوت با سایر کاراکترهای او می‌کنند. جواد عزتی را می‌گویم، بازیگر خوش تکنیک و کاربلدی که صبوری و دوراندیشی از ویژگی‌های بارز اوست و گرچه در طول این سال‌ها بی‌مهری‌های زیادی نسبت به توانایی‌هایش در جشنواره فجر صورت گرفته اما او همچنان ثابت قدم به راهش ادامه داد و جایزه اصلی‌اش را از دست مردم گرفت.
عزتی؛ بازیگری با اکت باورپذیر و متفاوت
آن هم درست در زمانه‌ای که یکی دو بازیگر دیگر با تعریف و تمجیدهای اغراق شده و پایان ناپذیر از قله بازیگری بالا رفتند و دیگر حاضر نشدند از آن پایین بیایند اما عزتی با همان لبخند همیشگی‌اش و در آرامش مشغول خلق شخصیت‌های ماندگاری شد که هرکدام جهان مختص به خودشان را داشتند. از صادق پرهیاهوی «ماجرای نیمروز» تا مجید «تنگه ابوقریب» و یاسر سرخورده و یاغی «جان دار» تا حجت «شنای پروانه» و یحیی دلشکسته و آرام «آتابای» و خلق مالک مالکیِ جاه طلب و بلندپرواز «مرد بازنده»؛ جواد عزتی در هیچ کدام از این شخصیت‌ها پیدا نبود و تبدیل به آدم داستان فیلمش شده بود. در این سیر پر فراز و نشیب، او حالا تبدیل به بازیگری شده که انکار توانایی‌هایش ممکن نیست و به تنهایی دوران تک ستاره بودن در سینما را به سر آورده و ثابت کرد می‌شود نقش‌های متفاوت را «متفاوت» بازی کرد. بد نیست به گفته امیر دژاکام مدرس و کارگردان تئاتر که در «مرد بازنده» همبازی اوست اشاره کنیم که تعریف جالبی از بازیگری دارد و معتقد است «بازیگر در عین حال که باید متفاوت بازی کند، باید «باورپذیر» هم باشد. امتیاز مهمی که جواد عزتی به درستی از آن برخوردار است و از معدود بازیگرانی است که چند دقیقه پس از نخستین پلان‌هایش نقش را می‌بینید نه خودش را».
مهدویان و عزتی؛ از رفاقت تا همکاری
او امسال با «مرد بازنده» ساخته محمدحسین مهدویان در فجر چهلم حاضر است. این دو به واسطه همکاری‌های موفق سال‌های اخیرشان روزهای خوبی را می‌گذارنند و به یک زوج هنری شش دانگ تبدیل شده‌اند. احتمالاً هنوز اثر تماشای «زخم کاری» از ذهن مخاطبان بیرون نرفته که قرار است تماشاگر «مرد بازنده» باشند. این اتفاق از دو وجه قابل بررسی است، از این جهت مثبت است که «زخم کاری» به عنوان یک موفقیت تمام عیار مخاطبان را بیش از پیش مشتاق تماشای همکاری تازه این دو سینماگر می‌کند، اما از منظری دیگر پاک کردن تصویر قدرتمند مالک مالکی از ذهن و نشستن به تماشای این مرد بازنده قدری سخت و غیرقابل کنترل است.
یک پلیس خسته اما حواس جمع!
«مرد بازنده» مخلوطی از ژانر جنایی، پلیسی و معمایی است و داستان احمد خسروی سرهنگ کهنه کاری را روایت می کند که درگیر حل پرونده یک قتل است و همزمان با مشکلات خانوادگی‌اش هم دست و پنجه نرم می‌کند. جواد عزتی در این فیلم نقش مردی را ایفا می‌کند که حداقل ۱۵ سال با سن فعلی او فاصله دارد و همین کارش را سخت‌تر کرده است، گرچه خودش معتقد است سن و سال نقش تاثیری در سخت شدنش ندارد و آنچه خلق یک کاراکتر را سخت‌تر می‌کند درونیات آن است. با این حال او توانسته شمایلی دقیق از احمد خسروی به عنوان پلیسی نکته سنج، جدی و البته با ضعف‌ها و ترس‌هایش را به تصویر بکشد. اما در عین حال به دلیل شباهت اتمسفر کلی حاکم بر «مرد بازنده» به «زخم کاری» ناخواسته ممکن است گاهی در تماشای فیلم به آن سمت و سو هم کشیده شوید ولی عزتی تمام تلاشش را کرده که احمد خسروی را ببینید نه هیچ کس دیگری را!
مهدویان با سینما خوش می‌گذراند
حالا به قطعیت می‌توان گفت مهدویان با سینما تفریح می‌کند و خوش می‌گذارند. یعنی همان قدر که سینما برای او جدی است اما بدش نمی‌آید هر گوشه از این دنیای جادویی را هم تجربه کند و ریسک روایت داستان‌هایی که فرسنگ‌ها با هم فاصله دارند را با شهامت بسیار می‌پذیرد. او مدت‌هاست که ساحل امن را رها کرده و پا به دنیای متفاوتی گذاشته که آدم‌های قصه‌هایش هرکدام از یک جهانی می‌آیند. او در این سال‌ها با آزمودن ژانرهای مختلف مخاطبش را حسابی غافلگیر کرده، نمونه‌اش آخرین فیلم او «شیشلیک» که نه تنها با جهان فیلمسازی‌اش متفاوت است بلکه حتی با فیلم‌های کمدی که در تمام این سال‌ها ساخته شده هم فاصله معناداری دارد. ولی از بین همه فیلم‌های قابل دفاعی که تابحال ساخته به گفته خودش، «مرد بازنده» برایش چیز دیگری است.
خوشحال‌ترین تماشاگر «مرد بازنده» کیست؟
او در یادداشتی که به مناسبت نخستین اکران «مرد بازنده» منتشر کرده، اینطور می‌گوید که همیشه بعد از تماشای هرکدام از فیلم‌هایم حس می‌کردم که بعضی از جزئیات همان نیست که دلم می‌خواهد، حتی در مقبول‌ترین و تحسین شده‌ترین فیلم‌هایم باز هم چیزی در درون من ناقص باقی می‌ماند. او در عین حال که نگران واکنش‌ها به «مرد بازنده» نیست اما این بار راضی است و تماشای فیلم قانع‌اش می‌کند. او در این دلنوشته اینطور ادامه می‌دهد که شاید برای ساخت این فیلم بیشتر از قبل هوای خودم را داشته‌ام. تا اینجا که من خوشحال‌ترین تماشاگر اثری هستم که بسیار دوستش دارم.
آیا مرد بازنده می‌تواند مخاطبش را راضی کند؟
با این حال «مرد بازنده» تا این لحظه فقط در سینمای رسانه به نمایش درآمده و اهالی مطبوعات و منتقدان مخاطبش بوده‌اند و واکنش‌ها نسبت به آن متفاوت بوده و در حالی که عده‌ای از آن به عنوان یک اثر قابل قبول و پرتعلیق یاد می‌کنند اما برخی هم آن را به اندازه فیلم‌های دیگرش قابل دفاع نمی‌دانند، اما آنچه که به قطعیت می‌توان درباره تازه‌ترین اثر محمدحسین مهدویان گفت این است که انتظار مخاطبان از «مرد بازنده» چیزی بیشتر از این بود و شاید «زخم کاری» به قدری توقعات را بالا برده که مخاطب از این مرد بازنده انتظارات فراتری داشته است.
نظر شما