بعضی‌ها بازیگری در خونشان است و حتی اگر شمار نقش‌های منفی و خاکستری در کارنامه کاریشان بیش از نقش‌های مثبت باشد اما مردم همچنان هم آنها را دوست دارند و کارهایشان را با علاقه تماشا می‌کنند. سیاوش طهمورث، بازیگر باسابقه تئاتر، سینما و تلویزیون از همین دسته است که حضورش در یک اثر هنری مخاطب را به تماشای آن علاقمند می‌کند. علیرغم این که او در سال‌های اخیر همچنان پرکار بوده و حضوری فعال در سینما و تلویزیون داشته اما نقش‌آفرینی در سریال «زخم کاری» و درخشش‌اش در آن بار دیگر او را در مرکز توجه قرار داد و نشان داد حتی می‌توان در هفتاد و چند سالگی هم خوش درخشید و کاری نو و متفاوت کرد. طهمورث امروز ۷۵ ساله میشود و همچنان با انرژی مثال‌زدنی اشتیاق تجربه‌های نو دارد.
او در سال ۱۳۴۲ وقتی هفده ساله بود از طریق یکی از هم محله‌ای‌هایش وارد تئاتر شد و مدتی بعد به عضویت گروه «تئاتر امروز» به سرپرستی مرحوم داود رشیدی درآمد. مانند بسیاری از هنرمندان پیشکسوت همه چیز از تئاتر برایش شروع شد و از صحنه نمایش این مسیر پرفراز و نشیب را طی کرد. او از سال ۱۳۵۴ نمایشنامه نویسی را آغاز کرد و سپس با نمایش «آتش در عمق سرما» وارد عرصه کارگردانی شد.
اوایل دهه ۶۰ با کارگردانی و بازیگری سریال «همشهری» وارد قاب تلویزیون شد و کار خود را در مدیوم تصویر با نقش آفرینی در چند سریال تلویزیونی ادامه داد. در «افسانه سلطان و شبان» با نقش مقام کشوری بیش از پیش شناخته شد و با بازی در سریال‌های «آیینه» و «گرگ‌ها» خوش درخشید. او همچنان که در صحنه تئاتر رفت و آمد داشت و در تلویزیون مشغول بود، موفقیتش را در سینما هم ادامه داد و در نقش غلام «اجاره‌نشین‌ها» نیز بازی ماندگاری از خود به جای گذاشت. همکاری او سال‌ها بعد با میرباقری پس از سریال «گرگ ها» در «مسافر ری» و «معصومیت از دست رفته» نیز ادامه پیدا کرد.
«به سوی افتخار»، «درپناه تو» و «شلیک نهایی» از دیگر آثار به یاد ماندنی این هنرمند است و با بازی در سریال «زیر تیغ» به کارگردانی محمدرضا هنرمند نقش آفرینی ماندگاری از خود به جا گذاشت. آخرین کار او در تلویزیون بازی در سریال «شرم» بود که پس از درگذشت سیروس گرجستانی جایگزین وی در نقش عزیز آقا شد. او این روزها نیز مشغول بازی در مجموعه تلویزیونی «خداداد» ویژه نوروز آینده است.
طهمورث طی سال‌های اخیر و حضورش در سریال‌های تلویزیونی بیشتر در سینما حاضر بود و سال ۹۷ با دو فیلم «غلامرضا تختی» و «معکوس» به جشنواره سی و هفتم فجر آمد و امسال نیز پس از وقفه‌ای سه ساله با «هناس» به جشنواره فجر بازگشت. او در «هناس» نقش یکی از مسئولان رده بالای پروژه‌های هسته‌ای را برعهده دارد.
وقتی با نقش کوتاه هم می‌توان کاری کرد، کارستان
اما در میان نقش‌آفرینی‌هایی که طهمورث در سال‌های اخیر برعهده داشته شاه‌نقشش را می‌توان به حاج‌عموی «زخم کاری» داد که بار دیگر او را پس از مدت‌ها بر سر زبان‌ها انداخت. او با حضور در نخستین تجربه سریال‌سازی مهدویان چنان خوش درخشید که به یکی از قطب‌های اصلی آن بدل شد و با اینکه تنها در دو قسمت ابتدایی سریال حاضر بود اما به واسطه تاثیری که روی کلیت سریال داشت جای خالیش تا پایان حس می‌شد.
گرچه طهمورث بارها گفته که فیلمنامه‌های زیادی به او پیشنهاد میشود اما نقش‌ها دندان گیر نیستند و چیزی به او اضافه نمی‌کنند ولی با پیوستن به «زخم کاری» ثابت کرد به خوبی می‌داند کجا قرار بگیرد تا حضورش را به رخ بکشد. البته که او از بی مهری و بی‌توجهی‌ها به هنرمندان گلایه‌مند است و در نشست خبری فیلم «هناس» هم صراحتاً اعتراض خودش را عنوان کرد. او گفت با اینکه ۵۶ سال است کار هنری می‌کند ولی هیچ‌گاه به افتتاحیه و اختتامیه جشنواره دعوت نشده است و خیلی از هنرمندان در این مواقع جایی ندارند.
طرفدار آل پاچینو
در سینمای جهان طرفدار بازی آل پاچینو است. طهمورث می‌گوید او فوق‌العاده است و یکی از دلایل علاقه‌ام به او این است که در آثارش شما او را با گریم نمی‌بینید و همه جا خودش است اما پس از گذشت چند دقیقه دیگر آل پاچینو را نمی‌بینید و صرفاً با شخصیت ارتباط می‌گیرید، این هنر بازیگری است. در کنار او «دنیرو» هم هست اما درباره این بازیگر عادت خندیدنش که همیشه یکسان است او را یک مرحله پایین تر از آل پاچینو قرار می‌دهد.
۵۰۰ سال دیگر هم زندگی کنم
طهمورث می‌گوید زندگی آن‌قدر وسیع است که شاید آرزو داشته باشم ۵۰۰ سال دیگر هم زندگی کنم تا بتوانم آدم‌ها و نقش‌های بیشتری را بازی کنم. در بازیگری فقط برای اینکه لذت می‌برم مانده‌ام و از لذت بردن مخاطبم هم لذت می‌برم. خیلی نقش‌ها هستند که هنوز بازی نکرده‌ام. به دلیل اینکه شخصیت‌ها برای من بالا و پایین نیستند و بازی کردن به جای همه آنها جزو آرزوهای من است، چون رسیدن به آن شخصیت‌ها برای من سخت است.
گریزی به نویسندگی
با این حال او همچنان در ۷۵ سالگی پرشور و با انرژی به کار خود ادامه می‌دهد؛ یکی دو سال قبل کتاب مجموعه داستان‌هایی با عنوان «از تو می‌گویم» را تالیف و منتشر کرد که شامل قصه‌های کوتاه و جذابی است که به گفته خودش برگرفته از وقایع واقعی زندگی اوست. طهمورث در شبکه‌های اجتماعی هم حضوری فعال دارد و گاهی شاهنامه‌خوانی می‌کند.
هنرمندان پیشکسوت را ارج نهیم
این روزها دیگر خاک صحنه خوردن و رنج کشیدن در تئاتر و سینما بیشتر شبیه فانتزی و پز روشنفکری شده است. نسل اول هنرمندانی که خانه‌شان تئاتر بود، بازیگری را زندگی کرده بودند، روی صحنه با هم‌نسلانشان قد کشیدند و هنر اصیلی را به نمایش گذاشتند رو به افول است. بسیاری از هنرمندان شاخص و نسل اول دیگر در میان ما نیستند و به خاطره‌ها پیوستند. قدر بزرگانی که می‌توانند به این سینمای تکراری و کلیشه‌ای شور و تازگی بیاورند اما در این سال‌ها مورد بی‌مهری قرار گرفتند را بیشتر بدانیم.
نظر شما