این نقل قولی است از خولیو ولاسکو که در یکی از نخستین گفتوگوهایش با رسانه ها در ایران، بیان کرده است. یکی از نامدارترین مربیان والیبال جهان که حدود ۱۲ سال پیش به ایران آمد و روزگار درخشانی را برای والیبال ایران رقم زد. او با همین باور، رویایی برای والیبال ایران ساخت که از آرزوی گرفتن تنها یک ست از تیم‌هایی مثل ژاپن، به قهرمانی در آسیا، حضور در لیگ ملت های جهان و پیروزی مقابل قدرت های بزرگ والیبال جهان رسیدیم. این تفکر رویاپردازی و بزرگ اندیشی تا سال‌ها پس از رفتن ولاسکو نیز در والیبال ایران حاکم بود و مردم با علاقه وافتخار، بازی‌های تیم ملی والیبال را دنبال می‌کردند و از پیروزی سروقامتان ایران مقابل بزرگان والیبال جهان، سرکیف می‌شدند.
لیگ ملت های اخیر اما تبدیل به دوران تلخی برای والیبال ایران شد. جایی که تیم ملی کشورمان با پذیرش ۱۰ شکست و کسب تنها ۱۱ امتیاز، در رده چهاردهم جدول این لیگ قرار گرفته است. با این وجود اما والیبال ایران هنوز خالی از رویاپردازی و جاه طلبی نیست و جوانانی دارد که همچنان به دنبال بزرگی در این ورزش هستند. جوانان ملی پوش زیر ۲۱ سال ایران در جریان رقابت‌های قهرمانی جهان، با شکست دادن آرژانتین، به دیدار پایانی این رقابت‌ها راه یافتند تا امشب فینالی تکراری را مقابل جوانان ایتالیا برگزار کنند. تقابلی که یک بار دیگر در سال ۲۰۱۹ نیز برگزار شده و ایران با پیروزی مقابل رقیب، به قهرمانی جهان رسیده است. فارغ از نتیجه بازی امشب، که البته امیدوارم با قهرمانی جوانان شایسته کشورمان همراه باشد، باور دارم نفس کسب همین موفقیت مجدد و حضور در فینال رقابت‌های قهرمانی جوانان جهان، تداوم همان رویاپردازی و امیدی است که والیبال ما، ورزش ما و مهم تر از همه جامعه ما بدان نیاز دارد. نسل جوان ما رویایی دارد و ملی پوشان جوان والیبالیست، تجسم بخشی از آن هستند. ببینید مبین نصری، یکی از اعضای این تیم پر امید درباره دیار پایانی این رقابت ها چه می گوید: «تنها به مدال طلا فکر می کنیم و به مردم کشور قول می‌دهیم بهترین بازی را داشته باشیم و تمام توان خود را برای خوشرنگ‌ترین مدال این مسابقات بگذاریم و قهرمان جهان شویم.»
این مصداق همان رویا پردازی است که ولاسکوی بزرگ، زمانی که برای ساختن روزگار درخشان والیبال ایران به کشورمان آمده بود، وعده ساختنش را در ذهن جوانان والیبالیست این سرزمین داده بود. والیبال ایران، علیرغم ناکامی در رده بزرگسالان، هنوز در رده های پایه رویاپرداز و جاه طلب است و این یعنی همچنان می توان به آینده امیدوار بود.
نظر شما