به گزارش قدس آنلاین، حتی در جشن‌های اخیر هالووین در آمریکا، بسیاری از بچه ها به جای اینکه در خیابان‌های محله‌شان خانه به خانه بروند، تا از مردم شکلات و شیرینی بگیرند، در پارکینگ‌ها بین ماشین‌ها حرکت می‌کردند و از صندوق عقب های بازشان که با عنکبوت‌های غول‌پیکر و غول‌های وحشتناک تزئین شده بود، آب نبات جمع می‌کردند. این شاید جدیدترین نشانه این حقیقت است که خودروها به طرز چشمگیری تسلط زیادی بر زندگی آمریکایی دارند. آمریکا به مراتب بیشتر از هر کشور بزرگ دیگری به خودرو متکی است و به طور متوسط تقریباً دو وسیله نقلیه در هر خانواده وجود دارد. این اتفاق به نوبه خود با بسیاری از بیماری ها مانند چاقی، آلودگی، گسترش بی رویه حومه شهرها و غیره مرتبط است.

با وجود چنین نگرانی هایی، آمریکایی‌ها بیش از هر زمان دیگری با انتخاب زندگی در حومه شهر، خود را به زندگی تعریف‌شده توسط خودرو تسلیم می‌کنند. سرشماری ها نشان می‌دهند که پس از دهه‌ها رشد ثابت، اکنون بیش از نیمی از جمعیت آمریکا در حال حاضر در شهرک‌های حومه شهرها مستقر هستند. اینکه ماشین‌ها و حومه‌ها افتضاح هستند همیشه یکی از نظریات کلاسیک نخبگان بوده اما این نظرات از ترجیحات توده‌ مردم متفاوت است و مردم آمریکا از هر دوی آن ها کاملاً لذت می‌برند. برای بسیاری، جاذبه های اصلی حومه شهر شامل هزینه کمتر مسکن و ایمنی بیشتر است. با این حال، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که چگونه خودروها بخش مهمی از این معادله هستند و حومه‌های شهرهای آمریکا را به طرز چشمگیری کارآمد می‌سازد.

«راحتی» یکی از تاثیرگذارترین عوامل است. مشهور است که اصلاً شهرهای آمریکا برای وسایل نقلیه پیکربندی شده‌اند، فرآیندی که در دهه ۱۹۲۰ با آغاز فروش خودروی فورد مدل T آغاز شد. طراحی‌های شهری خودرو محور در سراسر کشور گسترش یافت، که شامل جاده‌های پهن، دسترسی وسیع به بزرگراه‌ها و پارکینگ‌های فراوان بود. کشورهای دیگر به درجات مختلف از این مدل کپی کرده اند. با این حال آمریکا در به کمال رساندن آن بسیار نزدیک شده است. در مقاله ای که در ماه آگوست با حمایت بانک جهانی منتشر شد، گروهی از اقتصاددانان سرعت جاده ها را در ۱۵۲ کشور بررسی کردند. جای تعجب نیست که کشورهای ثروتمند در این زمینه از کشورهای فقیر پیشی گرفتند. و در بین کشورهای ثروتمند، آمریکا از دیگر کشورها جلوتر است. ترافیک آن حدود ۲۷ درصد سریع‌تر از سایر کشورهای ثروتمند است و از ۲۰ شهر سریع جهان در این حوزه، ۱۹ شهر در آمریکا قرار دارند.

اینطور نیست که جاده های آمریکا به خودی خود بهتر باشند. در عوض، این سرعت گواهی بر رابطه دوستانه آمریکایی ها با حومه شهر و شهرهای کوچکتر است که احساس حومه را دارند. در مقایسه با شهرهای دیگر کشورهای سازمان توسعه و همکاری اقتصادی، شهرهای آمریکا ۲۴ درصد جمعیت کمتری دارند، ۷۲ درصد مساحت بیشتری را پوشش می دهند و ۶۷ درصد جاده های بزرگتری دارند. همه اینها رانندگان را قادر می‌سازد تا به خوبی بتوانند در خیابان ها و جاده ها رانندگی کنند. نیویورک، متراکم ترین شهر آمریکا، در این حوزه یک استثناست اما در بیشتر حومه آمریکا رانندگان به ندرت با مشکل ماندن در ترافیک مواجه می شوند.

سرعت رانندگی، مسافت را کاهش می دهد. یکی از مفاهیم مد روز در بین برنامه ریزان شهری در این روزها «شهر ۱۵ دقیقه ای» است، که هدف در آن ساخت محله هایی است که به مردم اجازه می دهد در عرض ۱۵ دقیقه با پای پیاده یا دوچرخه به محل کار، مدرسه و مکان های تفریحی برسند. بسیاری از آمریکایی ها ممکن است به سادگی نیاز به این نوآوری را درک نکنند، زیرا آنها در حال حاضر در شهرهای ۱۵ دقیقه ای زندگی می کنند، چون معمولا با خودرو رفت و آمد می کنند و به مکان های مورد نظر خود یه سرعت می رسند. بسیاری از امور ضروری مانند خرید خواربار، مدرسه، رستوران ها، پارک ها، خدمات پزشکی و موارد دیگر با یک رانندگی سریع برای حومه شهرها در دسترس هستند.

فراگیر بودن خودرو مزیت دیگری دارد که به ندرت قدردانی می شود. مطالعه اخیر لوکاس کانول از دانشگاه ییل و همکارانش مناطق شهری در آمریکا و اروپا را مورد بررسی قرار داد. آنها «مناطق دسترسی» را محاسبه کردند، که به عنوان منطقه ای تعریف می شود که از آنجا می توان به راحتی به مراکز شهر دسترسی داشت. اگرچه شهرهای اروپایی حمل و نقل عمومی بهتری دارند، اما شهرهای آمریکا در کل دسترسی بیشتری دارند. اندازه مناطق دسترسی را در فاصله ۱۵-۳۰ دقیقه از مراکز شهر در نظر بگیرید. اگر از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنید، میانگین ۳۴ کیلومتر مربع در آمریکا در مقابل ۶۳ کیلومتر مربع در اروپا است. اگر از خودروهای شخصی استفاده می کنید، تفاوت بسیار آشکارتر است: ۱۱۶۰ کیلومتر مربع در آمریکا در مقابل ۴۳۰ کیلومتر مربع در اروپا!

همانطور که ورود به مراکز شهرهای آمریکا آسان تر است، خروج از آنها نیز آسان می باشد. با گذشت زمان مردم از دفاتر در پایان روز به سمت خانه‌های دوردست خود حرکت کرده، و نشاط و پویایی را از هسته‌های مرکز شهر دور می کنند. با این حال، دیدگاه مثبت تری برای نگریستن به این پدیده وجود دارد. این دقیقاً همان دسترسی است که خانه های بزرگتر و خیابان های ساکت تر را در دسترس بخش وسیعی از این کشور قرار داده است. ویلیام فری از اندیشکده بروکینگز، در تحلیل خود از سرشماری سال ۲۰۲۰، نشان داد که حومه شهر در طول سال ها بسیار متنوع تر شده است. در سال ۱۹۹۰ تقریباً ۲۰ درصد از حومه شهرها غیر سفیدپوست بودند. این رقم در سال ۲۰۰۰ به ۳۰ درصد و در سال ۲۰۲۰ به ۴۵ درصد افزایش یافته است.

البته همه چیز در مورد خودروها خوب نیست. داشتن یا اجاره یکی از آنها هزینه زیادی دارد و به ویژه بار بزرگی را بر قشر فقیر کارگر در آمریکا وارد می کند. بر این اساس انتقادات در شهرهای آمریکا در مورد وضعیت تاسف بار حمل و نقل جمعی رایج است. با این حال، این تصور عمومی، اگرچه گسترده است، اما کاملاً دقیق نیست. حتی اگر جاده ها عمدتاً برای اتومبیل های شخصی ساخته شده باشند، یک منبع مشترک هستند و می توانند به عنوان مسیر اتوبوس ها نیز در نظر گرفته شوند. در مطالعه خود آقای کانول و همکارانش به این نتیجه رسیدند که حمل و نقل اتوبوسی در آمریکا به طرز شگفت انگیزی موثر است: گزینه های حمل و نقل عمومی بین حومه های دوردست و مراکز شهر تقریباً در آمریکا و اروپا قابل مقایسه است. اگرچه آمریکا می تواند برای بهبود خدمات اتوبوسرانی خود در هسته های شهری اش کارهای بیشتری انجام دهد، اما نکته مهم این است که شهرهایی که برای اتومبیل طراحی شده اند می توانند از حمل و نقل انبوه نیز پشتیبانی کنند.

امروز در آمریکا برخی تغییرات در جریان است. جوانان آمریکایی کمتر رانندگی می کنند. شهرهای بیشتری در حال ساختن محله های قابل پیاده روی هستند. به طور خلاصه، می توان آمریکایی را تصور کرد که اعتیاد کمتری به اتومبیل داشته باشد.

در عین حال، کووید-۱۹ سبک زندگی را به گونه‌ای تغییر داده است که ممکن است به نفع وسایل نقلیه باشد. مردم کمتر به دفاتر و سازمان ها مراجعه می کنند. این امر باعث کاهش تقاضا و درآمد برای حمل و نقل عمومی شده و در عین حال جاده ها را کمتر دچار ازدحام کرده و در نتیجه برای رانندگان خوشایندتر می شود. اگر ظهور کار از راه دور به خانواده ها امکان دهد تا هر چه بیشتر به سمت حومه شهر حرکت کنند، ماشین ها ضروری تر نیز خواهند شد.

منبع: اکونومیست

مترجم: امیرمحمد سلطانپور