فساد اقتصادی و فساد فرهنگی که بی برو برگرد تأثیرش را بر زندگی ما خواهد گذاشت؛ اولی تأثیری طولانی‌مدت خواهد داشت و دومی تأثیری آنی و کوتاه‌مدت.
آهنگ‌های ساسان حیدری در سال‌های اخیر با یک برنامه مدون و تکراری منتشر شده است؛ به این صورت که آهنگ پس از انتشار برای مدتی محدود وایرال شده و پس از یکی دو ماه تب آن آهنگ از بین می‌رود.
از این نظر باید خوشحال بود که این آهنگ‌ها آن قدر سخیف هستند که تبدیل به آثار ماندگاری نخواهند شد و تأثیر چندانی بر فضای موسیقایی ایران نخواهند گذاشت اما اثرات مخربی مثل به سخره گرفتن باورهای عرفی و فرهنگی و تنزل سطح سلیقه موسیقایی مخاطبان به خصوص نوجوانان و جوانان را در پی خواهد داشت که از میان بردن هر یک از این اثرات نیازمند هزینه‌های مادی و معنوی بسیاری است.
ساسان حیدری، خواننده‌ای است که اتفاقاً در ایران رشد کرد و پر و بال گرفت و بعد قدم در مسیر مهاجرت گذاشت. از این نظر او شهروندی ایرانی بود که با خلق و خوی مردم ایران و آنچه آن‌ها را به وجد می‌آورد یا موجب رخوتشان می‌شود، کم و بیش آشناست.او می‌داند چطور مسائل مربوط به زندگی ایران و باورهای فرهنگی و عرفی ایران را در آهنگ‌هایش بگنجاند و بعد به خورد مخاطبانش بدهد و شاید دلیلی که سبب شده آهنگ ساسی حتی برای کوتاه‌مدت به اصطلاح بگیرد همین ارجاعات به‌روزش باشد.
با اینکه این خواننده این بار کوتاه آمده و در واکنش به برخی از انتقادها گفته آهنگ «برادران لیلا» برای مثبت ۱۸ سال است اما به هر حال نوجوانان مخاطبان اصلی قطعه او هستند.
اتفاقی که پس از انتشار هر کلیپ و آهنگ ساسان حیدری در فضای جامعه می‌افتد، چیست؟ عده‌ای برای هم دل می‌سوزانند و برای مادران بیشتر که از خدا بی‌خبری به نام ساسی روی نوجوانان ایرانی زوم کرده و قرار است روح و جسمشان را قبضه کند. یا مثلاً فلان کاربر گفته: «خداروشکر من بچه ندارم که نگران باشم ساسی بیاد روح و قلب بچه من رو ازش بگیره!».
واقعیت این است که چنین دلسوزی‌ها و یا توصیه به این خواننده که «دست از این کارات بردار پسر که این قطعه‌ها و آهنگات آخر و عاقبت نداره. تو خودت پدری و...» راه حل رفع معضل ساسی نیست.
اتفاقاً نوک پیکان این نگرانی و انتقادها، مادران نیستند بلکه بی‌توجهی مسئولان به خلأهای فرهنگی و نداشتن راهبرد یا برنامه‌ای مدون در حوزه‌های مختلف به خصوص موسیقی است که موجب شده آهنگ‌های بدون محتوای او که اتفاقاً دین، عرف، باور و فرهنگ ایرانی را نشانه گرفته این طور در میان همه قشرها به ویژه نوجوانان وایرال شود. پاسخی که این خواننده به انتقاد عموپورنگ مبنی بر تولیدات سخیف او داده، گویای همین خلأ فرهنگی است.
او گفته: «دو ساله من آهنگ نخوندم. یک بار فکر نکردین مشکل از خودتونه؟ آهنگ من مال بچه‌ها نیست. بچه شما گوش میده، مشکل تربیت توعه نه من...».
چه باید کرد؟
همان طور که گفته شد بازدیدهای میلیونی از تیزر قطعه‌های جدید ساسان حیدری و امثال او نه به خاطر توانایی‌های آن‌ها یا کیفیت خاص در آن است بلکه میدان خالی آثار شاخص و قابل دفاع و نبود یک برنامه مدون، اجرایی و ملموس در حوزه موسیقی است.
جدی گرفتن سبک‌های مختلف موسیقی نظیر آنچه ساسی در آن تولیداتی دارد و طرفداران آن‌ها و تولیدات استاندارد در این گونه‌ها شاید راهکارهایی باشد که بتواند این خلأها را جبران کند.
قدم بعدی مهیا کردن شرایط برای بزرگان موسیقی است. تا وقتی موسیقی ایران با مشکلاتی مثل کنسل شدن کنسرت‌ها به دلایلی مثل قطعی برق سالن کنسرت، ممنوع‌الکاری موقت چند خواننده و مسائل اینچنینی دست و پنجه نرم می‌کند عرصه و بازار برای امثال ساسان حیدری باز و داغ است.
از این نظر باید خوشحال بود که این آهنگ‌ها آن قدر سخیف هستند که تبدیل به آثار ماندگاری نخواهند شد و تأثیر چندانی بر فضای موسیقایی ایران نخواهند گذاشت اما اثرات مخربی مثل به سخره گرفتن باورهای عرفی و فرهنگی و تنزل سطح سلیقه موسیقایی مخاطبان به خصوص نوجوانان و جوانان را در پی خواهد داشت که از میان بردن هر یک از این اثرات نیازمند هزینه‌های مادی و معنوی بسیاری است.
ساسان حیدری، خواننده‌ای است که اتفاقاً در ایران رشد کرد و پر و بال گرفت و بعد قدم در مسیر مهاجرت گذاشت. از این نظر او شهروندی ایرانی بود که با خلق و خوی مردم ایران و آنچه آن‌ها را به وجد می‌آورد یا موجب رخوتشان می‌شود، کم و بیش آشناست.او می‌داند چطور مسائل مربوط به زندگی ایران و باورهای فرهنگی و عرفی ایران را در آهنگ‌هایش بگنجاند و بعد به خورد مخاطبانش بدهد و شاید دلیلی که سبب شده آهنگ ساسی حتی برای کوتاه‌مدت به اصطلاح بگیرد همین ارجاعات به‌روزش باشد.
با اینکه این خواننده این بار کوتاه آمده و در واکنش به برخی از انتقادها گفته آهنگ «برادران لیلا» برای مثبت ۱۸ سال است اما به هر حال نوجوانان مخاطبان اصلی قطعه او هستند.
اتفاقی که پس از انتشار هر کلیپ و آهنگ ساسان حیدری در فضای جامعه می‌افتد، چیست؟ عده‌ای برای هم دل می‌سوزانند و برای مادران بیشتر که از خدا بی‌خبری به نام ساسی روی نوجوانان ایرانی زوم کرده و قرار است روح و جسمشان را قبضه کند. یا مثلاً فلان کاربر گفته: «خداروشکر من بچه ندارم که نگران باشم ساسی بیاد روح و قلب بچه من رو ازش بگیره!».
واقعیت این است که چنین دلسوزی‌ها و یا توصیه به این خواننده که «دست از این کارات بردار پسر که این قطعه‌ها و آهنگات آخر و عاقبت نداره. تو خودت پدری و...» راه حل رفع معضل ساسی نیست.
اتفاقاً نوک پیکان این نگرانی و انتقادها، مادران نیستند بلکه بی‌توجهی مسئولان به خلأهای فرهنگی و نداشتن راهبرد یا برنامه‌ای مدون در حوزه‌های مختلف به خصوص موسیقی است که موجب شده آهنگ‌های بدون محتوای او که اتفاقاً دین، عرف، باور و فرهنگ ایرانی را نشانه گرفته این طور در میان همه قشرها به ویژه نوجوانان وایرال شود. پاسخی که این خواننده به انتقاد عموپورنگ مبنی بر تولیدات سخیف او داده، گویای همین خلأ فرهنگی است.
او گفته: «دو ساله من آهنگ نخوندم. یک بار فکر نکردین مشکل از خودتونه؟ آهنگ من مال بچه‌ها نیست. بچه شما گوش میده، مشکل تربیت توعه نه من...».
چه باید کرد؟
همان طور که گفته شد بازدیدهای میلیونی از تیزر قطعه‌های جدید ساسان حیدری و امثال او نه به خاطر توانایی‌های آن‌ها یا کیفیت خاص در آن است بلکه میدان خالی آثار شاخص و قابل دفاع و نبود یک برنامه مدون، اجرایی و ملموس در حوزه موسیقی است.
جدی گرفتن سبک‌های مختلف موسیقی نظیر آنچه ساسی در آن تولیداتی دارد و طرفداران آن‌ها و تولیدات استاندارد در این گونه‌ها شاید راهکارهایی باشد که بتواند این خلأها را جبران کند.
قدم بعدی مهیا کردن شرایط برای بزرگان موسیقی است. تا وقتی موسیقی ایران با مشکلاتی مثل کنسل شدن کنسرت‌ها به دلایلی مثل قطعی برق سالن کنسرت، ممنوع‌الکاری موقت چند خواننده و مسائل اینچنینی دست و پنجه نرم می‌کند عرصه و بازار برای امثال ساسان حیدری باز و داغ است.
نظر شما