به گزارش قدس آنلاین، رحمان ایرانپور با اشاره به مبارزه اصولی با طغیان موش در مزارع شهرستان همدان اظهار کرد: یکی از مهمترین جوندگان زیان‌آور در کشاورزی موش است که خسارت قابل ملاحظه‌ و اقتصادی به مزارع و محصولات کشاورزی وارد می‌کند.

وی با بیان اینکه این جوندگان اغلب در زمین‌های سبز، مراتع و کشت‌های آبی دیده می‌شود، افزود: میزبان موش غلات از جمله گندم و جو آبی و یونجه چند ساله است به طوریکه از مواد گیاهی مانند جوانه، برگ، ساقه، ریشه، پیاز، دانه، میوه و حتی پوست گیاهان تغذیه می‌کند.

مدیر جهادکشاورزی شهرستان همدان یادآور شد: طغیان موش‌ها معمولاً دو، سه سال یکبار به علت مساعد بودن شرایط محیطی و شرایط آب و هوایی ایجاد می‌شود از همین رو زمستان و پاییز امسال به لحاظ بارش‌های جوی کم و کمبود هوای سرد و یخبندان در سطح مزارع شهرستان شاهد طغیان موش هستیم.

وی با تأکید بر اینکه گونه غالب جوندگان مضر صحرایی شهرستان همدان موش ورامین، موش مغان و موش کور است،  گفت: مبارزات زراعی و شیمیایی از اقدامات عاجلی است که در این حوزه صورت گرفته است.

ایرانپور در ادامه خاطرنشان کرد: رعایت کامل اصول زراعی مانند شخم پاییزه و از بین بردن علف‌های هرز با عنوان مبارزه زراعی انجام شده است ضمن اینکه در این رابطه دشمنان طبیعی جوندگان مانند عقاب، شاهین، جغد و کلاغ در راستای کنترل حائز اهمیت هستند.

وی سطح مبارزه با این آفت عمومی را ۹۱۰ هکتار از اراضی دانست و اظهار کرد: تاکنون ۷۰ کیلوگرم سم جونده‌کش در این حوزه مصرف شده اگرچه مبارزه در سطح مزارع آلوده ادامه‌دار است.

مدیر جهادکشاورزی شهرستان همدان در رابطه با روش‌ مبارزه شیمیایی یادآور شد: به منظور مبارزه شیمیایی باید از طعمه مسموم و به ازای یک کیلوگرم گندم باید ۲۰ تا ۲۵ گرم سم «فسفر دوزنگ» و ۲۰ تا ۳۰ گرم روغن خوراکی استفاده کرد به طوریکه در حین اجرای عملیات طعمه‌گذاری ماسک، عینک محافظ چشم، دستکش غیرقابل نفوذ، چکمه و لباس کار ضروری است.

وی در بخش دیگری در تشریح علت افزایش جمعیت جوندگان مضر صحرایی مطرح کرد: طی دو سال اخیر جمعیت موش‌های مضر صحرایی در سطح اکثر استان‌های کشور به حالت طغیانی در آمده است.

ایرانپور بیان کرد: استمرار گرمای هوا، عدم بارش و پوشش برف در سطح مزارع و مراتع، عدم وجود سرما و یخبندان در طول فصل پاییز و زمستان سال ۱۴۰۱ و تکرار همین موضوع در پاییز سال جاری را از مهمترین دلایل افزایش جمعیت و طغیان موش های صحرایی می‌توان برشمرد.