داود قاسم زاده، عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان، در گفت و گو با قدس آنلاین که به مناسبت ۲۰ مارس- ۲۹ اسفند- روز جهانی شادی انجام شده است، با اشاره به این که احساس شادی و نشاط یکی از ضروری ترین خواسته های فطری و نیازهای روانی انسان به شمار می رود، افزود: بنده بین شادی و نشاط تفاوت قائلم؛ شادی همان لذت های گذرای هیجانی و احساسی فرد است ولی نشاط، شادی درونی را در بر می گیرد. در واقع انسان ها با دست یافتن به نشاط درونی است که احساس خرسندی و رضایت از زندگی می کنند.
وی با بیان این که تمام تلاش انسان در طول تاریخ این بوده که به نشاط درونی برسد، در خصوص تاثیرات شادی بر زندگی فردی و اجتماعی گفت: دستیابی به شادی و نشاط درونی یکی از اساسی ترین نقاط قوت افراد محسوب می شود. این موضوع نقش تعیین کننده ای در تامین سلامت فرد و جامعه دارد و موجب ارتقای کیفیت زندگی، بالا رفتن تعاملات و سرمایه اجتماعی افراد، تقویت خلاقیت ها می شود. در واقع اگر شادی و نشاط درونی در بین شهروندان جامعه ای به وجود بیاید آنان به یک حالت از توسعه شناختی دست پیدا می کنند که به نظرم شادی و نشاط درونی به این معنا می‌تواند مترادف با یک خیر عمومی باشد.
اگر شادی و نشاط درونی در بین شهروندان جامعه ای به وجود بیاید آنان به یک حالت از توسعه شناختی دست پیدا می کنند که به نظرم شادی و نشاط درونی به این معنا می‌تواند مترادف با یک خیر عمومی باشد.وی سرمایه اجتماعی، میزان تعاملات و ارتباطات بین شهروندان، سرمایه فرهنگی و سرمایه اقتصادی را از مؤلفه های تاثیرگذار در شادی یاد کرد و افزود: نتایج مطالعات و پژوهش ها نشان می دهند که بین این متغیرها و احساس شادی و نشاط در سطح فردی و عمومی یا اجتماعی رابطه معنی داری وجود دارد. به طوری که برای مثال هرچقدر وضع معیشت و رفاه و دستیابی به سرمایه های اقتصادی برای افراد، سخت تر می‌شود، میزان نشاطشان هم در زندگی کاهش پیدا می‌کند و این موضوع حتی در بسیاری از موارد موجبات ابتلا به اختلالات روانی و هیجانی از جمله افسردگی را هم برای آن ها به وجود می آورد.
قاسم زاده، سپس به ارزیابی وضعیت شادی و نشاط اجتماعی در جامعه پرداخت و گفت: در این حوزه وضعیت مناسبی نداریم و این موضوع را براحتی در سطح فردی و در بین شهروندان هم مشاهده کرد. در واقع بالا بودن آمار اختلافات، درگیری‌ها، پرونده هایی که در دادگاه‌ها تشکیل می‌شود و... همگی حاکی از این است که جامعه در شاخص شادی وضعیت مناسبی ندارد .
این استادیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه فرهنگیان تهران، پایین بودن درآمد بخش بزرگی از مردم برای تامین رفاه و نیازهای اولیه شان و کم توجهی به استفاده از ظرفیت ها و پتانسیل های موجود مثل مناسبت ها و جشن های ملی و مذهبی را مهمترین عوامل وضعیت نامناسب کشور در شاخص شادی، عنوان می کند و می گوید: نشاط اجتماعی بستر اجتماعی دارد، یعنی ساختارهای اجتماعی مثل فراگیری اجتماعی، رفاه اجتماعی، احترام به حقوق شهروندی، به رسمیت شناختن بسیاری از ظرفیت ها و پتانسیل ها از جمله آیین های ملی و مذهبی می توانند بسترهای شادی و نشاط اجتماعی را در جامعه بوجود بیاورند.
بنابراین مسئولان و سازمان های متولی برای اصلاح رویکردها و احیای جشن های ملی و مذهبی باید به صورت واقعی پای کار بیایند و با ایجاد سازوکارهای لازم بمنظور برگزاری آن ها از طریق شهرداری ها، بخش داری ها و دهیاری ها موجبات ارتقای شادی مردم را بوجود آورند. چون این گونه مشارکت ها موجب محبت، مهربانی و همدلی بین انسان ها می شود و این فراگیری همدلی در نهایت شادی را در جامعه رقم می زند.
وی با تاکید براین است که صرفاً با برنامه ای مثل خندوانه نمی‌شود مردم را شاد کرد، تصریح می کند: این یک واقعیت است چون در این گونه برنامه ها افراد به نوعی لذت زودگذر و سطحی را تجربه می‌کنند، البته این حرف به این معنا نیست که چنین برنامه هایی لازم و موثر نیست ولی واقعیت این است که تا وقتی که نیازهای اولیه مردم برآورده نشوند حتی اگر در محلات جشن های ملی و مذهبی هم برگزار کنیم باز هم خیلی از مردم رغبت خاصی به آن ها نشان نمی دهند، بنابراین برای ارتقای سطح شادی و نشاط اجتماعی در جامعه باید هرچه سریعتر فکری به حال معیشت مردم کنیم.
نظر شما