قدس آنلاین

اشتراک گذاشتن؛ مساله این است!

دقت کرده اید بعضی هامان چه عجیب معتاد شده ایم این روزها و بی اینستا و استوری، گاهی تا مرز چالش هویت هم پیش می رویم!

یادداشت قدس آنلاین؛

سَرِ آب را نبُریم

نگوییم «به ما چه»...! نگوییم از فردا...! حیات آب واقعاً به نفس نفس افتاده و بحران در کمین است...!

چراغ ها را روشن می کنند

از دور و برمان غافل ایم و از کنار بسیاری از آدم ها و رخدادهای مهم، کم توجه رَد می شویم... این خوب نیست... چون تعمق نکردن و نیاموختن - به مرور زمان - ما را ضعیف می کند...

در حوالی حبس

اولین بار نیست که می شنوم «حُکم جایگزین»، اما اولین بار است که با کسی روبرو می شوم که مشمول مجازات جایگزین حبس شده است... مشمول همین راه و روش های قابل تامل که چند سالی ست در نظام قضایی ایران مرسوم شده...

یک عروس تمام ایرانی

جنس متانت و دانایی همکار کناری ام را می شناسم، اینکه روی حرف حساب، حرفی نمی آورد.

یادداشت قدس آنلاین؛

سندرم فرار از کتاب

دستم را می گذارم زیر چانه ام و از هر کسی که از راه می رسد می پرسم چرا ایرانی ها از کتاب دوری می کنند؟ ده ها جواب هم می گیرم که خودم اساساً با یکی شان خیلی موافقم. پدر و مادر کتاب نخوان...!

کفگیر به ته دیگ خورد...

تقریباً یک هفته ای می شود که تبحر خاصی پیدا کرده ام در تشخیص صدای کفش ها... کفش های مردانه و زنانه و بچگانه... کفش های کتانی و پاشنه دار... و قدم برداشتن های عجول و آرام... .

اول یک سوزن به خودمان...

اگر سری به آمار تصادفات جاده ای در جهان و ایران بزنید حتماً سرتان سوت می کشد و عصبانی به خودتان می گویید برای نبستن کمربند ایمنی، استفاده نکردن از پل عابر، صحبت حین رانندگی، عدم رعایت فاصله ایمنی و تلفن همراه که دیگر خودم مقصرم.

روزی، آنگونه که می دانم و می دانی، نیست

پایان ماجرا: از خودمان می پرسیم چرا...؟ و از یکدیگر هم می پرسیم واقعاً چرا...؟ دقایقی در دایره ی همین چراها می گذرد و در نهایت به این نتیجه می رسیم که می توانیم از حق خودمان بگذریم اما حق و حقوق دیگران را نباید نادیده بگیریم، پس راهی می شویم...