پیامبر اکرم (ص) در اولین آیاتی که بر وی نازل شد، مأمور قرائت آیات الهی شد و در دستور دیگری، خداوند به پیامبر اکرم (ص) و مؤمنان در قسمتی از آیه می فرماید: «فاقرَءوا ما تَیَسَّرَ مِنَ القرآن»؛ آن مقدار از قرآن که برای شما میسر است تلاوت کنید.

از امام باقر(ع) نیز در این باره نقل شده است که ایشان فرموده اند: «قال رسول الله (ص): مَن قَرأ عشر آیات فی لَیلَة لَم یَکتب من الغافِلین، وَ مَن قَرأ خَمسین آیة کتب من الذاکِرین، وَ مَن قَرأ مائة آیة کتب من القانِتین، وَ مَن قَرَأ مائتی آیة کتب من الخاشِعین، وَ مَن قَرء ثَلائمائة آیة کتب من القائِزین، وَ مَن قَرأ خَمسمائة آیة کتب من المُجتَهدین، وَ مَن قَرأ أَلف آیة کتبه قنطار من تبر؛ رسول خدا (ص) فرمودند: کسی که در شب ده آیه بخواند، از غافلین نوشته نمی شود. و کسی که پنجاه آیه بخواند، از ذکر گویندگان نوشته می شود و کسی که دویست آیه بخواند، از خاشعین نوشته می شود و کسی که سیصد آیه بخواند، از رستگاران نوشته می شود و کسی که پانصد آیه بخواند، از کوشش کنندگان نوشته می شود و کسی که هزار آیه را بخواند، از یک قنطار برای او نوشته می شود

با نگاه اول به این حدیث، تنها کمیت قرائت فهمیده می شود اما با نگاهی عمیق تر این مطلب روشن می شود که هدف امام باقر(ع) از ایراد این حدیث، قرائت بیشتر به همراه فهم بیشتر است.

قرائت قرآن در نماز یا غیر آن
قرائت قرآن در حالت معمولی ثواب خاص خود را دارد چه برسد به این که در حالت نماز باشد که ثواب آن مضاعف خواهد بود. عبدالله بن سلیمان از حضرت امام باقر (ع) روایت کرده است که فرمود: مَن قَرأ القُران قائما فی صَلاته کتب الله لَه بِکُلّ حَرف مائة حَسَنَة، وَ مَن قَرأه فی صَلاته جالِسا کتب الله لَه بَکُل حَرف خَمسین حَسَنَة، وَ مَن قَرأه مَن غَیر الصَلاة کتب الله بِکُل حَرف عشر حَسَنات؛ هر کس که قرآن را در حال ایستاده، در نمازش قرائت کند، خداوند در برابر هر حرف، یکصد حسنه می نویسد و هر کس در حال نشسته، در نماز، قرآن تلاوت نماید، خداوند در برابر هر حرف، پنجاه حسنه برایش می نویسد و هر کس در غیر نماز آن از تلاوت نماید، در برابر هر حرف، ده حسنه برایش خواهد نوشت.

منابع:
1- کلینی. الکافی، ج2: 612.
2- شیخ الصدوق. ثواب الاعمال: 11.
3- شمخی؛ شریفی. سخنان امام محمدباقر (ع) درباره قرآن کریم، نشریه بینات.