به گزارش قدس آنلاین،یکی از این اصطلاحات "آب زیرکاه "بودن است که برای برخی از انسانها استفاده می شود؛شماهم شنیده اید که می گویند فلانی فرد آب زیرکاهی است

آب زیر کاه از ابتکارات قبایل و جوامعی بود که به علت ضعف و ناتوانی جز از طریق مکر و حیله یارای مبارزه و مقابله با دشمن را نداشته اند. به همین جهت برای آنکه بتوانند حریف قوی پنجه را مغلوب نمایند، در مسیر او باتلاقی پر از آب حفر می کردند و روی آب را با کاه و کلش طوری می پوشانیدند که هیچ عابری تصور نمی کرد " آب زیر کاه " ممکن است وجود داشته باشد.

باید دانست که ایجاد این گونه باتلاق های آب زیر کاه صرفا" در حول و حوش قرا و قصبات مناطق زراعی امکان پذیر بود، تا برای عابران وجود کاه موجب توهم نشود.آب زیر کاه در قرون و اعصار قدیم جز حیله های جنگی بود و سپاهیان متخاصم را از این رهگذر غافل گیر می کردند. البته این حیله ی جنگی در منا طق باتلاقی و نقاطی که شالیزاری داشت مانند گیلان و مازندران بیشتر معمول و متداول بود.

فی المثل  " اسپهبد فرخان بزرگ " فرزند دابویه، معاصر عبدالملک مروان، که بعد از پدر بر مسند حکومت طبرستان نشست و از گیلان تا نیشابور را در حیطه ی تصرف در آورده بود، برای جلوگیری از عصیان و سر کشی دیلمی ها و سایر سرکشان : « از آمل تا دیلمستان چنان خندق استوار گردانید که جز پیاده را عبور ممکن نبودی. »

بر اساس این ترفند امروزه به برخی افراد آب زیرکاه " می گویند؛آب زیر کاه به کسانی اطلاق می شود که زندگی و حشر و نشر اجتماعی خود را بر پایه ی مکر و حیله بنا نهاده و با صورت حق به جانب ولی سیرتی پلید در مقام انجام مقاصد خود بر آیند.