به گزارش قدس آنلاین، از این رو است که خداوند در آیه 9 سوره مبارکه حشر می فرماید: «وَ يُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَ لَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَ مَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَـئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» «و [ديگران را] بر خويشتن مقدّم مى دارند، هر چند خودشان نيازمند باشند و آنها كه از خسّت نفس خويش، مصون بمانند، آنان ، همان رستگاران اند.»
جميل بن درّاج از امام صادق (ع) نقل می کند که فرمودند: «بهترينِ شما سخاوتمندان شمايند و بدترينتان، بخيلانتان. از خلوص ايمان است: نيكى كردن به برادران و كوشش براى رفع حوايج آنان. خداوند مهربان، نيكى كننده به برادران را دوست مى دارد و اين كار، مايه طرد و خوارى شيطان، دورى از آتش و ورود به بهشت است. اى جميل! اين را به آگاهى ياران برجسته ات نيز برسان» . گفتم: فدايت شوم! بزرگان از يارانم كيان اند؟ فرمودند: «آنان اند كه در سختى و آسايش به برادران نيكى و كمك مى كنند» سپس فرمودند: «اى جميل! بدان كه اين كار، براى افراد توانگر آسان است؛ امّا خداوند عزّ و جلّ در اين زمينه، آن را كه مالِ اندك دارد [و در عين حال ، همان را ايثار مى كند] ، ستوده و در كتاب خود فرموده است: «و [ديگران را] بر خويشتن مقدم مى دارند ، هرچند خودشان نيازمند باشند و آنها كه از خست نفس خويش مصون بمانند، آنان ، همان رستگاران اند».
امیرالمومنین على (ع) می فرمایند: «در هـنگامـى كه قـدرت دارى با گذشت بـاش و در گـاهِ تنگ دستى ات بخشنده و در وقت نيازمندى ات ايثارگر باش تا فضل تو كامل گردد.»
همان حضرت (ع) فرموده اند: «بهترين مردم كسى است كـه در تنگ دستى اش ايثارگر و شكيبا باشد.»
روایت است روزى امير مؤمنان (ع) گروهى را ديدند و پرسيدند: «شما كيستيد؟»، گفتند: ما جماعتى اهل توكّل هستيم. فرمودند: «توكلتان شما را به چه رسانيده است؟» گفتند: هر گاه چيزى بيابيم، مى خوريم و اگر نيابيم، صبر مى كنيم. فرمودند: «سگ هاى ما هم همين كار را مى كنند!». گفتند: پس چه كنيم اى امير مؤمنان؟ فرمودند: «كارى كه ما مى كنيم، هر گاه نداشته باشيم شكر مى كنيم و هر گاه به دست آوريم ايثار مى كنيم».
جایگاه ایثار در آموزه های دینی مذهبی ما به اندازه ای است که شیعه حقیقی با آن شناخته و توصیف می شود، آنچنان که از امام حسن عسکری (ع) روایت است که فرمودند: «شيعيان على (ع) آن كسانى اند كه برادرانشان را بر خودشان مقدم مى دارند، هر چند در خود آنها نيازى ضرورى باشد.»
برای این خصلت پسندیده و مقدم دانستن دیگری بر خود حتی در حال نیاز برکات و ثمراتی است که گنجینه روایی ما آنها را تصریح می کند.
پيامبر خدا (ص) در این باره می فرمایند: «هر كس هوسى كند و دست رد به سينه هوس خويش بزند و [ديگرى را] بر خود مقدم بدارد، خداوند، او را مى آمرزد.»
از امام باقر (ع) نیز روایت است که فرموده اند: «خداوند را بهشتى است كه جز سه كس وارد آن نمى شود: مردى كه عليه خود به حق داورى كند؛ مردى كه براى خدا به ديدن برادرش برود و مردى كه به خاطر خدا برادر مؤمنش را بر خويشتن مقدم بدارد.»
منابع:
میزان الحکمه
غررالحکم
مستدرک الوسائل
انتهای خبر/
نظر شما