دکتر محسن اصغری نکاح کارشناس روانشناسی کودک و استاد دانشگاه فردوسی مشهد ضمن اظهار مطلب فوق به خبر نگار قدس آنلاین گفت: با این که کودکان در خانواده بزرگ می شوند اما اینک در برهه ای از زمان قرار داریم که والدین آموزش مهارتهای زندگی به کودکان را لاز م ندانسته و انتظار دارند این وظیفه به آموزش و پرورش و رسانه ها محول شود.

وی اظهار داشت : آنچه خانواده ها برای آن سرمایه گذاری ارزشی می کنند تحصیل و شرکت در کلاسهای فوق برنامه است.در حالیکه خانواده الگوی ارزشی موثر تری است نسبت به آموزش و پرورش و رسانه ها جهت آموزش مهارتهای زندگی.

دکتر اصغری نکاح افزود : قطعا نوع نگرش خانواده و تغییرات اقتصادی و فرهنگی والدین بیانگر یک پیشینه خاص است , اما بیشتر از مشکلات اقتصادی اندیشه های کاذب است که خانواده ها را درگیر کرده.

او خاطر نشان کرد: تا زمانی که تحصیل در جامعه و یا حتی فیلم ها از اولویت برخوردار باشد تشکیل خانواده ارزش نمی یابد.

وی یاد آور شد: اینک در اغلب فیلم ها نه تنها گرایش به تشکیل خانواده ترغیب نمی شود بلکه کودک نیز نقشی نداشته و سایر اعضای خانواده , مخصوصا والدین به دنبال لذت جویی شخصی و رشد فردی هستند.

او اضافه کرد: این در حالی است که گرایش به تشکیل خانواده از دوران کودکی آغاز می شود و گرانقدر بودن آن از همان دوران باید احساس شود .

وی با ابراز تاسف از نوع آموزشهای فعلی به کودکان اظهار داشت: در گذشته بچه ها طی بازیهایی چون "خاله بازی" نوع کنش با یکدیگر را در ارتباطات خانوادگیِ ساخته ذهن خود و آنچه نظاره کرده بودند تمرین می کردند, اما حالا با استفاده از اسباب بازیهایی چون "بَن بِن بُن" یا تبلت و سرگرمی های فردی فرصت درک خانواده را ندارند.در حالیکه این ایراد باید در دل خانواده اصلاح شود.

دکتر اصغری نکاح همچنین ضمن تاکید بر مثبت دانستن ادامه تحصیل گفت: با وجودیکه ادامه تحصیل بد نیست اما اولویت دادن به آن فرد را از دوره طلایی ازدواج دور می کند و از همین روست که با مقوله بالا رفتن سن ازدواج یا عدم اهمیت به تشکیل خانواده در جوانانِ آماده ازدواج مواجه می شویم.

وی تصریح کرد: از آنجایی که نقش خانواده در آموزش و آماده کردن فرزند برای گرایش به تشکیل خانواده عمده است آموزش و پرورش و مهدها باید به کمک خانواده آمده و با این نهاد اجتماعی هم سو شوند بطوریکه در مهدها برای آموزش بچه ها از افراد متاهل که دوره های ضمن خدمت گذرانده اند استفاده کنند و آموزش های خود را بر مبنای خانواده محوری بنا نمایند.

به گفته او آنچه در خانواده به عنوان عشق و دوستی کاشته شده در مهد و مدرسه باید به عنوان بذر پرورش یابد.