نكته بسيار مهمي كه در اين زمينه بايد مورد توجه قرار بگيرد اين است كه مصداق بارز نيت و هدف داري اگر چه در عبادت خداوند است، ولي محدود به عبادت اصطلاحي نيست و شامل كل زندگي انسان مي شود. از اين ديدگاه مومن كسي است كه در كل زندگي خود مقصد و مقصود دارد و مقصدش چيزي جز قرب به خداوند و لقاي او نيست. اگر كسي نيت داشته باشد و تمام كارهاي عبادي و غير عبادي خود را با نيت نزديك شدن به خداوند انجام دهد، تمام زندگي اش در راستاي يك هدف و آن لقاي الاهي و وصول به محبوب عالم سامان دهي مي شود و از اين طريق به تمامي آرزوهاي انساني و الهي خود خواهد رسيد و در غير اين صورت تمام زندگي او از مسير صحيح خود خارج خواهد شد و به گمراهي و هلاكت خواهد افتاد از این رو حضرت محمد (صَلى الله عَليه وَ آله) می فرمایند: اَلنِّيَّةُ الحَسَنَةُ تُدخِلُ صاحِبَهَا الجَنَّةَ؛ نيت خوب صاحب خويش را به بهشت مى برد؛ و نیز امیرالمومنین على (عَليه السَلام) بیان می دارند :وُصولُ المَرءِ اِلى كُلِّ ما يَبتَغيهِ مِن طيبِ عَيشِهِ وَ اَمنِ سِربِهِ وَ سَعَةِ رِزقِهِ بِحُسنِ نيَّتِهِ وَ سَعَةِ خُلقِهِ؛ آدمى با نيّت خوب و خوش اخلاقى به تمام آن چه در جستجوى آن است، از زندگى خوش و امنيت محيط و وسعت روزى، دست مى يابد؛ و امام صادق (عَليه‏ السَلام) فرموده اند: مَن حَسُنَت نیتُهُ زیدَ فی رزقِه؛ هر که خوش نیت باشد روزیش زیاد می شود.
علاوه بر این از پیامبر (صَلى الله عَليه وَ آله) نقل شده است که: خداى والا مى فرمايد: وقتى بنده من كار نيكى اراده كند و نكند آن را يك كار نيك براى وى ثبت كنم و اگر بكند ده كار نيك تا هفتصد برابر ثبت كنم و وقتى كار بدى اراده كند و نكند بر عهده او ثبت نكنم و اگر بكند يك كار بد بر عهده او ثبت می نمایم؛ و نیز امام علی (عَليه السَلام) فرموده اند: لا يَفوزُ بِالجَنَّةِ اِلاّ مَن حَسُنَت سَريرَتُهُ و َخَلُصَت نيَّتُهُ؛ به پاداش بهشت نمى رسد مگر آن كس كه باطنش نيكو و نيّتش خالص باشد.
امام صادق (عَليه السَلام) می فرمایند :صاحِبُ النِّيَّةِ الصّادِقَةِ صاحِبُ القَلبِ السَّليمِ ، لأَنَّ سَلامَةَ القَلبِ مِن هَواجِسِ المَحذوراتِ بِتَخليصِ النِّيَّةِ للّه  فِى المورِ كُلِّها؛كسى كه نيّت درست داشته باشد، دل سالم و پاك دارد، زيرا سالم داشتن دل از وسوسه هاى شيطانى به سبب خالص گردانيدن نيّت در همه كارها براى خداوند است؛ و در این راستا امام كاظم (عَليه‏ السَلام) بیان می دارند: كَما لا يَقومُ الْجَسَدُ اِلاّ بِالنَّفْسِ الحَيَّةِ فَكَذلِكَ لا يَقومُ الدّينُ اِلاّ بِالنِّيَّةِ الصّادِقَةِ وَ لا تَثْبُتُ النِّيَّةُ الصّادِقَهُ اِلاّ بِالْعَقْلِ؛ همان گونه كه قوام جسم، تنها به جانِ زنده است، قوام ديندارى هم تنها به نيّت پاك است و نيّت پاك، جز با عقل حاصل نمى‏شود.
 

منابع:
1-نهج الفصاحه :143، 593.
2-تصنیف غررالحکم و دررالکلم :92، 168.
3-مصباح الشریعه :53.
4تحف العقول: 295، 396.
5-کافی، ج2: 105.