امروز صُبِ عَلَی الطّولوع وَرخاستُم رَفتُم نونوایی اکبرآقا سَرِ میلانِما تا چَنتا نون بِستِنُمُ خیرِ سَرُم صبحانَمِ با نون تازه بُخورُم. وَختی نوبتُم رَفت هزار تومَن دادُم به یَرِگه یُ گفتُم هَمَّشه نون بِده؛ دیدُم دودِنه نون دِده دستُم. واچُرتیدُم؛ بِزِش گفتُم پَس باقیش کو؟ گفتِگ پَخمه! مَگِر نِمِدِنی نون واز گیرون رِفتِ. دِنه پُنصَد تومَنه. ایره که گفت ناسَن فِشارُم وِل رَفتُ افتادُم کَفِ اِسفالت. ملت رِختن سَرُمُ آب پیشینگِ صورتُم کِردَنُ یَک دوتا توگوشی قایِم بِزِم زَدَن تا یَک خُردو حالمُ بِیتَر رَفت. وَرخاستُم به اکبر شاطِر گفتُم راست مِگی؟! دِنه پُنصَد تومَن؟! گفتِگ ها برار! ای نرخِ جِدید نونِ. گفتُم خُب حالا که قیمتِش رِ ایقذَر گیرون کِردن کیفیتِشَم بالا رِفته؟ گفتِگ ها! هَمی هفته اولی که نون رِ گیرون کِردَن یَکَّم نظارت بیشتر رِفته یُ آردِ مَقبولتَر بِزِما مِدَن که کیفیتِش یَک خُردو بالا بِره ولی یَکهَفته دِگه که قیمتایِ جِدید بِرِیِ مردم جا بیُفته یُ عادت کُنَنُ آبا از آسیاب بیُفته کیفیتِ نونَم واز عینِ قبل مِره یُ بَلکُم بدتَرَم خواهَد رَفت!

حالا مو یِ مَش غضنفر موندُم حالاکه دولت آمَده ناسَن نون رِ ایقذَر گیرون کِرده، بعد اووَخت ما نادار ناچارایِ نون خالی خور که دِگه نونَم نِمِتِنِم بِخِرِمُ بُخورِم بایِست چیکار کُنِم؟ بیُفتِم بیمیرِم؟!