البته در این بین باید موضوعات دیگری هم مد‌نظر قرار می گرفت و مهمترين موضوع افزایش اعضای شورای پايتخت از 15 به 31 عضو بود و این یعنی اگر تا پیش از این 15 نظر وجود داشت، حال باید 31 نظر به وحدت رویه و تجمیع نظر می رسیدند، اما تمام اعضای شورای چهارم تهران بر یک عقیده استوار بودند و اصرار داشتند که آن هم حمل و نقل عمومی بود، موضوعی که در برنامه پنج ساله دوم با نام (حمل و نقل عمومی و هوای پاک) گنجانده شده بود. پروژه های بزرگی طی چند سال اخیر در شهر تهران آغاز  که بتدریج به پروژه‌ای ملی تبدیل شد.

تجمیع نظرات شورا و همسویی با برنامه پنج ساله دوم بر حمل و نقل عمومی با اولویت و محوریت ساخت خطوط مترو تمرکز داشت. بهتر است بگوییم نقطه عطف این ماجرا مترو بود و در سال 92 نیز بیشترین تمرکز مدیریت شهری پایتخت روی افزایش ساخت و البته بهره برداری از خطوط مترو قرار داشت تا در اجرا و بهره برداری به رقم واقعی 30 کیلومتر مترو در سال برسیم که تحقق این خواسته می تواند نقطه عطفی برای مدیریت شهری محسوب شود. با توجه به مسایل و مشکلاتی که در حوزه تحریمها داشته ایم رو به بومی سازی آورده‌ایم که این نیز خود نقطه عطف دیگری است.

 اینکه امروز قابلیت اجرا و بهره برداری سالانه 30 کیلومتر خط مترو را داریم در مقایسه با نرم‌های جهانی و با توجه به مشکلاتی که در این حوزه وجود دارد، دستاوردی قابل ستایش است. خوشبختانه در حوزه ساخت و ساز تونل ها و ریل گذاری مشکل خاصی وجود ندارد و حتی جلوتر از برنامه حرکت می کنیم، اما تا حدودی در زمینه تامین تجهیزات، کار به کندی پیش می رود که به شخصه معتقدم این مشکل نیز با اجماع تمام نهادها قابل حل و فصل است و می توان کار را با سرعت بیشتری دنبال کرد.