4 واقعيت راجع به قند خون و ديابت نوع 2
- ابتلا به بيماري بدون اطلاع فرد
به گزارش سرويس بهداشت و سلامت قدس آنلاين؛ افزايش بسيار زياد قند خون كه به آن هايپر گليسمي اطلاق مي شود حالت آشكاري نيست و در نتيجه ديابت به طور خاموش پيشرفت مي كند و ممكن است فرد سال ها از بيماري خود اطلاع نداشته باشد. به نظر متخصصان، به طور متوسط 5 تا 10 سال بين اولين افزايش قند خون و تشخيص ديابت زمان سپري مي شود. به نظر مي رسد از هر دو بيمار مبتلا به ديابت يك نفر توجهي به بيماري خود ندارد و از درمان مناسب بهره نمي گيرد.
تنها روش تشخيص ابتلا به ديابت؛ انجام آزمايش قند خون است. پس از تشخيص بيماري آزمايش بايد با توجه به شرايط و عوامل خطر هر فرد مانند سن، سابقه فاميلي، عادات غذايي، اضافه وزن و... مرتب انجام شود.
- ديابت؛ بيماري كشنده
ديابت هر سال تعداد بسيار زيادي را در دنيا به كام مرگ مي كشاند چرا كه عدم تشخيص بيماري يا درمان نامناسب عوارض بسيار جدي از جمله نابينايي، قطع عضو، نارسايي كليه و حتي فوت به دليل آنفراكتوس قلبي را در پي دارد. در واقع، افزايش بسيار بالاي قند خون در طولاني مدت ديواره مويرگ ها در تمام بدن را ضعيف مي كند، مانع از رسيدن اكسيژن و مواد مغذي به بافت ها مي شود و آسيب هاي برگشت ناپذيري مانند ا ختلالات بينايي، عصبي، تحريك پذيري، عفونت ها، كاهش فرايند خون رساني، آسيب هاي كليوي، افزايش لخته هاي خون عامل بيماري هاي قلبي و... را در پي خواهد داشت. به همين دليل است كه هر 8 ثانيه يك نفر در دنيا به دليل بيماري ديابت جان خود را از دست مي دهد. به طور متوسط اميد به زندگي در بيمار ديابتي 5 تا 10 سال پايين تر از ديگران است.
- بيماري فوق العاده رايج
ديابت بيماري است كه ابتلا به آن طي سال هاي اخير بسيار بيشتر شده است و شايد آن را بتوان اپيدمي جوامع امروز دانست. تغيير در سبك زندگي و تغذيه را مي توان عوامل زمينه ساز شيوع اين بيماري دانست. در صورت وجود سابقه فاميلي و يا عوامل خطري مانند چاقي بايد حتما آزمايش خون انجام داد تا بيماري به موقع تشخيص داده شود حتي اگر هيچ علامت مشخصي احساس نگردد.
- پيشگيري از ابتلا به ديابت نوع 2
گرچه نمي توان نسبت به سن و زمينه ژنتيك كاري انجام داد اما امكان كنترل بسياري از عوامل زمينه ساز بيماري مانند عادات غذايي و فعاليت جسماني وجود دارد. تغذيه سالم و متعادل در قالب سه وعده غذايي در روز، پرهيز از ريزه خوري، محدوديت مصرف خوراكي هاي چرب و شيرين و مصرف كافي ميوه ها و سبزيجات شرايط غذايي مناسب براي پيشگيري از اين بيماري است. همچنين توصيه مي شود از هر فرصتي براي انجام فعاليت جسماني مانند پياده روي، بالا رفتن از پله ها، باغباني، خريد كردن، دوچرخه سواري و... استفاده كرد. حداقل بايد معادل 30 دقيقه پياده روي سريع در روز فعاليت داشت.
3 واقعيتي كه بهتر است بيماران ديابتي بدانند!
- مراقبت بسيار جدي تر از دهان، پاها و چشم ها
مويرگ هاي محيطي بدن در برابر افزايش قند خون بسيار حساس تر هستند و بيمار ديابتي بايد توجه خاصي نسبت به چشم ها و پاها داشته باشد. علاوه بر معاينات چشم پزشكي منظم، كنترل هميشگي سلامت پاها نيز توسط پزشك ضروري خواهد بود. دهان و دندان نيز قسمت بسيار حساس ديگري در اين بيماران است زيرا قند خون بالا فرد را مستعد پوسيدگي دندان ها و ديگر ناراحتي هاي دهان و لثه مي كند. همچنين اين ناراحتي ها نيز مي توانند عدم تعادل ديابت را در پي داشته باشند.
- اختلالات خواب
ارتباط مستقيمي بين خواب و ديابت وجود دارد. كمبود خواب با اختلال متابوليسم نشاسته ها همراه است. بيماران ديابتي معمولا بيشتر از بقيه افراد دچار اختلالات خواب هستند. به همين دليل است كه اين بيماران بيشترين مصرف كنندگان داروهاي آرام بخش و خواب آور محسوب مي شوند. در صورت ابتلا به اختلالات خواب بسيار مهم است كه با پزشك مشورت شود تا ابتلا به اين بيماري بررسي گردد و درمان مناسب تجويز شود.
- واكسن آنفولانزا
بيمار ديابتي نسبت به ابتلا به آنفولانزا بسيار آيب پذير است زيرا افزايش قند خون سيستم ايمني را ضعيف مي كند. همچنين در صورت ابتلا به ديابت نوع 2 عوارض آنفولانزا مانند ذات الريه ويروسي،باكتريايي، ناراحتي هاي تنفسي و... بسيار جدي تر خواهد بود. به علاوه ويروس مي تواند عدم تعادل متابوليسم قند خون را در پي داشته باشد كه عوارض بيماري را تشديد مي كند. د رنتيجه بيمار ديابتي هر سال بايد واكنس آنفولانزا بزند.
منبع:www.Esante.fr
نظر شما