به گزارش گروه دانش و فناوری قدس آنلاین، آنسلادوس فقط به عنوان یک ماه یخی محسوب می شد، تا اینکه فضاپیمای کاسینی، آبفشانی را روی آن به صورت خال خال هایی رویت کرد(سال 2005).

بعد ها مشخص شد این آبفشان ها، آب را 125 مایل به هوا می فرستد. اما اکنون دانشمندان بعد از سال ها تحقیق، دو نظریه در مورد این آبفشان ها ارائه داده اند.

این آبفشان ها توسط منافذ هیدرو ترمال باعث منتشر شدن آب گرمی از عمق 6 مایلی زیر پوسته ی یخی زحل می شوند.

چرا این مهم است؟ زیرا در حضور آب گرم، مواد معدنی و شیمیایی ایجاد می شوند و امکان به وجود آمدن زندگی وجود دارد، چرا که محیط آن شبیه به محیط اطراف میدان هیدروترمال اقیانوس اطلس می باشد.

این مطالعات نشان می دهد که مواد و ذرات موجود که توسط فضاپیما از آبفشان به دست آمده، حاوی سیلیکا می باشد که در آب با محتوای شور و دمای حدود 200 درجه فارنهایت و PH خاص ی ایجاد می شود و فقط با فعالیت های هیدروترمال در زیر اقیانوس های این ماه امکان ساخته شدن آن وجود دارد.

نظریه ی دوم بر این باور ایجاد شده که این منافذ به علت وجود متان و ذرات یخ زده می باشد، نه به علت ایجاد زندگی. به هرحال برنامه های فضایی نیاز به ارسال ربات هایی با قابلیت فعالیت زیر آب در آینده می باشد، که بتواند در این ماه بررسی های بیش تری را انجام دهد.

نتیجه ی این تحقیقات به درک چگونگی آغاز زندگی بر روی سیاره ی ما نیز کمک می کند.