اگر به گوشه گوشه‌منازل خود نگاه کنیم، متوجه انواع کالاهای لوکس و ضروری می‌شویم که در خانه‌هایمان جا خوش کرده‌اند، در حالی که کالاهای داخلی در انبار کارخانه‌ها خاک می‌خورند و منتظر نگاه ما هستند تا شاید آنها نیز در گوشه‌ای از خانه‌ما جای خود را پیدا کنند.
بسیاری از کارشناسان اقتصادی کشور، علت توجه نکردن مصرف‌کنندگان به خریداری کالاهای ایرانی را هجوم گسترده‌انواع کالاهای مصرفی بادوام و بی‌دوام خارجی که به صورت قانونی و غیرقانونی وارد مرزهای کشور می‌شوند، دانسته‌اند.
اما آیا این موضوع تنها دلیل خریداری نشدن کالاهای داخلی توسط مصرف‌کننده‌ی ایرانی است؟
به همین منظور و در راستای حمایت از تولید ملی و مصرف کالای ایرانی گفت و گویی را با سیدحسن حسینی، رئیس خانه صنعت، معدن و تجارت خراسان رضوی صورت داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
*توصیه ها و تأکیدهای مقام معظم رهبری پیرامون حمایت از تولید ملی و مصرف کالای ایرانی را به عنوان بخش مهمی از اقتصاد مقاومتی چگونه ارزیابی می کنید؟
ایشان در سالهای اخیر به درستی بر نقطه ضعف اقتصادی ایران تمرکز فرموده و چه در پیامها و سخنرانی ها و چه در قالب نامگذاری سالها و سرانجام در مورد اقتصاد مقاومتی برای حل این مشکل راهکار ارایه فرمودند.
به منظور تقویت قدرت ملی ایران باید ظرفیت تولیدی و تولید ناخالص ملی را افزایش داد.
باید ارزش افزوده را از مسیر تولید به دست آورد و بی شک باید اقتصاد را تولید محور طراحی و برای تحقق آن به مردم واگذار و اعتماد کرد.
*با توجه به تأکید مقام معظم رهبری بر تولید ملی و مصرف کالای ایرانی، چگونه می‌توان واردات کالاهای مصرفی و آماده را که مشابه تولید داخل دارند، توجیه کرد؟
حاکمیت باید اولویت را به فرهنگ سازی و آگاهی رسانی از یک سو و مدیریت واردات از سوی دیگر بدهد.
البته تولید کنندگان داخلی نیز وظیفه خود را درک و در راستای ارتقای کیفیت محصولات خود باید اهتمام جدی باشند.
*اگر به این سخن توجه می‌شد، آیا امروز باید کارخانه های ایرانی با کمتر از نصف ظرفیت کار کنند؟
بی تردید اگر توجه کافی می شد، بسیاری از مشکلات اقتصادی امروز را نداشتیم، حتی مهمترین موضوع اینکه در چانه زنی های بین المللی نیز دست برتر داشتیم و اجازه زیاده خواهی و شرط گذاری به طرفهای مقابل را نمی دادیم.
*به نظر شما دلیل بی توجهی به این بخش از اقتصاد مقاومتی در تولید ملی و مصرف کالای ایرانی چیست؟ آیا می توان گفت که مافیای واردات حتی به کمبودهای ارزی کشور هم توجه ندارد و منافع خود را دنبال می‌کند؟
دلایل متعددی را می‌توان برشمرد، شاخص ترین آن اقتصاد دولتی است، زیرا در فضای اقتصاد غیر رقابتی و انحصاری بخش خصوصی رشد نخواهد کرد و اقتصاد نفتی بهترین بهانه برای رشد واردات است.
سودهای کلان و بدون دردسر واردات بی تردید ایجاد رانتهای ثروت و در نتیجه آن قدرت می نماید و اجازه رشد فعالیتهای اقتصادی تولید محور را به فعالان نمی‌دهد.
این عوامل حتی به بخشهای مختلف قوای سه گانه نیز نفوذ کرده و اثر گذاری می نمایند.
*آیا می توان گفت که تولید ملی ما نتوانسته به لحاظ قیمت و کیفیت، نیازهای مصرف کننده ایرانی را برآورده کند و همین دلیل گرایش به کالای خارجی است؟
حتماً هین طور است، ولی خود این پدیده معلول است و علت در جای دیگراست، چطور می‌توان پذیرفت، کشوری که در علم هسته ای طی 15 سال این قدر رشد می کند، در سایر بخشهای تولیدی این اندازه ناتوان باشد.
*اگر قرار است رقیبی برای کالای داخلی وارد کنیم که بازار انحصاری نشود، چرا سراغ کالاهای بی کیفیت و بنجل چینی رفته ایم و کالاهای با کیفیت وارد کشور نمی شود؟
مشکل اصلی در وارد کنندگان است؛ منفعت طلبی، نادیده گرفتن منافع ملی و سودهای هنگفت باعث این پدیده است. البته ضعف نظارت در دستگاه‌های نظارتی نیز خیلی مهم است.
*چرا نهادهای دخیل در امر تولید کننده و مصرف کننده نتوانسته اند جایگاه واقعی خود را برای حمایت از هر دو قشر تولید و مصرف کسب کنند؟
در اقتصاد دولتی، نهادهای بخش خصوصی فرصت رشد پیدا نمی کنند، رابطه دولت با مردم، رابطه ارباب و رعیت تعریف می شود و مردم همواره چشم به ارباب دوخته تا مشکلات آنها را حل نمایند.
این پدیده شوم سابقه تاریخی در ایران دارد و اصلاح آن به تلاش مضاعف نهادهای بخش خصوصی و واگذاری فعالیتها به مردم و زمان نیاز دارد.
نظر شما