حال با این اشاره کوتاه تصور کنید، به همین نیت راهی تفرجگاهی به نام «اخلمد» در نزدیکی شهر چناران می‌شوید، اما با صحنه ای روبه‌رو می‌شوید که آرزو می‌کنید ای کاش داخل یکی از بوستانهای مشهد می‌نشستیم و رنج آمدن به اینجا را نمی‌کشیدیم. اگر به دنبال یافتن چرایی این موضوع هستید، لطفاً این مطلب را بخوانید.

پنج‌شنبه هفته گذشته راهی منطقه گردشگری اخلمد شدیم، ورودی روستا پیرمردی قبض به دست دو هزار تومان گرفته و اجازه ورود می‌دهد (البته گویا برای مینی‌بوس مبلغ بیشتری می‌گیرند.) اولین پرسش در ذهنمان جرقه می‌زند که مگر الزاماً از نیازهای اولیه منطقه هدف گردشگری این است که پولی از مردم گرفته شود که پیش از هر کاری ابتدا بساط پول گرفتن پهن می‌شود؛ زیرا ایمان داریم وقتی متولیان باب پول گرفتن را باز می‌کنند، مردم عادی هم دست به کار می‌شوند و نشانه بارز این اقدام همین بس که یک مرد روستایی برای پارک خودرو مقابل منزلش طلب پول می‌کرد و چند نفر هم مثلاً حیاط خانه شان را به پارکینگ عمومی تبدیل کرده بودند.

از تمام اتفاقات داخل روستای اخلمد می‌گذرم، چون باید در نوشته ای جداگانه به آسیب‌شناسی جدی آن همراه با متخصصان بپردازیم. خلاصه پس از آنکه خودرو خود را با مکافات فراوان در جایی پارک می‌کنیم، وسایل لازم را برداشته و به سوی آبشار به راه می‌افتیم، به امید اینکه حداقل یک ساعت در فضایی آرام و فرحبخش پیاده‌روی  کنیم و از طبیعت و هوای پاک لذت ‌ببریم.

چند متر از ابتدای مسیر طی نکرده‌ایم که همه نقشه‌های زیبایمان نقش برآب می‌شود؛ چون جوانان موتورسوار در دو طرف مسیر کمتر از 2 متری، توقف کرده‌اند ویکی از آنها می‌گوید:« 10 هزار تومان بده ببرمت آبشار» با تعجب می‌پرسم مگر مسیر ویژه‌ای برای موتورسواران طراحی شده؛ چون باریکی راه اجازه نمی‌دهد موتورها در میان مردم تردد کنند. جوان موتورسوار دیگری می‌خندد و می‌گوید: «پیاده‌ها را ول کن، آقا اونا میرن کنار مثل فشنگ می‌برمت آبشار، راحت بشین بدون خستگی حالشو ببر».

پس از کمی صحبت با این چند جوان موتورسوار، راهم را ادامه می‌دهم و مسیری که درحال تغییر چهره است و این، پیامدهای منطقه هدف گردشگری شدن است؛ چون چند مغازه فروش اقلام تزیینی و رستوران و اغذیه باز شده و تعدادی نیز درحال کندن کوه‌ها و صاف کردن بخشی از باغهای خود هستند تا مغازه ای دست و پا کنند و مانند دیگران تعدادی وسیله تزیینی ساخت چین در قفسه بگذارند و به عنوان صنایع دستی ایران به گردشگرانی بفروشند که از کشورهای حاشیه خلیج فارس می‌آیند و خودشان بزرگترین فروشگاه‌های محصولات بی کیفیت چینی را دارند.

چند صدمتر از مسیر را طی نکرده‌ام که صدای ناهنجار موتورسیکلتی که از پشت سر به من نزدیک می‌شود، آن چنان من و همراهانم را می‌ترساند که پسر 10 ساله‌ام می‌گوید: «چه خوب بود اینجا پلیس ‌داشت.»

درحالی که راه را برای عبور موتورسوار عجول باز می‌کنم، چشمم به چند گردشگری می‌افتد که بر پشت یک سه چرخه سوارند. سه چرخه ای که نه چراغ دارد و نه پلاک، کثیف است و فرشی کهنه در قسمت بار آن پهن کرده‌اند تا به خیال خود به گردشگران خارجی خدمات بدهند.

در طول مسیر چندبار شاهد افتادن شهروندان و بویژه کودکان به داخل آب بودم که از ترس برخورد با موتورسواران راهی جز رفتن به داخل رودخانه را نداشتند.

یکی از راهنمایان تور می‌گوید: مسافرانی که همراه او آمده اند و از کشورهای عربی هستند، می‌گویند جانمان اینجا در خطر است، چرا ما را به اینجا آورده اید؛ چون دسته موتور یکی از همین موتورسوارها به پهلوی یکی از گردشگران برخورد کرده است.

شهروند دیگری که از مشهد همراه خانواده اش آمده، می‌گوید: باور کنید اگر می‌دانستم اینجا این قدر بی‌برنامه و شلوغ و البته خطرناک است، حاضر بودم روی چمن وسط بولوار یکی از خیابانهای مشهد با خانواده‌ام می‌نشستم و این همه راه نمی‌آمدم.

خلاصه اینکه اگر می‌خواهید در یک روز بهاری سری به منطقه اخلمد بزنید، کلاه ایمنی و سپر و ساق بند و جلیقه ضدضربه فراموش نشود؛ چون در مسیری که عرض آن کمتر از دو متر است و 2 نفر با داشتن کوله پشتی و وسیله به زحمت تردد می‌کنند، مدام باید مراقب عبور موتورسیکلتها و سه چرخه‌هایی باشید که با صدای ناهنجار اگزوزهای دست کاری شده، آرامش روانی شما را به هم می‌ریزند.

سخن آخر اینکه، بخشداری، دهیاری و حتی نیروی انتظامی باید نسبت به برخورد با این پدیده هر چه سریع‌تر اقدام کنند؛ زیرا بی‌تردید با توجه به نبود نظارت بر این کاری که از بنیان تخلف است و هر موتورسوار بسته به شرایط و فرد مقابل اقدام به گرفتن پولهای بی‌حساب می‌کنند و درآمد خوبی هم دارند، بر تعداد این موتورسواران متخلف و مزاحم افزوده خواهد شد و قطعاً اتفاقات ناگواری رخ خواهد داد که اگر امروز اقدام نشود، فردا دیر است.