به گزارش قدس انلاین، در این باره از حضرت محمد (ص) نقل شده است که ایشان فرموده اند: کسی که اذان بگوید و به خداوند توجه داشته باشد، خداوند به او ثواب ‌چهل هزار شهید و چهل هزار راستگو را عطا می‌کند و چهل هزار از امت ‌گناهکاران شامل شفاعتش گردیده و داخل بهشت می‌شوند؛ همچنین امیرالمونین علی (ع) درباره ی بی توجهی به اذان بیان داشته اند: کسی که صدای اذان را در مسجد شنید و بدون خواندن نماز (جماعت) از مسجد خارج شود منافق است، مگر این که قصد برگشت برای نماز خواند ن‌دارد، یا وضو ندارد و برای‌ گرفتن وضو از مسجد خارج شود.
علاوه براین پیامبر (ص) درباره ی حال و روز مذن در قیامت بیان داشته اند: همانا، بدن هایی بر آتش (جهنم) حرام است (آتش آنها را نمی‌سوزاند) و آن ‌گوشت بدن اذان گویان است؛ ونیز حضرت علی (ع) فرموده اند: همانا اذان گویان، روز قیامت با سرافرازی و سربلندی محشور می‌شوند.
 

همچنین امام باقر (ع) فرموده است: خداوند مؤذن را به اندازه ‌ای که چشمش می‌بیند و صدایش‌در آسمان می‌پیچد می‌آمرزد، هر خشک و تری که آواز او را می‌شنود او را تصدیق می‌کند و از ثواب هر کس که با او در مسجد نماز گزارد سهمی نصیب او شود و به‌ شمار هرکس که به بانگ او نماز بخواندحسنه‌ای برای اوست.

علاوه براین حضرت محمد (ص) بیان داشته اند: هر کس در یکی از شهرهای مسلمانان یک سال اذان بگوید بهشت ‌بر او واجب می‌شود؛ و نیز امام باقر (ع) فرموده اند: هر کس هفت سال برای خدا اذان بگوید، روز رستاخیزبدون گناه وارد محشرمی‌شود.
منابع:

1-علامه مجلسی، بحار الانوار، ؛ ج 84: 130، 149، 161.

2-فیض کاشانی،  محجة البیضاء، ج 1: 337.

3-شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 4: 613 .

4-شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 1: 287.