به گزارش قدس انلاین، در این باره از امام صادق (ع) می فرمایند: «چیزی بالاتر از آن نیست که مردی دو مؤمن را داخل خانه خود کند و به آن ها اطعام دهد و آن دو را سیر کند مگر اینکه افضل است از آزاد کردن یک برده». در جایی دیگر از این امام همام نقل شده است که بیان داشته اند: «چه چیز منع می کند تو را که آزاد کنی هر روز برده ای را.» راوی عرض کرد: «مال و سرمایه من تحمل آن را ندارد.» حضرت فرمود: «هر روز مسلمانی را میهمانی دهید».

علاوه بذ این  امام صادق (ع) فرموده اند: «غذا خوردن با برادر مسلمان نزد من دوست داشتنی تر از آزاد کردن بنده ای است»؛ و نیز ایشان می فرمایند: «از پدرم (امام باقر (ع)) سؤال شد چه چیز با آزاد کردن بنده ای برابری می کند؟» فرمودند: «غذا دادن به مرد مسلمان.»

علاوه بر این امام صادق (ع) در جایی دیگر اشاره داشته اند: هر کسی مؤمنی ثروتمند را غذا دهد، برابری می کند با ثواب آزاد کردن یک فرزند حضرت اسماعیل (ع) که نجاتش دهد از کشته شدن و هر کسی مؤمنی محتاج را غذا دهد، ثواب آن برابری می کند با آزاد کردن صد فرزند ناسماعیل (ع) که نجاتشان دهد از کشته شدن.

همچنین صالح بن عقبه از نصر بن قابوس از امام صادق (ع) روایت کرده است که ایشان بیان داشته اند: «غذا دادن مؤمنین نزد من دوست داشتنی تر از ده نفر آزاد کردن (اسیر) است و ده بار حج رفتن.» گفتم: «ده نفر آزاد کردن و ده بار حج؟» حضرت فرمودند: «ای نصر، اگر غذایش ندهی و بمیرد یا ذلیل شود پس به سوی یک ناصبی می رود و از او درخواست می کند و مرگ بهتر است برای او از درخواست و گدایی کردن از ناصبی، ای نصر هر کس مؤمنی را زنده کند مثل این است که تمام مردم را زنده کرده و اگر غذایش ندهی به تحقیق که او را کشته ای و اگر غذایش دهی مثل این است که او را زنده کرده ای».

منابع:

1-کلینی، فروع کافی، ج2: 201-203.

2-برقی، المحاسن: 394-396.

3-محمد حسین ورپشتی، آیین تندرستی (ترجمه جلد 16-17 وسایل الشیعه): 298-300.