سرنگون شد. ارتش در آن ماجرا با پشتیبانی آشکار آمریکا، «گولارت» را به زیر کشید و پس از آن رژیمی دیکتاتوری را برای 21 سال در برزیل حاکم ساخت. کودتاگران از اصلاحات وسیع «ژائو گولارت» وحشت زده شده بودند. او قصد داشت در گام نخست قانون اصلاحات ارضی را که تا پیش از وی کسی جرأت عملی کردنش را نیافته بود، اجرا کند. اما نیروهای محافظه‌کار و زمین‌داران بزرگ با هدایت کاخ سفید، سران ارتش را تحریک کردند تا وی را سرنگون کنند. 21 سال بعد، مردم عاقبت بر دیکتاتوری نظامیان فایق آمدند و پس از آن با هر انتخابات آنها به سمت توسعه‌ای اصولی قدم برداشتند.

در قاره آمریکا اختلاف دیرین میان کشورها و مناطق شمالی که ثروتمند و تمامیت خواه و قدرتمندند با کشورهای جنوبی که همواره تحت سیطره بوده‌اند، در سالهای اخیر به بالاترین حد خود رسیده است. همه کشورهای آمریکای جنوبی به نقش مخرب کاخ سفید در منطقه آگاه شده و برخی نظیر «ونزوئلا»، «اکوادور» و «بولیوی» آشکارا دیپلماسی خود را براساس دشمنی با آمریکا تدوین کرده‌اند و البته همزمان و به هر صورت واشنگتن نیز از دسیسه و شیطنت در این کشورها غافل نیست. برزیل اما جایگاه ویژه‌ای دارد. عملکرد این کشور در آینده می‌تواند به الگویی برای توسعه کشورهای این منطقه بدل شده و نوعی از توسعه را رهبری کند که ساکنان این بخش از جهان را از کاخ سفید بی‌نیاز سازد. اگر برزیل بتواند به رشد اقتصادی فعلی ادامه دهد، می‌توان بلوکی از کشورهای آمریکای جنوبی را به زودی شاهد بود که با فرماندهی «برازیلیا» در برابر واشنگتن ایستادگی خواهند کرد.

در تمام کشورهای آمریکای جنوبی احزاب اپوزیسیون، روابط سنتی و گرمی با آمریکا دارند. برزیل هم از این قاعده مستثنا نیست. با این وصف و در پی برخی بی‌نظمی‌ها که از ماه مارس 2014 در این کشور و پس از کشف چند فساد مالی بالا گرفت، اکنون «دیلما روسف»رئیس جمهور برزیل به احزاب اپوزیسیون هشدار داده است که برزیل دیگر اسیر کودتاگران نخواهد شد. این هشدار یعنی که بار دیگر عده‌ای در پی آن هستند تا با سوء‌استفاده از ارتش، این کشور را که به الگویی برای کشورهای منطقه بدل شده است، به آشوب بکشند.