به گزارش گروه دانش و فناوری قدس آنلاین، ایران در این زمینه رشد و پیشرفت خوبی داشته است. ورود گوشی های هوشمند باعث ایجاد ارتباط بین نسل های مختلف شده است. افرادی که شاید آموزش در زمینه ی کار با کیبرد و یا موس کامپیوتر را ندارند از این شبکه ها استفاده کرده و ان ها را از آن خود می کنند.
گسترش فردگرایی و کاهش شدید روحیه ی مسوولیت پذیری از تهدیدات استفاده از فضای مجازی است و با توجه به گسترش استفاده به صورت عمومی در جامعه، کاملا تاثیرات منفی آن برای همه سطوح قابل درک می باشد.
تا کنون با این موضوع مواجه شده اید که استفاده از از وایبر و تلگرام در محل کار ممنوع می باشد! این موضوع به دلیل تاثیر فراگیر این شبکه ها در جامعه به طور ملموس قابل لمس هست.
این شبکه ها دارای جذابیت‌های انکارناپذیر هستند وافراد ساعت‌های طولانی، به تنهایی در فضای سایبر سپری می‌کنند. از این تنها بودن و داشتن یک یار و همراه غیر حقیقی لذت می‌برند. بعد از خروج از فضای مجازی و ورود به محیط خانواده و جامعه ، کار و تحصیل و غیره ، دیگر نه به لحاظ جسمی و نه به لحاظ روحی، رمقی برای پذیرش مسوولیت‌هایشان در جامعه ندارد .فضای مجازی مانند هر مقوله ی دیگری که وجود دارد، باید با دو منظر تهدید و فرصت به آن نگاه شود. استفاده از هرچیزی باید برپایه ی اعتدال باشد.
دکتر انسیه جمشیدی پژوهشگر سواد رسانه ای درحوزه ی علوم پزشکی د ر دانشگاه علوم پزشکی ایران به خبرنگار قدس آنلاین گفت: حضور در فضاهای مجازی همان طور که گفته شد، هم ابزار فرصت و هم تهدید است.
وی می افزاید: افراد منطقی کمتر از افراد عاطفی درگیر عادت استفاده از شبکه های اجتماعی می شوند، زیرا نقش آن ها در جامعه در این زمینه تاثیرگذار است.
حضور بیش از اندازه در این شبکه ها که با روانشناسی فرد ارتباط دارد و حس‌هایی که عمدتا عاطفی در این شبکه ها پدیدار می شود که در دنیای واقعی ارضا نمی شوند، اما دردنیای مجازی آنگونه که دوست دارند برطرف می شود.
وی بیان کرد: نظریه ای با نام نظریه ی وابستگی به رسانه های اجتماعی بر نقش عادت گونه شدن این شبکه ها و شکل گیری رفتار افراد تاثیر گذار است و نظریه یی دیگر با نام خود تنظیمی و تکرار آن بر اعتیاد آور بودن این شبکه ها تاکید دارد.
بدین منظور، ما می توانیم با استفاده ی بهینه از این نظریه ها در جهت راهکارهای مفید در این باره گام بر داریم.
لیلا وصالی پژوهشگر سواد رسانه یی نیز در این باره می افزاید: ما می توانیم سواد رسانه یی را به عنوان یکی از این شاخه ها معرفی کنیم. همگی ما بارها شاهد این بوده ایم که به محض انتشار یک مطلب در فضای مجازی، به طور مکرر مجدد آن مطلب را از گروه های دیگر دریافت کرده ایم. در این بین حتما توصیه هایی از ناجا، بزرگان ارتباطات، روانشناسان و بزرگان مذهبی را هم مبنی بر انتخاب خلاقانه مطالب، تأمل پیش از انتشار مجدد و ایجاد تغییرات مورد نیاز پیش از انتشار مجدد و این که مسوولیت مطالبی که بازنشر می دهید به عهده شماست، شنیده اید.
وی افزود: برخی سیاست های رسانه یی موجود در فضای مجازی از جمله امکان ارجاع در تلگرام، نیز بر حفظ حق مؤلف در فضای مجازی همچون دنیای واقعی تأکید دارند. حد و مرز ایجاد تغییرات در متن های تخصصی منتشره در فضای مجازی تا کجاست؟
لیلا وصالی بیان می کند: تلگرام اپلیکیشنی است که امکان ارجاع به منبع را ایجاد کرده است. همین ارجاع نیز تنها به یک و نهایتا دو منبع قبلی اشاره دارد و امکان دسترسی به منبع اصلی را ایجاد نمی کند. البته اپلیکیشن های دیگر همچون وایبر و واتساپ و لاین و… همین اندازه نیز وفاداری به منبع را ایجاد نمی کنند.
وی بیان کرد:چگونه می توان حق مولف اصلی را حفظ نمود؟ این کار در تألیف مقاله یا کتاب، به وسیله نقل قول، گیومه و ارجاع به منبع صورت می گیرد. اما در پیشرفته ترین حالت در اپلیکیشن تلگرام، امکان ایجاد هشتک یا # تنها منبع اصلی را معرفی می کند اما نمی توان به بخشی از متن ارجاع داد و انتقال به طور کامل صورت می پذیرد که مسلما ممکن است بخشی از متن مورد نظر یا تأیید ما نباشد.
هرچند هنوز هیچ یک از متولیان اپلیکیشن های فضای مجازی تا به حال راه حلی برای این امر ارائه نداده و تدبیری نسنجیده اند، اما به نظر می رسد شاید بتوان دست کم در اپلیکیشن تلگرام، با جاانداختن استفاده از هشتک یا # در نظرات تخصصی، فرهنگی ایجاد کرد که با طی مسیری طولانی تر( برای کسانی که می خواهند و مقید به حفظ منبع هستند) بتواند این مشکل وفاداری به منبع را حل کند.
نظر شما