به گزارش قدس انلاین، این اقدامات ابن زیاد، باعث شد تا تعداد قابل توجهی از مردم به خاطر ترس از مجازات به فرمانبرداری از ابن زیاد تن در دهند. ابن زیاد مردم را در مسجد جامع كوفه جمع كرد تا با پول، آنان را بفریبد. وی خطاب به آنان گفت: ای مردم، شما خاندان ابی‌سفیان را آزمودید و آنان را به گونه ای یافتید كه دوست می‌داشتید. این یزید است كه او را به نیك رفتاری و روش زیبا می‌شناسید، او در میان مردم، نیكوكار و در جای خود، بخشنده است، در زمان وی راه‌ها امنیت دارد، در زمان پدرش معاویه نیز چنین بود. این فرزندش یزید است كه به مردم احترام گذاشته، آن‌ها را از اموال بی‌نیاز می‌كند. او بر روزیِ شما صدها و صدها افزود و به من دستور داد تا آن را برای شما بیفزایم و شما را به سوی دشمنش حسین به جنگ ببرم، از یزید اطاعت كنید و به فرمانش گوش فرا دهید.
سرازیر شدن كوفیان به سوی كربلا
پس از این سخنان، ابن زیاد پیاپی سپاه به سوی كربلا می‌فرستاد و مردم را به طمع پول و یا با تهدید روانه كربلا میكرد. در این باره نوشته‌اند: در خیابان ها و كوچه ها و دروازه های كوفه اعلان كردند كه هر كس در كوفه بماند و برای جنگیدن با حسین بیرون نرود، خونش ریخته خواهد شد. پس از این اعلان نیز هر كس را در كوفه می یافتند، گردن می‌زدند. از آن جمله، مردی شامی بود كه برای پرداختن قرض خود به كوفه آمده بود، او را به بهانه سرپیچی از دستور امیر و حاضر نشدن در كربلا كشتند.
تعداد لشگریان اموی در كربلا
تاریخ نگاران و مقتل نویسان، تعداد سپاهیانی كه ابن زیاد آن ها را برای جنگ با امام به كربلا گسیل داشته، چنین نوشته‌اند:
نام فرمانده تعداد نفرات
حرّ بن یزید تمیمی 1000 نفر
عمر بن سعد 4000 نفر
شمر بن ذی‌الجوشن 4000 نفر
یزید بن ركاب كلبی 2000 نفر
حصین بن نمیر تمیمی 4000 نفر
مغایر بن رهینه مازنی 3000 نفر
نصر بن حرشه 2000 نفر
كعب بن طلحه 2000 نفر
شبث بن ربعی ریاحی 1000 نفر
حجار بن ابجر 1000 نفر
جمع نیروها 25000 نفر
به همین ترتیب، ابن زیاد، نیروی سواره و پیاده به كربلا می‌فرستاد تا اینكه تعداد آنان به سی هزار نفر سواره و پیاده رسید.
با بررسی اخبار تاریخی به این نتیجه میرسیم كه اگر شمار كسانی را كه با اجبار در كربلا حضور یافته بودند به آنهایی كه در كشتن ایشان به خداوند تقرب میجستند اضافه كنیم، بدون تردید شمار سپاه اموی از سی هزار تن بسیار افزونتر میشود. ولی تعیین شمار دقیق این سپاه دشوار است، چرا كه برای این كار، سند تاریخی كافی در دست نمی باشد.
منابع:
1-مقرم، مقتل الحسین، ج 3: 239، 241.
2-جریر طبری، تاریخ طبری، ج 4: 310
3-امین، مقتل الحسین: 94.
نظر شما