به گزارش قدس انلاین، عدالت از جمله اصولی است كه به كار بستن آن سبب قوام و پایداری اجتماع است و با اجرای آن حق هر فرد ادا شده و راه تعدی و تجاوز به حقوق دیگران بسته می‌‌شود. تنظیم روابط سالم اجتماعی و حفظ حاكمیت ضوابط و قوانین الهی در جامعه اسلامی، تنها در سایه عدالت میسر است. بر این اساس این مهم یکی از موضوعات مورد تاکید ائمه اطهار (ع) و به ویژه جانشین برحق پیامبر (ص)، امیرالمومنین علی (ع) می باشد. ایشان در این باره می فرمایند: إِنَّ الْعَدْلَ میزانُ اللّهِ سُبْحانَهُ؛ عدالت، ترازوی خدای سبحان است؛ و نیز: اِجْعَلِ الدّینَ کَهْفَکَ وَالْعَدْلَ سَیْفَکَ تَنْجُ مِنْ کُلِّ سُوءٍ وَ تَظْفَرْ عَلی کُلِّ عَدُوٍّ؛ دین را پناه و عدالت را شمشیر خویش قرار دهید تا از هر بدی بِرهی و بر هر دشمنی پیروز گردید.

علاوه بر  این حضرت علی (ع) درباره عدالت اجتماعی از سوی کارگزاران می فرمایند: وَاللّهِ لَوْ وَجَدْتُهُ قَدْ تُزُوِّجَ بِهِ النِّساءُ وَ مُلِکَ بِهِ الاِماءُ لَرَدَدْتُهُ فَاِنَّ فِی الْعَدْلِ سَعَةً وَ مَنْ ضاقَ عَلَیْهِ الْعَدْلُ فَالْجَوْرُ عَلَیْهِ اَضْیَقُ؛ به خدا سوگند، آنچه از اموال تاراج شده بیت المال را بیابم به صاحبش بازگردانم گرچه با آن ازدواج کرده باشند، زیرا در عدالت وسعت و گشایشی است و کسی که اجرای عدالت بر او سخت آید به یقین جور و ستم بر او سخت تر آید؛ و نیز بیان می دارند: فـَاعـْلَمْ اَنَّ اَفـْضـَلَ عـِبـادِ اللّهِ عِنْدَ اللّهِ اِمامٌ عادِلٌ هُدِیَ وَ هَدی ، فَاَقامَ سُنَّةً مَعْلُومَةً وَ اَماتَ بِدْعَةً مَجْهُولَةً؛ بدان که برترین بندگان خدا نزد او، پیشوایی است دادگر، هدایت یافته و هدایتگر که سنّت و راه معلوم را بر پا می دارد و بدعت مجهول را از میان برمی دارد.

همچنین درباره سیاست عادلانه فرموده اند: سـِیـاسـَةُ الْعـَدْلِ ثـَلاثٌ: لیـنٌ فـی حـَزْمٍ وَ إِسـْتـِقـْصـاءٌ فـی عـَدْلٍ وَ إِفـْضـالٌ فـی قـَصـْدٍ؛ سیاسـت عدل در سـه چیز است: نرمش همراه با دوراندیشی، موشکافی در عدالت و میانه روی در بخشش؛ و نیز درباره تسلیم بودن در برابر حق و عدالت بیان داشته اند: مـَنِ اسـْتـَثـْقـَلَ الْحـَقَّ أَنْ یـُقـالَ لَهُ أَوِ الْعـَدْلَ أَنْ یـُعـْرَضَ عـَلَیـْهِ ، کـانَ الْعـَمَلُ بِهِمَا أَثْقَلَ عَلَیْه؛کسی که شنیدن حق و عرضه عدالت بر او گران آید، عمل به آنها بر او گران تر است.

منابع:

1-نهج البلاغه، خطبه 15، 164، 207.
2-آمدی، شرح غررالحکم ، ج 2: 621؛ ج 4: 136.

3-پورطباطبایی، یکهزار سخن از حضرت علی (ع): 141-142.